گزارش فرهنگی ازشهرمالموی سویدن

اما از بقیهء قسمتهای مهم این محفل که توسط محترم وارث خان ضبط نوار ویدیویی شده یکی هم این است که درمحفل مذکور یکی ازسخنرانان هلمندی بنام مفتون دربیانیهء خویش میگوید: چندسال قبل سازمان یونسکو اعلام کرده بود که زبان پشتو درقطار زبانهای مردهء جهان حساب میشود؛ بناء این موضوع را که سازمان یونیسکو روی هردلیلی گفته باشد به حیثیت و وقار پشتونها برخورده است وباید پشتونها درین زمینه سازمان یونسکو را به میز محاکمه بکشانند که چنین اظهارات ابلهانه واحمقانه را بخاطر چی گفته است. آقای مفتون میگوید که: برای ما پشتونها زبان حیثیت ناموس را دارد؛ کسیکه زبان مارا مرده میخواند درحقیقت ملت پشتون را مرده خوانده است واین توهین آشکاریست برهویت ملی همهء پشتونهای لر وبر( افغانستان وپاکستان). این مکلفیت هرپشتون است تا اززبان وفرهنگ اوغانی خویش بدفاع برخیزند.وارث خان می نویسد: با خودم گفتم که حالا این خررا کی باید آدم بسازد که میخواهد سازمان یونسکو را بدادگاه بین المللی معرفی کند’’. یکی دیگراز بیانیه دهنده گان که پیام کدام اوغان دیگری را ازشهرکابل به قرائت گرفته بود گفت : که امروز درشهرکابل درتمام دفاتر؛ مکاتیب رسمی وکارهای اداری به زبان دری می باشد وپشتونها خودشان را دراداره وسیستم دولتی مانند گذشته چون زمانهای شاهی وجمهوری بیگانه احساس میکنند؛ امروز حتی خود پشتونها از نوشتن یک مکتوب رسمی بزبان پشتو می شرمند؛ دریک محفل که یک دری زبان وجود داشته باشد وده نفر پشتون هم آنجا حضوریابند بخاطر همان یکنفر دری زبان تمام محفل از الف تا یا به دری گو تبدیل میشوند؛ واین بدبختی ما پشتونها است؛ بعدا نوبت به آقای پروفیسور خیرمحمد ماموند؛ سابق استاد پولتنخنیک کابل؛ کسی که این محفل بخاطر وی دایرگردیده بود رسیده و رشتهء سخنرانی را بدست میگیرد. اونیز به سبک دیگر اوغانهای ناسیونالیست چیزجدیدی برای گفتن نداشت؛ افغانستان را کشور اشغال شده خواند وبرخی ازگروه های سیاسی را بدون اینکه نامی ازکسی ببرد متهم به وطنفروشی وکشانیدن پای ابرقدرتها به افغانستان نمود؛ ماموند ادعا نمود که وی خواهان این است که نویسنده های پشتون دررشته های مختلف دست به تالیف کتابها ورساله های علمی بزنند تا خلاء علمی درزبان پشتو پر شود؛ وی گفت تا کنون وی بیش ازهژده کتاب را در رشتهء علوم فزیک و کیمییا بزبان پشتو تالیف کرده است وآنرا به علاقه مندان علم کیمیا درمیان پشتونها توزیع کرده است ولی ازآنجائیکه جامعهء پشتون یک جامعهء بیسواد است آن کتابها اقبال چندانی درمیان مردم نداشته اند. آقای ماموند دربخش دیگری ازسخنان خویش میگوید: اگر پشتونها میخواهند بحیث یک ملت زنده در درازنای تاریخ باقی بمانند باید باسواد شوند وخودرا ازتغیرات وتحولات علمی درجهان باخبر سازند.

