بهار، انقلاب سبز
شایسته نیست تابرقامت رعنای نوروزقبای قوم ونژاد پوشاند
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
فصل بهار است و جشن نوروز وحکایت انقلاب سبز. بسی جای شادی وشکر است که زمستان لحاف سفیدش را برچیده ورفته است. و حال، صدای پای آمدن عروس طناز بهار را می شنویم که در بقچه اش گل وگیاه وتبسم آورده است و بر مقدم پرنازاودرختان لباس سبز پوشیده اند، چشمه ودریا موزیک آرام می نوازند وبلبل نغمه دلکش عاشقانه می خواند! بهار می آید تابراجاق سرد زندگی ما آتش عشق وامید بدمد وشوروشادمانی وشعله خاموش حیات را از نو بیفروزد و بگوید: برخیز! که زمستان رفت وحال فصل زندگی و زمین است. فصل کار، فصل کشت، فصل نشاط، فصل عشق، فصل شکوفه، فصل گل، فصل گنجشک، فصل بلبل، فصل چمن، فصل ارغوان، فصل باران!
بهار، انقلاب سبز
فصل بهار است و جشن نوروز وحکایت انقلاب سبز. بسی جای شادی وشکر است که زمستان لحاف سفیدش را برچیده ورفته است. و حال، صدای پای آمدن عروس طناز بهار را می شنویم که در بقچه اش گل وگیاه وتبسم آورده است و بر مقدم پرنازاودرختان لباس سبز پوشیده اند، چشمه ودریا موزیک آرام می نوازند وبلبل نغمه دلکش عاشقانه می خواند! بهار می آید تابراجاق سرد زندگی ما آتش عشق وامید بدمد وشوروشادمانی وشعله خاموش حیات را از نو بیفروزد و بگوید: برخیز! که زمستان رفت وحال فصل زندگی و زمین است. فصل کار، فصل کشت، فصل نشاط، فصل عشق، فصل شکوفه، فصل گل، فصل گنجشک، فصل بلبل، فصل چمن، فصل ارغوان، فصل باران! و"نوروز" جشن وسرور و سپاسگزاری انسان در پیشگاه طبیعت وبهاراست. شاید، در میان تمام جشنها واعیادِ اقوام وملل گوناگون، نوروز بهترین عید ومناسبترین زمان سال برای جشن وشادمانی باشد. اصلتا، جشن نوروز منسوب ومتعلق به هیچ فردویا مردم خاص نیست، وبلکه رسم کهن وباستانی سرزمینهای آسیای میانه وفلات ایران است که دارای حوزه اقلیمی مشترک میباشند و فصل بهار بطور همزمان درآن فرامی رسد. وامروزه نیز نوروز در کشورهای آسیای میانه، ایران، افغانستان، آذربایجان، ترکیه وبخش از چین به عنوان اولین روزسال ویا اولین روزبهار جشن گرفته میشود. بنا براین، شایسته نیست تابرقامت رعنای نوروزقبای قوم وتعصب پوشاند.
" نوروز"، جشن وشادمانی مردم به پیشواز فصل بهار است. آنگاه که دشت ودمن پیراهن سرخ لاله را برتن میکنند ودامن صحرا پرازگل وسنبل میشود، وبلبل، مستانه بربالین گل مینشیند وبه شکروصال، عاشقانه ترین غزل هستی را با صدای دلکش ونوای شورانگیز به خوانش میگیرد! ودرختان برهنه جامهء سبزفام حیا می پوشند وآبستن سیب وگیلاس وانار برای فصل تابستان میشوند، چشمه ها از دل کوهساران زلال وبی رنگ جاری میشوند ونسیم بوی دلاویز بهاررا برشهروده پخش میکند. شاید روشنترین پیام نوروزشادبودن ومهربانی باشد. رسم معمول در سرزمین ما آنست که در نوروز تمام کینه ها وآزردگی ها فراموش میشود ودوستان "آزرده خاطر"باردیگر دست دوستی بسوی همدیگردرازنموده وآشتی مینمایند. پس میشود گفت نام دیگرنوروز" آشتی ودوستی" است.
و سخن راست آنکه هرجشن وعیدِ حاوی پیام آشتی وشادمانیست. زیرا درروزکه انتظار میرود هرکسی لباس نوی برتن ولبخندی بر کنج لب وسروری در ذهن داشته باشد، آنروز وآن فضا خود سبب میشود تا صمیمیتی در دل او نیز خلق و ایجاد شود. شاید ازهمین روست که جنگ ونفرت درمیان ملتهای شاد و"جشن دوست" بسی کمتر ازاقوام عقده مند و"جنگ دوست" میباشد. بهرتریب ، درتمدن امروز، تاج افتخار بر سر مردمی است که در متن فرهنگ وعنعنات آن جشن وعید بیشتر ازعزا وماتم باشد، ومردمی زندگی صلح آمیزوپرسرور دارند که در سنت اجتماعی آنان تولد وزندگی یک انسان بیشتر از مرگ وماتم پس از مرگ او تجلیل شود.
بهر حال پیام این نوشتار کوتاه آنستکه، اگر این زمین انباشته اززیبایی است و میشود هزاران بارجمال وشکوه طبیعت را از فرق(سر) تا پای عالم از خورشید تا گندم، از ستاره تا شبتاب، از مهتاب تا باغ، از کهکشان تا آبشار واز آسمان تا آب دید پس چرا با" تبسم" و"ترانه"و"نشاط" زندگی نباید کرد؟ وسخن آخر آنکه جشن وسرور به طور اتفاقی به سراغ مان نمی آید و بلکه لازم است تا برای ایجادآن طرح وبر نامه داشته باشیم، و بکوشیم تا هر قطره ای از شادمانی را که در هر لحظه ازحیات وجود دارد بنوشیم.
هرروزتان نوروز نوروزتان پیروز
پيام‌ها
21 مارچ 2008, 08:34, توسط تند باد
من در تجلیل از نوروز هیچ مخالفتی ندارم. ولی من هم سال قبل و هم امسال مینویسم که ما باید جنتری خویش را تغیر بدهیم. شروع سال با نوروز درست نیست، تجلیل نوروز فقط محدود به کابل و چند شهر افغانستان است. در مناطق ازبک نشین و پشتون نشین اصلا از این روز تجلیل به عمل نمیاید. ما باید جنتری عیسوی را مانند اکثریت کشور های جهان به حیث سال نو خویش انتخاب کنیم. این هم مفاد اقتصادی دارد و هم با کشور های جهان ما را نزدیکتر میسازد.
نوروز به حیث یک عنعنه باستانی میشود تجلیل به عمل آید ولی سال نو را با این روز آغاز کردن باعث میشود که مردم کشور ما احساس تبعیض و جدایی کنند. زیرا اکثریت این روز را نه تجلیل میکنند و نه آنرا جز از کلتور خویش میدانند.
چینایی ها، اتیوپیا و کشور های دیگر از جمله همسایه های ما ازبکستان ، آذربایجان ،ترکیه هم روزهای دارند و سال نو خویش را دارند که تجلیل میکنند ولی سال آنها عیسوی است و آغاز آن مانند اکثریت کشور های جهان اول جنوری است.