شاهد افریدی: ما پشتونها نه آگاهی ازدین داریم ونه هم از دنیا

ابتد ا بدنیست که چند سخنی پیرامون خود ورزش کریکت درافغانستان نمایم :
ورزش کریکت یکی ازورزشهای است که درکشورانگلیس ویا کشورهایکه قبلا زیرتسلط استعمار انگلیس مدتی را گذشتانده اند محبوبیت فراوان دارد.
بدون شک کشورهای مانند هندوستان؛ سریلانکا؛ پاکستان وافریقای جنوبی واسترالیا وغیره ازجمله کشورهای اند که درآنها ورزش کریکت درمیان مردم محبوبیت زیادی دارد.

افغانستان درطول تاریخ ورزشی خود ازجمله کشورهای بشمار میرود که ورزش کریکت درآن سابقه ندارد ولی ازبرکت بازگشت اوغانهای آنطرف مرز بعداز سقوط رژیم طالبان؛ امروز ورزش کریکت نیز در ادارهء المپیک افغانستان راه بازنموده است ولی بازهم درمیان اکثریت اهالی شهری غیرافغان افغانستان ورزش کریکت چندان هواه خواهانی به اندازهء فوتبال ودیگرورزشهای رزمی ندارد.
امروز این بازی درارگ ریاست جمهوری نیز به یک مسألهء داغ سیاسی وقومی تبدیل شده است. ورزشکاران رشتهء کریکت که عمدتا فرزندان قبایل اوغان می باشند ازبزرگترین امتیازات مادی ومعنوی برخوردار بوده و بودجهء اضافی را یکی از افغانهای جنوب بنام شهزاده مسعود بحیث رئیس این فدراسیون ازجیب دولت می قاپد. شهزاده مسعود هیچ قرابت خونی با خاندان شاهی گذشتهء افغانستان ندارد ولی شاه سابق اورا فرزند خوانده است وبه وی لقب شهزادهء اعزازی را اعطا نموده است، بناء او نیز مانند دیگرشهزاده ها چون شهزاده مصطفی ظاهر ومیرویس ظاهر وغیره خودش را درقطار شهزاده ها حساب میکند.

ورزشکاران این رشته ، مدعی اند که آنها درچند مسابقهء جهانی جام قهرمانی را ازآن خود کرده اند ولی آنانیکه از چند وچون گذشتهء این ورزش دردیگرکشورهای استعمارزده آگاهی دارند میدانند که استعمار انگلیس بخاطر رشد وترویج این ورزش گاه گاهی به یک سلسله قهرمانسازی های عمدی وتصنعی درمیان بعضی از کشورها نیز مبادرت ورزیده است وبه مشکل میتوان تصور کرد که درشرایط امروزی ورزشکاران کریکت اوغان درافغانستان ازین بازیهای سیاسی جهانی انگلیسی درامان باشند وتوانسته باشند به شکل حقیقی وبدون کدام توطئه ویا سازشهای پنهانی جام قهرمانی را دررشتهء کریکت از آن خود نمایند. زیرا افغانستان هیچگاهی کشور کریکت باز نبوده وهیچ یک از ورزشکاران رشتهء کریکت ازپدران ویا مادران کریکت باز بدنیا نیامده اند بلکه بیشتر جوانان بیکار وبی روزگار عمدتا مهاجرین پشتون تبار بودند که ازفرط بیکاری درکوچه ها وپس کوچه های گندیده وبویناک پشاور پاکستان درسالهای هشتاد ونود میلادی باهم به شکل غیر حرفوی بازی کریکت را براه می انداختند. ولی بحث من روی این مطلب نیست بلکه جان سخن درمورد اظهارات محترم شاهد افریدی ورزشکار معروف پاکستانی اوغان تبار است که دریک گفتگوی ویژهء تلویزیونی بایکی ازکمیدین های مشهور پاکستانی بنام اسمعیل شاهد اظهار نموده است که پشتونها تنها ملتی درجهان اند که نمیخواهند بصورت انفرادی دروجود خویش تغیرات آوردند وخودشان را با گذشت زمان برابر سازند. شاهد افریدی میگوید:
ما پشتونها تنها ملتی استیم که استعداد بوجود آوردن تغیررا دروجود خود ودراجتماع خویش نداریم ، نه ازاحکام وشریعت اسلام باخبراستیم ونه هم درامور دنیوی چیزی میدانیم؛ روی همین علت است که من میگویم تا وقتیکه خودما خودرا اصلاح نکنیم جامعه را هرگز اصلاح کرده نمیتوانیم.
کمیدن مشهور پاکستانی محترم اسمعیل شاهد ازآقای افریدی می پرسد که چرا کشورهای اروپایی نظیف تر وپاک ترازکشورخودشان است؟ چنانچه که گاه گاهی آرزو میکنم که همین انگلیسها به کشورما بروند وآنجا را نیزبرای ما آباد سازند.
شاهدافریدی میگوید : انگلیسها درابتدا درکشورما بودند آنجا برما حکومت کردند؛ همین قدر سرک ویا آبادی که درپاکستان می بنیم همه اش ازبرکت انگلیسها است ولی تا وقتیکه خودما تغیرات اساسی درمغز وروان خویش بوجود نیاوریم هرگز جامعه را نمیتوانیم اصلاح نمائیم و این بستگی به میزان تعلیم وتربیهء افراد هراجتماع دارد؛ چنانچه ضرب المثل مشهور است که اگر میخواهید پای بندی یک ملت را دربرابر پیروی ازقوانین جاری کشورش به چشم سر درک کنید درقدم اول به نظام ترافیکی وقوانین رفت وآمد ترانسپورت وعابرین آن نگاه کنید که چقدر میزان قانون پذیری درآن اجتماع وجود دارد.
متاسفانه ما پاکستانی ها که حد اقل دربرابر چند ثانیهء اشارهء توقف وعلامهء سرخ ترافیکی نمیتوانیم انتظار بمانیم، چگونه میتوانیم به پای خویش بایستیم و دربرابر قوانین بزرگترتحمل پذیر باشیم روی همین علت است که کشورهای مثل کشور ما باوجودیکه ازنظر طبیعی شبیه جنت می باشد ولی ازنظر فرهنگی ومستوای معیشتی زنده گی مردم ما درآخرین وقهقرایی ترین درجه قرار داریم.
آقای افریدی میگوید:
درین کشورها مثل اسکاتلند من پاکستانی های زیادی را می بینم که شب وروز زحمت می کشند نه شب آرام دارند ونه هم روز؛ تمام روز درکار وفعالیت اند هیچ ساعتی برای تفریح وغذا خوردن وعیادت دوستان شان ندارند، آنها باید مثل ماشین کارنمایند بحدیکه زنده گی برای شان طاقت فرسا می باشد ولی اگر همین قدر زحمت وتلاش را در داخل وطن ما پاکستان انجام دهند، دنیا گل وگلزار میگردد. این ویدیو با سرودن یک شعری ازرحمت شاه سایل به آواز کمیدین اسعمیل شاهد به پایان می رسد که میگوید:
من سایل یکبار دیگر کچکول شکستهء گدای ام را پینه می زنم
وبرای گدایی از پشتونها بخاطرزبان پشتو گدایی میکنم

شاهد افریدی: واه بس من هم میگویم که وظیفهء تو گذاشتن کلاشنکوف به شانهء من ووظیفهء من هم شلیک کردن خنده وختم

لطفا این ویدیوکلیپ را اینجا مشاهده نمائید!