بحران آفرینی گروه بحران یا فرار حکومت از واقعیت ها!

در طی یک ماه گذشته، گروه بین المللی بحران دو گزارش را منتشر نمود که محتوای هر دوی این گزارش ها علیه دولت افغانستان و حکومت رئیس جمهور کرزی بود. گزارش اولی گروه بحران حکایت از ناتوانی دولت افغانستان در بقایش پس از خروج نیروهای خارجی در سال 2014 داشت و دومین گزارش این گروه که دیروز منتشر شد، نیز رئیس جمهور حامد کرزی را متهم به تلاش برای باقی ماندن در قدرت سیاسی پس از ختم دوران ریاست جمهوری نمود.

گروه بین المللی بحران در اولین گزارش منتشره خود هشدار داده بود که اگر اقدامات جدی اکنون اتخاذ نشود، ممکن است پس از خروج نیروهای ناتو از کشور در سال ۲۰۱۴، حکومت افغانستان سقوط کند و جنگهای داخلی افغانستان را فرا گیرد.

پس از نشر این گزارش، دولت افغانستان در مقابل آن شدیداً واکنش نشان داده و گزارش این گروه را کاملاً بی اساس و غرض آلود عنوان نمود.

حال بار دیگر گروه بین المللی بحران گزارش تازه یی را منتشر نموده است. در این گزارش گروه بحران از شفافیت انتخابات آینده ریاست جمهوری کشور اظهار نگرانی شده و آمده است که "این انتخابات با آشفته‌گی‌های اداری و زدو بندهای سیاسی همراه خواهد بود. در این گزارش گروه بحران آمده است که رییس‌جمهور کرزی نمی‌تواند خود را نامزد انتخابات آینده کند، اما تلاش دارد تا در قدرت سیاسی این کشور سهم داشته باشد.

در بخشی از گزارشی این گروه نگاشته شده است که “این گونه به نظر می‌رسد که کرزی به هر ترتیبی علاقه‌مند دوام قدرت خود است، نه تامین اعتبار روند سیاسی و ثبات درازمدت در افغانستان.”

همچنان گروه بین‌المللی بحران در این گزارش تصمیم رییس‌جمهور کرزی برای بیرون‌کردن دو عضو بین‌المللی کمیسیون رسیده‌گی به شکایت‌های انتخاباتی را چالش‌بر‌انگیز دانسته است.

حکومت افغانستان پس از نشر گزارش دوم گروه بین المللی بحران واکنشی تندتر و شدیدتر از قبل از خود نشان داد. سخنگوی رئیس جمهور حامد کرزی با رد این گزارش گفته است که گروه بین المللی بحران در صدد بحران آفرینی در افغانستان است و گزارش های این گروه عاری از هرگونه حقیقت می باشد.

سخنگوی کرزی همچنان از پی گیری کارکردهای گروه بین المللی بحران در افغانستان و احتمال اخراج کارمندان این گروه از کشور نیز سخن زد.

با تمام اینها، دو گزارش گروه بین المللی بحران یکی پی دیگری منتشر شد. گزارش هایی که موارد مطرح شده در آن تا اندازه یی دور از حقیقت نبود. با وجودی که در این گزارش ها در مورد وضعیت افغانستان مخصوصاً بعد از 2014، تا اندازه یی از اغراق کار گرفته شده است اما بعضی حقایق تلخی نیز در هر دو گزارش ذکر شده است که اگر از همین اکنون به آن توجه نشود می تواند افغانستان را بار دیگر به موج عظیمی از بحران ها بکشاند.

"تلاش برای جلوگیری از درگیری در سراسر جهان" شعار گروه بین المللی بحران است و برطبق این شعار این گروه باید با برداشتن محتاطانه قدمهایش سعی بر از بین بردن تضادهای موجود در کشورها را نماید و به همین خاطر گزارش های گروه بین المللی بحران همواره اندک ترین احتمالات موجود را در نظر می گیرد تا باشد که حکومت ها این احتمالات کوچک را که در آینده بزرگ و بحران آفرین خواهد شد را از همین اکنون جدی بگیرند.