آقای ماموند درین نوار ویدیویی میگوید: آموختن علم نیاز به مساعد بودن شرایط وفضای آرام دارد که متاسفانه پشتونها طی پنجصدسال ازآن محروم بوده اند. علت ؛ آن بوده است که افغانستان کنونی بخاطر موقعیت جیوپولیتکی آن همیشه مورد توجه کشورگشایان بوده گاه ازشمال وگاهی هم ازجنوب همیشه مورد تاخت وتاز امپراطوری های بزرگ جهانی قرارگرفته است واین تاخت وتازها ودفاع فرزندان این خطهء باستانی درمقابل اشغالگران ؛ قرنها مانع رشد واعتلای فرهنگی مردمان این دیار گردیده است. آقای ماموند گفته است متاسفانه درکنار این عامل ؛ عامل دیگری نیز وجود دارد که آنرا نیز ازنظر نمی توان بدور انداخت وآن موجودیت یکتعداد اجنتها وخودفروخته های دست نشانده به اجانب می باشد که به بهانه های مختلف شیرازهء وحدت وهمگرایی ملی را درمیان مردمان باهم برادر این کشور ازهم می پاشند. درشرایط امروزی؛ حضور این اجنتان وخودفروحته ها بیش ازهروقت دیگری محسوس است؛ گاهی ازیک ابرقدرت دعوت می نمایند تا آنها را براریکهء قدرت نگاه دارند وگاهی هم ازابر قدرت دیگر؛ این اجنتهای معلوم الحال بخاطر قدرت وسلطهء قومی حتی حاضر اند ناموس شانرا نیز زیرپای استیلاگران خارجی بیندازند تا آنها را براریکهء قدرت نگاه دارند. شاید روزی برسد که ازمیان همین گروه های مزدور تعدادی خودشان را بدامن چین بیندازند واز دولت چین تقاضا نمایند که قوایش را بخاطر حاکم ساختن آنها درکابل پیاده کند. زیرا همانهایکه یک روز ذریعهء تانک وتوپ شوروی ها بقدرت رسیدند ودوازده سال افغانستان را بخاک وخون کشاندند؛ امروزنیز همان اشخاص درائتلاف بامزدوان دیگری ازامریکا میخواهند تا قوایش را ازافغانستان خارج نسازد وبرای نگهداری آنها براریکهء قدرت ازهیچ نوع جرم وجنایتی درحق ملت روگردان نباشند.

تبصره: درینجا هرچند آقای خیرمحمد ماموند ازگروه خاصی نام نمی برد ولی مقصدش ازخلال کلمات وعباراتش واضح وروشن معلوم میگردد که یکی جناح پرچم حزب دموکراتیک خلق افغانستان برهبری زنده یاد ببرک کارمل بود ودیگری ائتلاف ضدطالبان که پشتونها آنها را ائتلاف شمال میخوانند. اول اینکه درتمام متون تاریخی امروز؛ جنگ یا جهاد افغانستان با شورویها ورژیمهای تحت الحمایهء آن بشمول خلقیها وپرچمیها تا سقوط داکترنجیب الله احمدزی ؛ چهارده سال ثبت گردیده است. دانسته نشد که آقای خیرمحمد ماموند دوسال اول را ویا هم دوسال آخررا بکدام دلیل ازحساب چهارده سال تجاوز شورویها کم کرده است؛ درحالیکه آقای ماموند نمیخواهد که خودش را ازاسناد موثق تاریخی آگاه بسازد. اگر آقای خیرمحمد ماموند به ترجمه های آقای آریانفر از روسی بفارسی اعتماد ندارد درهمین اواخر میتواند به پورتال فاشیستی خودشان بنام افغان جرمن انلاین مراجعه فرمایند تا ازشهکاریهای رهبران خلقی وحس وطندوستی آنها آگاه شوند که توسط آقای غوث جانباز ترجمه شده است. فاشیستهای اوغان اسناد خارجی خصوصا اسناد کا گی بی را درمورد وطنفروشی هم تباران شان قبول ندارند ولی درهرحالتی درین کوشش وتقلا اند که اقوام غیر اوغان ورهبران آنها را یکسره وابسته به دستگاه استخباراتی شوروی معرفی نمایند وچنان وانمود نمایند که گویا در دوران اشغال افغانستان توسط شوروی تنها مرد میدان پشتونها بودند که می رزمیدند ولی دیگران با روسها یکجا جامهای شراب را سرمی کشیدند. درزمان شوروی ها این نورمحمد تره کی وحفیظ الله امین بودند که ازشوروی ها بار بار تقاضای کمک نظامی وحتی داخل نمودن قطعات نظامی شوروی را برای سرکوب مخالفان سیاسی ونظامی آنوقت خصوصا بعداز سقوط شهرباستانی هرات بدست مجاهدین نموده اند. اما آقای ماموند تنها پرچمی ها را مزدور و دست نشانده میخواند. در دور بعدی نیز این طلبه های کرام عمدتا غلجایی اوغان بودند که بخاطر پناه دادن اسامه بن لادن وتسلیم ننمودن او به مقامات امریکایی زمینهء هجوم امریکا به افغانستان را مساعد ساختند.
