افغانستان و پیمان استراتیژیک با حامی تروریزم!

در حاشیه شصت و هفتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد که با حضور 193 تن از رهبران جهان در شهر نیویارک برگزار گردید، رئیس جمهور حامد کرزی و آصف علی زرداری رئیس جمهور پاکستان دیدار نمودند. این دیدار درست زمانی به وقوع پیوست که دلایلی مختلف، منجمله حملات راکتی مداوم ارتش پاکستان به خاک کشور، رابطه میان کابل و اسلام آباد را شدیداً به تیره گی کشاند.
دیدار آصف علی زرداری و رئیس جمهور کرزی در نیویارک با حضور دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا صورت گرفت که نتیجه آن، توافق کرزی و زرداری برای تدوین و امضای یک توافق نامه همکاری های استراتیژیک بود.

گرچه دولت افغانستان در طی یک سال گذشته با چندین کشور مختلف منطقه و جهان پیمان های همکاری استراتیژیک امضا کرده است که مهمترین آنها، امریکا، هند، چین و بعضی کشورهای اروپایی است اما امضای پیمان استراتیژیک با پاکستان؛ کشوری که همواره از سوی دولت افغانستان "حامی تروریزم" عنوان می گردد، اندکی تامل برانگیز است.
موارد اختلافی زیادی در حال حاضر میان دو دولت وجود دارد که نفس امضای این سند را مشکل ساز می نماید و می توان گفت که امضای چنین توافقنامه میان افغانستان و پاکستان پیش از حل این موارد اختلافی، حداقل برای افغانستان اندک مفادی نخواهد داشت.
حمایت از تروریسم
پاکستان که در حال حاضر دارای طولانی ترین مرز مشترک با افغانستان است، در طی سالیان متمادی حامی و همکار تروریستان بوده و از تروریسم در منطقه به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف خویش در دو کشور افغانستان و هند استفاده کرده است.
اسامه بن لادن رهبر شبکه تروریستی القاعده یک سال و پنج ماه قبل در شهر ایبت آباد پاکستان در نتیجه یک عملیات نیروهای خاص امریکایی به قتل رسید. حضور اسامه بن لادن در ایبت آباد شهرکی نظامی در نزدیکی های اسلام اباد واضح ساخت که لانه های اصلی تروریسم در خاک این کشور بوده و پاکستان نیز حامی آن می باشد.
در حال حاضر ده ها گروه های مختلف تروریستی در خاک پاکستان و در مناطق قبایلی این کشور فعالیت داشته و اکثر حملات تروریستی به خاک افغانستان از پاکستان سازماندهی می شود. شبکه حقانی دیگر گروه تروریستی که در طی چند سال اخیر سازماندهنده بزرگترین عملیات های تروریستی بالای اهداف امریکایی در خاک افغانستان بود نیز در مناطق قبایلی پاکستان فعالیت داشته و با همکاری سازمان استخبارات پاکستان آی اس آی دست به حملات تروریستی در افغانستان می زند.
تنها افغانستان قربانی حمایت پاکستان از تروریستم نیست. هند دیگر کشوری است که از سالیان متمادی هر از گاهی مورد حملات تروریستی قرار می گیرد که این حملات نیز ریشه از پاکستان می گیرد.
درست چهار سال قبل شهر ممبی هند مورد هجوم ده تروریست پاکستانی تبار قرار گرفته که در نتیجه 60 ساعت درگیری بیش از 160 هندی جان های خود را از دست دادند.
این حمله بزرگ تروریستی که در هند به نام 11 سپتامبر هندوستان یاد می گردد از سوی گروه تروریستی تحت نام لشکر طیبه که عملاً در پاکستان فعالیت دارد سازماندهی و اجرا شده که طی آن افراد مسلح مهاجم مردم را در چندین هوتل در شهر ممبی، ایستگاه خط آهن این شهر و یک مرکز یهودی هدف قرار دادند.
اینها و ده ها مورد دیگر حاکی از حمایت مستقیم پاکستان از تروریستان و شبکه های تروریستی است تا این کشور بتواند با حمایت از تروریسم در افغانستان و هند به اهداف مشخص خود برسد.
با تمام اینها، حکومت افغانستان در حالی تصمیم بر تدوین و امضای یک توافقنامه همکاری های استراتیژیک با پاکستان می گیرد که سایه سنگین بی اعتمادی سالیان درازیست که بر فضای روابط میان دو کشور گستره افگنده و هر از گاهی یکی دیگری را متهم به حمایت از تروریسم در خاک شان می نماید.