به همین دلیل گزارش هایی که از سوی این گروه نه تنها در مورد افغانستان بلکه در مورد هر کشوری منتشر می شود، به مزاج دولت های حاکم کشورهایی که در مورد آن گزارش نشر شده، خوش نخورده همواره گروه بین المللی بحران به واکنش های شدید روبرو می شود.

این برهمه گان واضح است که دولت فعلی افغانستان از ضعف های گسترده یی برخوردار است که این مسئله می تواند بقای دولت را پس از 2014 اندکی با مشکل مواجه سازد؛ حضور جنگ سالاران در صدر حکومت که نمونه های تاخت و تاز آنها را از همین اکنون می بینیم؛ "اشاره به سخنان مارشال فهیم" فعالیت گسترده و قدرت گرفتن بیش از پیش گروه طالبان و سایر گروه های مخالف مسلح و بالعکس تضعیف روز به روز نیروهای امنیتی کشور و حاکم شدن فضای بی اعتمادی میان نیروهای امنیتی، اوج گرفتن تضادهای قومی در کشور و ده ها موارد به مانند اینها، می تواند افغانستان را به مشکل جدی و جبران ناپذیری پس از 2014 مواجه سازد.

اما گزارش دوم گروه بحران؛ مستقیماً مسئله انتخابات ریاست جمهوری کشور که در حال حاضر حساس ترین و بحث برانگیزترین مسئله سیاسی کشور می باشد را هدف قرار داد. نگرانی های یاد شده از سوی گروه بین المللی بحران در گزارش دومش که در مورد انتخابات ریاست جمهوری آینده است تا اندازه زیادی به حقیقت نزدیک است.

ضعف نیروهای امنیتی کشور در تامین امنیت لازم برای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی آینده، عدم آمادگی کامل کمیسیون مستف انتخابات برای برگزاری این انتخابات، سرد بودن هوا در تاریخ معین شده "16 حمل 1393" که باعث می شود شماری از باشندگان مناطق مرکزی کشور از حق رای دهی شان محروم گردند، همه و همه جزء مشکلات عمده یی است که انتخابات آینده را به چالش مواجه خواهد ساخت.

در حال حاضر مسئله مهم این است که حکومت کرزی باید با در نظر گرفتن هر دو این گزارش، به جای اینکه از خود در قبال نشر چنین گزارش ها واکنش نشان دهد، به موارد ذکر شده در گزارش ها هرچند به دور از حقیقت هم باشند "تا حد زیادی چنین نیست" توجه نموده و با روی دست گرفتن اقدامات جدی، افغانستان را از بحران های احتمالی پس از 2014 نجات دهد تا به غربی ها ثابت سازد که همه آنچه در مورد افغانستان و حکومت افغانستان پس از 2014 می گفتند، بی اساس بود.

حامد کرزی و حلقه اطرافش باید با چشم باز به این حقایق که در گزارش های گروه بحران از آن سخن زده شده است و اکثر سیاسیون و مردم کشور نیز هر از گاهی به آنها اشاره می کنند، توجه نموده و به جای فرار از حقیقت های موجود کشور، تلاش نماید تا کمبودها، ناتوانی و ضعف های موجود در حکومتش را رفع نموده تا از نگرانی های مردم و دولت های غربی در مورد افغانستان پس از 2014، کاسته شود.

آنچه گروه بحران در گزارش هایش ذکر کرده، چیز تازه یی نیست که فقط از سوی غربی ها بیان شده باشد؛ مردم و شمار زیادی از سیاسیون کشور نیز از بحران های احتمالی که افغانستان بعد از 2014 به آن گرفتار خواهد شد نگرانند، پس دولت افغانستان باید به تمامی این نگرانی ها توجه نموده، آن را جدی پنداشته و به جای خط و نشان کشیدن به کسانی که چنین نگرانی های را مطرح می کند، دست به اصلاح حکومت زند تا ضعف های موجود رفع شده و افغانستان بتواند از مرحله گذار پیشرویش در سال 2014، به صورت مصوون گذر نماید.