شاید ماموند صاحب بحیث استاد دانشکدهء پل تخنیک؛ آرزو داشت که هم رژیم تره کی وهم طالبان پابرجا باقی می ماندند تا بیخ وبنیاد آخرین فرد غیر اوغان را درین کشور می کشیدند وافغانستان تگ قومی را بالای استخوان مرده های غیراوغانها اعمار می نمودند"
.
آقای خیرمحمد ماموند دربخش دیگری ازسخنان خویش میگوید: ازنظر تاریخی؛ نخستین دورهء ایکه درافغانستان کنونی میتوانست چراغ علم ومعرفت شعله ور گردد؛ دوران سلطان حسین بایقرا بود که بعدا با حملهء مغول تمام دست آوردهای آن دوران با خاک یکسان گردید. درحالیکه مردم افغانستان بمدت چهارصد وبیست سال با استیلاگران وامپراطوران اشغالگر دست وپنجه نرم کرده اند ولی دراروپا انقلابهای علمی وفرهنگی بوقوع پیوسته است وانسان اروپایی ازنعمت سواد وبرق وتخنیک برخوردارشده اند.
2
درقسمت دیگر این فلم نوبت به آقای محمد معصوم هوتک میرسد که حاضران به احترام وی ازجا میخیزند وبرای چند دقیقه به طور متواتر کف میزنند. معلوم میشود که طرفداران آقای محمد معصوم هوتک درآن شهر بیشتر ازهواداران پروفیسور ماموند بوده است. محمد معصوم هوتک نواسهء زنده یاد مولوی صالح محمد هوتک می باشد. مولوی صالح محمد هوتک یکی ازپیشگامان نهضت مشروطه خواهی اول بحساب میرود که درعهد پادشاهی شاه امان الله ازمعلمان لیسه حبیبیهء کابل بود. آقای معصوم هوتک سابقهء خلقیگری دارد ولی حالا مانند دیگر خلقیها ازاظهار آن می شرمد. دکتور صالح محمد زیری یکی ازرهبران جناح خلق درلندن ؛ خلقی بودن آقای معصوم هوتک را همراه با عبدالباری جهانی مورد تائید قرار داده وآنها را ازجمله اعضای فراکسیون ظاهر افق میداند.
ولی آنچه که ازبیوگرافی آقای محمد معصوم هوتک برمی آید ایشان یک فرد غبی ومکتب گریز معلوم میشوند. زیرا بعداز اتمام دورهء ثانوی وی نخست به پل تخنیک میرود؛ بدون اینکه پل تخنیک را تمام نماید به دانشکدهء حقوق مراجعه می کند وبعد ازاینکه آنجا نیز بخت خویش را می آزماید نتیجهء دلخواه را نگرفته به دانشکدهء زبان وادبیات رو می آورد. دانشکدهء زبان وادبیات را به تشویق وترغیب پروفسیور عبدالشکور رشاد به پایان میرساند. مدتی بحیث معلم زبان پشتو درلیسهء انصاری کابل اجرای وظیفه می نماید وبعدا از پادشاه گردشی های سالهای نود میلادی ؛ روبه پاکستان نموده واز آنجا به کانادا قبول زحمت میفرمایند.