بازداشت صدها تن از تروریستان از سوی امنیت ملی کشور در طی چند سال اخیر که اکثریت آنها از خاک پاکستان وارد کشور شده بود، کشته شدن اسامه بن لادن در ایبت آباد پاکستان و متهم شدن آی اس آی پاکستان در حمایت از شبکه تروریستی حقانی از سوی امریکا، همه نشانگر این است که این کشور با تکیه بر سیاست های دوگانه خویش در قبال افغانستان، دست از حمایت از تروریستان و مخالفین مسلح دولت افغانستان بر نخواهد داشت.
امضای پیمان استراتیژیک با کشوری که به خاطر منافع خود به این گسترده گی از مخالفین مسلح دولت افغانستان و شبکه های تروریستی حمایت می کند، طبعاٌ نفعی به افغانستان نخواهد داشت بل پاکستان از این پیمان نیز به عنوان پوششی برای حمایت از تروریسم علیه دولت افغانستان، استفاده خواهد کرد.
شفافیت در عملکرد
انچه که اکنون بر همه معلوم گردیده عدم شفافیت در عملکردهای پاکستان در قبال افغانستان است. ده ها هزار سندی که وب سایت ویکی لیکس منتشر کرد به خوبی نشان داد که پاکستان تا چه اندازه در شورش ها در افغانستان نقش داشته است.
اسناد ویکی لیکس نشان داد که سازمان استخباراتی پاکستان "آی اس ای" به صورت مستقیم با فرماندهان طالبان در مناطق قبایلی این کشور در ارتباط بوده، فرماندهان این گروه را در طرح ریزی حملات کمک کرده و گروه طالبان از لحاظ لوجیستیکی حمایت از حمایت گسترده ای اس آی پاکستان برخوردار است.
پاکستان از بدو تشکیل اش تاکنون با دو کشور همسایه اش افغانستان و هندوستان سیاست خصمانه یی را پیشه کرده و در طول تاریخ هیچگاهی صداقت در قبال این دو کشور نداشته است.
حمایت پاکستان از طالبان نیز به این معنا است که پاکستان هیچگاه در صدد تغییر سیاست های خصمانه اش در قبـال افغانستان و مبارزه با تروريزم و دهشت افگنی برنخواهد آمد، زيرا این کشور در سالیان گذشته، تنها و تنها از طریق همین تأمين تروريزم و تشدید ناامنی در افغانستان، مؤفق به کسب درآمدهای هنگفتی گردیده است.
پاکستان در طول ده سال گذشته به وضاحت نشان داده است که در مبارزه علیه تروریزم و تأمين ثبات و امنیت در افغانستان، صادق نیست. فعـالیت آزادانه شورای کویته، شورای میرانشاه، شبکه حقانی و شبکه حفیظ گل بهادر در قلمرو پاکستان نشانگر این مسأله است که پاکستان نمی خواهد این گروه ها را نابود کند، زیرا اگر این گروه ها نابود شوند در آن صورت غرب حاضر نخواهد بود تا به عناوین مختلف به پاکستان باج دهد.
باید گفت که در حال حاضر مهمترین موضوع برای دولت افغانستان این است که از طریق جامعه جهانی بالای پاکستان فشار وارد نموده تا از سیاست های دوگانه اش در قبال افغانستان دست بردارد.
حملات راکتی
در طی یک و نیم سال گذشته نیز مسئله راکت پراکنی ارتش پاکستان به خاک افغانستان روابط کابل - اسلام آباد را به بدترین حالت ممکن رساند تا جایی که دولت افغانستان از حملات راکتی ارتش پاکستان به خاک کشور به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت و هشدار داد که ادامه آن می تواند عواقب خطرناکی در قبال داشته باشد.
گرچه حکومت پاکستان هدف از حملات راکتی ارتش این کشور را مقابله با شبه نظامیانی بیان می کند که در مناطق مرزی دو کشور فعالیت دارند اما شواهد خلاف این موضوع را نشان می دهد زیرا این راکت ها بر مناطقی اثابت کرده است که در آن فعالیت حتی یک شبه نظامی نیز وجود نداشته و بیشتر مناطق مسکونی در سرحدات افغانستان بوده است.
