اوج توحش "برادران" رئیس جمهور

در این روزها گزارش های وحشتناکی از جنایات گوناگون گروه شورشی طالبان نشر می گردد که شنیدن هر کدام از این گزارشها لرزه بر اندام هر انسانی به وجود می آورد. از سر بریدن هفده تن در هلمند گرفته تا سربریدن و تیرباران ده ها تن در طی چند ماه اخیر در مسیر راه کابل – میدان وردک؛ همه گزارش های دردناکی است که جنایت کاران طالب عامل آن هستند.
گفته می شود که هفده تن افرادی که در هلمند سربریده شده اند همه در یک محفل خوشی اشتراک نموده بودند و تنها جرم این افراد، ساز و سرود و پایکوبی بوده است. همچنان همه روزه مسافرینی به جرم کار با خارجیان و دولت در مسیر راه بامیان – کابل یا کابل – میدان وردک از سوی طالبان از موترها پایین شده و بیگناه تیرباران یا سربریده می شوند که هیچ ارتباطی به دولت یا نیروهای خارجی ندارند بل مسافرینی عادی هستند.

گروه طالبان در طی سالیان حکمروایی اش در کشور، از هیچ گونه ظلم و ستم بر مردم افغانستان دریغ نکردند؛ از شکنجه و لت و کوب مردم بی گناه گرفته تا قتل و کشتارهای دسته جمعی که طالبان بر مردم افغانستان روا داشتند همه تاهنوز از ذهن مردم پاک نشده بود که بار دیگر این گروه اوج توحش و جنایت خود را نشان دادند.
از سال 2001 تاکنون که یازده سال سپری شده است گروه طالبان روز به روز به قدرت خود افزودند و با افزایش بر قدرت، بر شمار جنایات خود بر مردم افغانستان را نیز افزودند. هر روز در گوشه و کنار کشور ده ها خبر از قتل و کشتار افراد بیگناه توسط این گروه نشر می شود.
گذشته از تمام این موارد، باید گفت که جنایت بر مردم افغانستان جزء از اصول طالبان شده و این گروه از بدو پیدایش نشان دادند که تنها هدفشان در افغانستان زور و ظلم بوده و بس. حال هم نمی توان از این گروه انتظاری بیشتر از این را داشت اما سوال اینجاست که چرا با تمام این ظلم و ستم ها و جنایت ها، چرا باز هم طالبان "برادر" خوانده می شوند؟
حامد کرزی، فردیست که با رای نزدیک به پنجاه درصد واجدین شرایط رای دهی سمت ریاست جمهوری را بدست آورد تا منحیث رئیس جمهور حامی منافع تمامی ملت افغانستان باشد اما آنچنان که از سخنان و عملکردهای اش دیده می شود، در حال حاضر منفعت جمع ملت افغانستان را قربانی منافع گروهی خاص نموده و اوج قوم گرایی و تعصب در عملکردهایش دیده می شود.

گروه طالبان دشمنان مردم افغانستان بوده و هر روز این گروه سبب ریخته شدن خون صدها افغان در سراسر کشور است اما با تمام اینها حامد کرزی با ندیده گرفتن جنایات طالبان آنها را همواره "برادران خود" خطاب کرده و می خواهد تا سلاح بر زمین گذاشته و به جامعه برگردند.
باید به شخص رئیس جمهور این را گفت که برادر خطاب کردن کسانی که تشنه خون و جان مردم بیگناه است و هر روز خون ده ها تن زن و مرد و کودک به وسیله این افراد به زمین می ریزد، نیز خود ستمی بزرگ بر مردم افغانستان بالخصوص بازماندگان قربانیان است.
برای نجات جامعه از قتل و قتال و جرم و جنایت، عاملین قتل و مجرمین را از جامعه باید بیرون کشید که زندانی کردن مجرم و قاتل یکی از راه های پاک کردن جامعه از وجود این افراد است؛ پس چطور می توان کسانی را که قاتل صدها انسان بیگناه است به جامعه دعوت کرد و با آغوش باز از آنها استقبال نمود؟ چیزی که حامد کرزی بارها و بارها به آن تاکید کرده است.
تنها دلیلی که رئیس جمهور حامد کرزی با اتکا به آن بارها و بارها دشمنان و قاتلان مردم افغانستان را برادر خوانده است همانا اوردن صلح در کشور است اما باید گفت که به هر اندازه که حامد کرزی دلسوزانه جنایت کاران طالب را برادر خطاب کرده و او را دعوت به صلح می نماید به همان اندازه این گروه منکر صلح شده و به حملات خویش بر مردم بیگناه افغانستان افزایش می دهد.
این درست است که در حال حاضر صلح یکی از نیازهای اساسی مردم افغانستان بوده و مردم افغانستان برای رسیدن به صلح از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد بود اما صلحی که به قیمت قربانی کردن بیگناهان و زیرپا نهادن خون صدها افغان بیگناه بدست آید برای هیچ یک از مردم افغانستان خوش آیند نخواهد بود.
از سوی دیگر قیام های مردمی علیه طالبان در طی چند ماه اخیر در ولایت های غزنی، قندهار، ننگرهار و بادغیس به خوبی این را واضح می سازد که مردم افغانستان از ظلم، ستم و جنایت های طالبان به ستوه آمده و این را نیز دانسته اند که از کرزی و حکومتش علیه طالبان کاری ساخته نیست، به همین خاطر خود دست به سلاح شده تا انتقام خون های ریخته شده را بگیرند و نگذارند این گروه که دست نشانده کشورهای همسایه است، بیشتر از این خون افغانها را بریزد.
قیام کنندگان در طی ده سال اخیر انتظار کشیدند تا شاید حکومت و در کنار حکومت، نیروهای بیش از چهل کشور خارجی حاضر در کشور علیه گروه طالبان اقدامی جدی نموده و این گروه را از بین ببرند اما حال دیدند که انتظار فایده یی نداشته و حکومت به جای این که دست به اقدامی علیه دشمنان مردم افغانستان بزند، برعکس آنها را با "برادر" خواندن ها و امتیازدهی های گوناگون تشویق به جنگ و جنگ طلبی می نماید.
گروه طالبان بارها "برادر" خواندن کرزی را به مثابه ضعف او و حکومتش در مقابله با این گروه پنداشته و هر باری که رئیس جمهور این گروه را دعوت به صلح می کند، گروه طالبان با حملات مختلف تروریستی حتی در کابل و در چند متری ارگ ریاست جمهوری، با دهن کجی به درخواست های کرزی پاسخ رد می دهد.
باید به حامد کرزی رئیس جمهور کشور این را خاطرنشان ساخت که ارج نهادن به خون قربانیان مهمی است که نباید با عملکردها و سخنانش آن را زیرپای نهد. مردم افغانستان هرگز اجازه نخواهد داد تا با هرگونه معامله یی که به نظر می رسد ارگ نشیان در ذهن دارند، کسانی که هر روز جان ده ها فرد بیگناه را در جای جای این کشور می گیرند، پا به جامعه گذاشته و بار دیگر سهمی در حکومت بگیرند.