آقای معصوم هوتک درسخنرانی اش در شهر مالمو ابتدا میگوید:

من زمانیکه پایم به مکتب ومدرسه کشانده شد؛ باگوشت وپوست خویش احساس نمودم که آن زبان شیرینی که با آن مادرم وپدرم ومادرکلانم درطفولیت با آن مرا تعلیم میدادند آن شیرینی وحلاوت را درمکتب ومدرسه باهمکلاسی هایم نمیتوانستم بیابم. خصوصا بعدازصنف هشتم که بیشتر مضامین ما به زبان دری بود من نمیتوانستم که یک حرف آنرا بفهمم ودرک کنم. زمانیکه به کابل آمدم شرایط بدتر ازآن گردید. دلم شوق تعلیم وفراگیری علوم را نداشت. زیرا زبان معلم را من نمی فهمیدم. اما زمانیکه به اثر بروز جنگها به پاکستان مهاجر شدم خواستم که پیرامون زبان پشتو ولهجه های آن تحقیقات نمایم. به هرجا رفتم؛ دروازهء هرخانهء پشتون را کوبیدم هرخانه ایکه یک کتاب قدیمی ویا دست نویسی ازپدر ونیاکان خود داشت آنرا ازنظر گذراندم وفوتوکاپی آنرا با خود گرفتم. یک تعداد آثار را به پول خریدم. به تمام مناطق قبایلی سفرنمودم؛ لهجه ها وگوییش های مختلف را درزبان پشتو ازصوات وباجور چترال تا کویته وبولان وشیرانی وپشین وتمام صوبهء پشتونخواه همه را درکتاب خویش درج نمودم.
آنچه که ازپدرکلان وپدرکلانهایم درخانه داشتم آنها را نیز تحشیه وتصحیح نمودم. زمانیکه به کانادا رسیدم؛ زنده گی بی ثمر برایم گران تمام میشد؛ بناء از آزادی وهمچنان ازمنابع علمی کشورکانادا استفاده ها بردم؛ بازبان شناسان واهل فرهنگ نشستم ودرمورد لهجه های زبان پشتو خواستم چیزهایرا هم ازطریق انترنت وهم ازطریق کتب ورسایل به نشر برسانم. من به این نتیجه رسیدم که اگر کسی میخواهد درمورد زبان پشتو وزبان معیاری ولهجهء معیاری کاری کند باید اول زنده گی وحالت اجتماعی پشتون را مورد بازبینی ومطالعه قرار دهد درین محفل؛ قبل ازبیان هرچیز دیگر بشما قوم غیور پشتون یک مژده نیز میدهم وآن اینکه:
(دخدای په زور) به زور خدا ان شا لاه من اولین پشتونی درتاریخ ملت پشتون خواهم بود که کتاب داستانی مشهور (هزارویک شب ) را به پشتو ترجمه می نمایم. تمام ترجمه های فارسی؛ عربی ؛ انگلیسی؛ روسی آن نزدم موجود است. این کاررا زنده یاد اکادمیسن محمد انورنومیالی آغازکرده بود ولی من به شما وعده میدهم که آنرا به پایان می رسانم.
