زندگی يک سگ در کابل!
حتا به حيوانات نيز رحم نشده است!
چهار شنبه
27 فبروری 2008
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
عکس از ملالی جاويد
پيام‌ها
26 فبروری 2008, 23:10, توسط KD
Malalay Jaan - thank you for sharing this, but trust me that human beings are more persecuted and hurt then these animals. Human beings were treated like animals in our society. Someone needs to get "sag-e-Zardad" story here. People needs to know this.
Thanks -
27 فبروری 2008, 03:16, توسط هارون م.
سلام خود را به تمام آزادی خواهان تقدیم میکنم!
بلی خواهر عزیز ملالی جاوید طوریکه میدانید این جنایتکاران خاین و بی وجدانان پلید بالای هیچ چیز افغانستان ما رحم نکرده و نمیکند پس بهتر است که ما علیه همچو خاینین خون آشام همیشه به پا خیزیم و ایشانرا افشا کنیم تیری باشیم که هر لحظه در قلب شان فرورویم.
ببینید دیروز ملت ما را به خون و خاک یکی ساختند و امروز باز داد از آبادی میزند و زیر نام دموکراسی هر نوع فجایع را انجام میدهد و چنان غور و یاوه گوی می کند که گوی اینها اند طرف دار آزادی و عدالت.
و بخصوص زیر نام اسلام چنان بی ناموسی میکند که به زبان آدم نمی آید که بنویسیم.
به امید محاکمه جنایتکاران موفق باشید.
27 فبروری 2008, 04:46, توسط نگهت بهار
جنایتکاران تنظیمی حتی به سگ های و شیرهای وطن ما رحم نکردند.
ولی عده ی در اوج گرسنگی، فرزندفروشی، جنایت و خیانت، تکدی و آوارگی وطنداران زجر دیده ی ما، به سگ های شان تخم می دادند و شیر می ریختند!
ما در کجای انسانیت ایستاده ایم؟؟
روزگاری که گرسنگی
زندگی می گرفت
سگی را دیدم
که با ناز
تخم مرغ نوش می کرد!
روزگاری که آبله ها
مروارید دست ها بود
و عرق بر پیشانی کودکان
می ریخت
سگی را دیدم
که با کرشمه
شیر نوش می کرد!
روزگاری که کودکان
در تموز داغ
جل می زدند
سگی را دیدم
که در باد سرد پکه
پوز گرفته بود
و انتظار داکتر می کشید
عجب روزگاری
سگ زمانه ی ما داکتر می شناسد
کیلومتر ها با موتر به پانسمانش میرود
و برای عیادتش دهقان استخدام می کند
اما کودکان ما
نه موتر می شناسند
نه پانسمان می شناسند
و بدون عیادت می میرمند
ما در کجای انسانیت ایستاده ایم؟؟
ما در کجای شرافت ایستاده ایم؟؟
27 فبروری 2008, 16:23, توسط شاهد
خدمت ملالی جاوید و ملالی جویا
اولی بخاطریکه: در افغانستان انسانها چی زنده گی و حال دارند که حیوانات داشته باشند؟ خودم در سی و چند سالی که در کشور عزیز خودم بسر برده ام بجز از توهین، تحقیر و دشنام چیزی ندیده و نشنیده ام... حالا خواهر ما...
دومی بخاطریکه: خانم جویا همیشه از سگ تعریف میکند ولی ما در بریتانیا هر قدم خود را در پیاده روی ها باید بر روی مدفوع این حیوان دلپسند خانم جویا بگذاریم و هزار لعنت بر صاحبان و محبان این حیوان نجیب و شریف (باز هم بقول خانم جویا) بفرستیم... و لطفاً این گزارش را نیز بخوانید و خواننده گان کابل پرس خود قضاوت کنند.