هنوز دقیقاً مشخص نیست که هدف پاکستان از این راکت پراکنی ها بر خاک افغانستان چی بوده اما برخی شواهد نشان می دهد که پاکستان با این حملات در صدد است تا بر دولت افغانستان فشار وارد نماید تا خط مرزی مورد اختلاف دیورند را به رسمیت بشناسد.
در 24 ماه اسد و در حاشیه نشست کشورهای اسلامی در عربستان سعودی، کرزی با آصف علی زرداری رئیس جمهور پاکستان دیدار نموده و در این دیدار از وی به صورت جدی خواستار پایان حملات راکتی به خاک افغانستان شده است.
کرزی به رییس جمهور پاکستان گفته است که حملات راکتی پاکستان بر افغانستان سبب خشم مردم و تیره گی روابط دو کشور شده و ادامه آن به خیر پاکستان نخواهد بود.
در این دیدار دو طرف تصمیم گرفته اند تا هرچه زودتر یک هیات مشترک نظامی از خط دیورند دیدن کند و حملات راکتی برخاک افغانستان را بررسی کند.
گرچه گفته شد که آصف علی زرداری رییس جمهور پاکستان نیز اطمینان داده که موضوع حملات راکتی را به زودی با هیات نظامی افغانستان به طور جدی تعقیب می کند اما منابعی در دولت افغانستان گفته است که در این دیدار زرداری از کرزی خواسته است تا برای قطع حملات راکتی، افغانستان باید خط دیورند را به رسمیت بشناسد.
امیر عبدالرحمان پادشاه افغانستان در سال ۱۸۹۳ با هنری مور تیمور دیورند، وزیر خارجه وقت انگلیس، قراردادی را امضا کرد که بر اساس آن، افغانستان قلمرو وسیعی از خاک خود را از دست داد. براساس این قرارداد، خط مرزی جدید موسوم به "دیورند" مشخص کننده قلمرو افغانستان از مناطق تحت تسلط بریتانیا شناخته شد. این موافقتنامه که عملا پشتون های دو طرف مرز را از هم جدا کرد برای صد سال رسمیت داشت و در حال حاضر موافقتنامه امضا شده فاقد اعتبار بوده و خط مرزی دیورند رسمیت ندارد.
پاکستان از حملات راکتی به خاک افغانستان هیچ هدفی دیگر جز فشار وارد کردن بر دولت افغانستان برای به رسمیت شناختن خط دیورند را دنبال نمی کند و به نظر می رسد که کرزی نیز علاقه مند است تا با جلب نظر اقوام پشتون، با به رسمیت شناختن این خط مرزی، بر مسئله جنجال برانگیز دیورند نقطه پایان دهد.
به نظر می رسد که رسمی شدن مرزهای هر دو کشور بخشی از قرار داد استراتیژیکی که قرار است تا پایان سال آینده میلادی به امضا برسد، باشد.
امضای پیمان استراتیژیک!
گذشته از تمامی این موضوعاتی که اختلافات گسترده را میان افغانستان و پاکستان به وجود آورده است، حال دو کشور تصمیم دارند تا پیمان همکاری های استراتیژیک را امضا نمایند؛ پیمانی که بر طبق فیصله دو رئیس جمهور باید تا پایان سال 2013 نهایی و به امضای سران دو کشور برسد.
گرچه از محتویاتی که قرار است در این سند گنجانیده شود هنوز رسماً ادعایی نشده است اما مهم این است که در شرایط حاضر امضای این پیمان تا چه اندازه به نفع افغانستان خواهد بود.
امضای پیمان استراتیژیک با کشوری که سالیان متمادی از شورشیان و تروریستان علیه دولت افغانستان حمایت کرده است، از همان ابتدا آشکار است که نفعی نخواهد داشت.
پاکستان پس از امضای این پیمان نیز دست از عملکرد دوگانه و سیاست خصمانه خود در قبال افغانستان بر نخواهد داشت و سعی خواهد کرد تا از پیمان استراتیژیک نیز برای رسیدن به تعدادی اهداف شوم خود برسد.
آنچه که باید در آستانه تدوین این پیمان استراتیژیک، به دولت افغانستان گوشزد کرد این است که در مقابل پاکستان از احتیاط لازم کار گرفته و امضای پیمان استراتیژیک با این کشور حامی تروریزم را ساده نگیرد. آنچه که پاکستان در طی ده های اخیر بر افغانستان روا داشته است را نیز فراموش نکرده و با درس گرفتن از تمام آنها با این کشور پیمان امضا نماید.