اما دربارهء معیاری ساختن لهجهء پشتو باید خدمت شما عرض نمایم که بدون درنظرگرفتن وضعیت روانی واجتماعی پشتونها قلم زدن درمورد زبان معیاری به نظر من حماقت است. مرا تعدادی ازدوستان متهم به برتری طلبی لهجوی درزبان پشتو می نمایند؛ که خدا نا خواسته میخواهم لهجهء قندهاری را برسایر لهجه های پشتونی درنقاط دیگر پشتون نشین ترجیح دهم؛ استغفرالله؛ من هرگز خواهان جدا سازی ملت پشتون براساس اختلافات لهجوی وگوییشی نیستم. من خودم را خدمتگزار فرهنگ پشتون میدانم؛ هرنوع برتری طلبی میان پشتونها بخاطر سیب ویا (منه)؛ درخت یا( ونه)؛( سیوری) یا سایه وغیره خیانت بزرگ درحق پشتونها شمرده میشود. اما مرا تعدادی متهم میکنند که گویا من درمقابل استاد بزرگوارم پروفیسوردکتورمجاور احمدزیار جبهه گیری می نمایم . استغفراله سم استغفراله؛ دکتور زیار استاد من است؛ من از او آموخته ام؛ خدا آن روزی را نیاورد که من درمقابل وی گستاخی کنم؛ من سال گذشته درمراسم سالگرد تولد وی باوجودیکه از من دعوت نکرده بود به لندن رفتم؛ دسنش را بوسه نمودم وبرایش گفتم که خدا نخواسته باشد که من درمقابل خودت بی ادبی نمایم. اما بازهم هستند کسانیکه میخواهند میان من واستادم پروفیسور دکتورمجاور احمدزیار نفاق وتفرقه ایجاد کنند"

تبصره: ازین سخنان آقای معصوم هوتک چنان معلوم میشود که روابط وی با استادش پروفیسور مجاور احمد زیار مانند روابط حفیظ اله امین بانورمحمد تره کی می باشد. امین نیز تا وقتیکه پایش را به آخرین پلکان قدرت نزده بود خودش را جسم وتره کی را روح میدانست ودرهر محفل وگردهمآیی دست استادش را می بوسید ؛ دست بوسی درفرهنگ احزاب کمونیستی وسوسیالیستی یک پدیدهء قرون وسطایی وخرافاتی شمرده میشود؛ تاکنون هیچ کسی درهیچ جایی ندیده است که یک عضو احزاب کمونیستی دست رهبران شان را درحضور مردم بوسه بزند.ولی خلقیها ارزشهای قبیلوی اوغانی را باروشهای مارکسیستی / لیننستی درهم آمیخته بودند واز آن غذای متعفن وبو گرفته جدیدی بوجود آورده بودند که مشام هرانسان را آزار میداد. حفیظ اله امین به مجردیکه آخرین مدارج ترقی را پیمود؛ استاد مزخرف خویش را با گذاشتن بالشت بدهنش ازبین برده وبدیار نیستی فرستاد.
اما آقای محمدمعصوم هوتک وسایل وامکانات حفیظ اله امین را در دست ندارد ولی زیر نام مستعار : محمدهارون خپل شعشعی بدترین دشنامها را به آدرس استاد بزرگوارش آقای زیار داده است. یکی ازین نوشته ها زیر عنوان تناقض گویی های دکتورزیار درزمینهء زبان معیاری پشتو درسایت لر وبر دقیقا همان کلمات والفاظی را دارا می باشد که آقای معصوم هوتک آنرا درشهرمالمو گفته است.
مثلا شما به این جملات آقای محمدهارون خیل شعشعی توجه کنید:
کنداريان وایي : « په تياره کي گرده خلگ بېريږي؛ خو ځيني حال وايي، ځيني يې نه وايي . »
قندهاریها یک ضرب المثلی دارند که میگویند ازتاریکی هرکسی می ترسد ولی یک تعداد به ترس خویش اعتراف میکند ولی تعدادی آنرا پنهان میکنند.
این جمله دقیقا درهمین ویدیو کلیپ شنیده میشود که آقای معصوم هوتک آنرا باهمین لهجه بکار برده است. ولی درنوشتهء که زیر نام هارون خیل آنرا نشر کرده است به مجاور احمد زیار خیلی بی باکانه تاخته است؛ وحتی ادعا نموده است که عنوان مقالهء دکتورزیار نیز برای هارون خیل شعشعی قابل فهم نبوده است. درحالیکه درسخنرانی شهرمالموی خویش خودش را ازشاگران مخلص وبا وفای دکتورزیار معرفی میکند.
