ښکلي او په زړه پوري لندۍ

دا سپينه خوله دې لنګه غوا ده
په زړه ظالمې يار دې وچه ډوډۍ خورينه

خدایه هغه ساعت به کوم وي 
چي د وطن په بیرغ وشیندم ګُلونه

د لوئ اختر مبارکي کي
زه به مي يار ته، لويه غیږه ورکومه

په زړه مي خاوري کوټنۍ سوې
ازغي يې شنه شوه اوس مي خوب ته نه پریږدینه

په مسافرو جارو راسه 
سړی مین کړي کډه واخلي بیرته ځینه

لاس پــه ولاړي را چــا پــېر کــه
تـر کــښېنستــو پــو ري مــي صـبر نـه راځـینـه

راسه دا خپل تصویر دي واخله 
لکه ماشوم مي په سرو سترګو ژړوینه

ګودر ته دواړه خویندي لاړي

مشره ویشتل کړي کشره غشي ورکوینه

دنغارې اواز دي راغی
په زړہ سوری سې یارہ وہ دي کړہ کوژدنه.

خلک تپوس ته د رنځور ځي 
زه چي رنځور سم د جانان دیدن ته ځمه

چي مازدیګرسي په سلګو سم

چي تور ماښام سي بي اختیاره وژاړمه

چي مازدیګر سي کښته لمر سي

په چا اختر سي څوک د غم ژړا کوینه

په سپـینـه خولـه دي لـړم وخوره

چي زه د دم په بـانه درسم ښکل دي
کـړمه

زه دي قربان ترهغه چاسم
چي دپښتون قام دراتلونکي غم کوينه