آقای معصوم هوتک درآن سخنرانی خویش میگوید:
’’ما پشتونها متاسفانه تاب وتوان شنیدن انتقاد ازخویش را نداریم؛ هرنوع انتقاد را برچسپ دشمنی میدهیم؛ همیشه ازاحساسات خویش کار میگیریم ولی عقل خویش راکمتر بکار می اندازیم؛ ما پشتونها را خداوند برای جنگ وکشتن آفریده است؛ درحالیکه باید ازین وضعیت انسان پشتون را بیرون سازیم؛ درادبیات ما غیر ازشمشیر وجنگ وتوریالی وننگیالی وزمری وکشتن وزدن وبرباد کردن چیز دیگری به چشم نمیخورد؛ ما پشتونها درحالیکه خودما درچاه افتیده ایم ولی دعوا داریم که ما میخواهیم کرهء مریخ را فتح کنیم.
دراکادمی علوم ما قبلا وحتی حالا چنان بی نظمی روان بوده وهست که حتی هرکس وناکسی بخود حق میدهد که درمتون اصلی قدیمی دست بزند وطبق هوا وهوس خودش اشعار شعرای قدیم پشتو را ازنظر املایی تغیر بدهد؛ مثلا اگر نام من معصوم است؛ باید چندسال بعد دراکادمی علوم پشتونی پیدا شود که آنرا به بهانهء اینکه حروف عربی را ازپشتو بزداید آنرا به ماسوم تغیردهد؛ درحالیکه من دیگر درین جهان نیستم که بگویم : پدرسگ! برای تو کی این حق را داده است که نام مرا تغیر میدهی. نام مرا پدرم معصوم گذاشته است نه ماسوم.
اما چنین خیانتهای علمی همین اکنون درحلقات اکادمیک زبان پشتو به چشم میخورد وبه نظرمن چنین دست برد زدن ها به متون قدیمی زبان پشتو همانقدر خیانت بار است که تخریب بتهای بامیان"
وارث خان در ادامهء ایمیل خویش می نویسد: درخلال تفریح یکتعداد پشتونهای شرق افغانستان در دهلیز باخودشان دربارهء سخنان آقای معصوم هوتک ابراز نظرهای مختلفی داشتند.
.... شیرزاد یکی ازپسران منشی محمد آقا کوچی گفته است که آقای معصوم هوتک درسخنان خویش خیلی مبالغه نمود. پشتونها ازقدیم تا حالا لهجهء معیاری را هم درنوشتن وهم درگفتار پذیرفته اند. اومیگوید درهرکشور زبان و لهجهء معیاری برای دست اندرکاران وسایل دیداری وشنیداری وتاری همانا لهجهء اهالی پایتخت آنکشور می باشد. مثلا درایران لهجهء پذیرفته شده درمطبوعات لهجهء اهالی تهران است؛ درسویدن لهجهء معیاری برای گوینده گان تلویزیون ونشرات رادیو لهجهء اهالی شهراستوکهولم می باشد وبهمین ترتیب درتمام دنیا این قاعده معمول بوده است که لهجهء اهالی پایتخت بحیث لهجهء قبول شده دروسایل نشراتی مرعی الاجرا می باشد. درافغانستان لهجه معیاری درزبان پشتو وهم درزبان دری؛ لهجهء پشتونهای اطراف کابل چون میدان ولوگر وپغمان وتره خیل وکوه سافی وده سبز تعین گردیده بود وهم لهجهء دری زبانان کابلی برای دری زبانان افغانستان لهجهء معیاری رادیو وتلویزیون پذیرفته شده بود؛ درحالیکه درقسمتی ازپکتیا مردم خانه را (کیر) میگویند که درزبان دری معنای آلهء تناسلی مرد را میدهد واین را هرپکتیاوال میداند که درزبان رسمی ومعیاری پشتو؛ نباید لغت ( کیر)را استعمال نمایند برعکس؛ زمانیکه میخواهد راجع به خانه چیزی بنویسد هرگز (کیر) نمی نویسد بلکه (کور) می نویسد ولی آقای معصوم هوتک با تظاهر به بی تعصبی میخواهد لهجهء قندهاررا بالای دیگر پشتونها بقبولاند. درحالیکه این لهجه نیز بخاطر تاثیر پذیری اش ازفارسی ایرانی دربسا حالات مانند لهجهء پکتیا خیلی مسخره می نماید مثلا قندهاری میگوید: (دا کار وسوه) حالا من ازکجا درک کنم که آیا مقصد گوینده سوختن وحریق می باشد ویا اینکه کدام کاری اجرا شده است. اگر به عوض آن بگوید: (دا کار وشوه) ضرورت به فکرکردن زیاد باقی نمی ماند.

ختم گزارش

تبصره: آنچه ازگزارش بالا میتوان نتیجه گرفت این است که پشتونهای قومگرا ومتعصب دردیار غرب ازشدت بیکاری وبی مضمونی تب قومیبت وبرتری طلبی شان به سرحد جنون کشیده شده است که باید هرکدام اشتراک کننده گان آن محفل برای علاج امراض روانی خویش به پزشک مراجعه نمایند.
اینها درحالیکه اقوام دیگر افغانستان را دعوت به همگرایی و وحدت ملی میکنند ولی خودشان حتی در دیار غرب دربارهء ساده ترین وپیش پا افتاده ترین مسایل زنده گی باهم توافق نظر ندارند وهریکی درصدد این است که چگونه ازمسایل زبانی واختلافات لهجوی وگوییشی بهره برداری سیاسی نموده وخودرا مطرح نماید. درحالیکه پشتون اصلی در داخل افغانستان وماورای سرحد دیورند درآتش می سوزد و ازبرگزاری این گردهمآیی ها هیچ اطلاعی ندارد, هم ازطرف طالب کشته وزخمی میشوند وهم قوای ناتو بالایش رحم نمی کند ولی این انسانهای بی وجدان وشرف باخته بخاطر اشباع غرایز نفسانی شان دیگر هیچ مضمونی جز پشتو بازی وزبان بازی وتحریک اقوام علیه یکدیگر چیز دیگری درچانته ندارند . این باسوادان پشتون استند که توده های بی خبررا بنامهای مختلف علیه اقوام وزبانها دیگر افغانستان می جنگانند ولی خودشان واولادشان درکشورهای غربی به عیاشی وتن پروری خویش ادامه میدهند.
یاهو

بااحترام
پرویز بهمن

ایمیل تماس:
parvisbehman rocketmail.com

این چهرهء مرموز وماکیاول صفت که روز وروزگاری درصف حزب دموکراتیک خلق افغانستان درجناح رفیق ظاهر افق هورا می کشید حالا سبحه بردست دارد وجلوهء تقوا میفروشد. اواکنون خودش را در جامهء قبیله ایی اوغانی پنهان نموده است وبا این قیافه ولباس میخواهد دین وپشتونولی ودیگر ارزشهای قبیلوی را بخدمت گرفته وازهریک آن بنامهای زبانشناس ؛ باسواد وخارج دیده ومسلمان متدین ونواسهء مولوی صالح محمد وغیره جدا جدا سود ببرد وسرانجام درجایگاه امیرالمومنین ملامحمد عمر مجاهد تکیه بزند .

محمد معصوم هوتک که تازه به نام مولوی صالح محمد هوتک تجارت سیاسی را راه اندازی نموده است درین تصویر درکنار استاندار استان قندهار آقای توریالی ویسا دیده میشود.فاشیستان اوغان چه ازقماش خلقی های خط بینی کشیدهء گِردپا ویا گلبدینی های متعصب ویا اوغان ذلتی ها درحالیکه افغانستان را کشور اشغال شده توسط امریکا ودیگر قوتهای غربی میدانند؛ ولی برای همنشینی با اراکین همان دولتی که خود آنرا گوداگی ودست نشانده میخوانند بخاطررشته های قبیلوی وتباری وزبانی هرگز خسته نمیشوند وازکانادا وامریکا خودشان را بدیدار استانداران ووزراء ووکلای همان دولت پوشالی میرسانند. ولی اگر دیگر اقوام افغانستان این کاررا بکند اورا متهم به فاشیزم قومی می نمایند. به این میگویند: سیاست بک بام ودوهوا