لزوم توزیع تذکره الکترونیکی به خاطر شفافیت انتخابات

همه نیک می دانند که افغانستان قبیله ای هیچ گاهی یک آمار قابل پذیرش مردم، اهل خرد و جوامع مدنی را نداشته که نبود آمار دقیق نه تنها یکی از عوامل عدم انکشاف متوازن اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، منطقوی و فرهنگی در این حیطه خونبار بوده؛ بلکه با عدم احصائیه نفوس و نداشتن تذکره عصری؛ «هویت ملی» مردم و اقوام افغانستان نیز مورد سوال قرار داشته و مخدوش است. مادامی که آمار شفاف و دقیق در کشور وجود نداشته، به این معنی که فرزندان این کشور تا کنون از داشتن تذکره الکترونیکی محروم هستند و مشارکت ملی اقوام در حاکمیت دولتی و سایر مسایل در پرده ابهام قرار داشته و این امر به نفع تداوم فرهنگ قبیله ای و میراث داران قرون وسطایی می باشد.

زمام داران سلطنتی تک قبیلوی چند قرن آخر، نه تنها افراد تباری خویش از پرداخت مالیات به دولت معاف می داشتند؛ بلکه جوانان قومی خودها را از خدمت زیر بیرق در عسکری نیز معاف می کردند. ولی، در توزیع نعمات مادی و نظایر آن، امتیازات خاصی از آن هم تباران قبیله، خاندان و قوم سلطنتی دربار شاهی ععنعنوی بودند.

حکام بی دادگر و قبیله گرای گذشته تصور می کردند که با معافیت افراد تباری شان از پرداخت مالیات و خدمت عسکری، یک نوع خدمت به اعضای قومی شان می باشد؛ در حالیکه این یک خیانت، گناه بزرگ و نابخشیدنی در مورد قوم شان بود.

معافیت از پرداخت مالیه و خدمت عسکری، به معنای عدم مسؤلیت در قبال خدمت گذاری به مردم و خاک مقدس بود که زمام داران سلطنتی سنتی از این ابزار در جهت تداوم حاکمیت ارتجاعی و عقب گرای خویش نیز استمداد می جستند. اما محروم کردن قوم مظلوم پشتون از پروسه های مدنی و ملی در حکم «خیانت جبران ناپذیر» به پشتون های افغانستان بود که آن ها را تا کنون در حلقات تنگ مناسبات، بافتار و فرهنگ قبیلوی نگهداشته اند.

اما در مورد اقوام غیر پشتون چه سیاست حاکم بود؟

حکام شاهی مطلقه و مستبد به گرفتن مالیات معمولی از اقوام محکوم راضی نبودند؛ بلکه حتا پرداخت مالیات غیر قانونی را بالای این اقوام غیر از خود و از همه بیشتر بالای مردم هزاره مالیات فوق العاده را با نوک شمیر و تفنگ تحمیل می کردند تا چرخ دستگاه خودکامه نظامی دربار سلطنتی و مصارف حکومت را تکافو می نمودند.

جوانان اقوام غیر پشتون با وجود عدم بلدیت زبان و فرهنگ پشتون، وظیفه مقدس عسکری را در مناطق برادران و خواهران پشتون هم وطن خویش انجام می دادند و از ناموش شان با سربازی، صداقت و امانت داری حراست می کردند؛ ولی جوانان پشتون تبار بر اساس سلیقه ها و سیاست های حکام قبیلوی کشور از خدمت عسکری معاف بودند.

آیا نداشتن تذکره تابعیت و معافیت از خدمت خاک مقدس، به معنای بی هویتی ملی به حساب نمی آید؟ آیا آن جوانان پشتون تبار را که از خدمت مقدس عسکری معاف می کردند، یک جفای جبران ناپذیر در حق مردم بیچاره پشتون ما نبوده است؟

حاکمیت های غیر دموکراتیک و قبیله گرای گذشته، به صورت عمدی احصائیه نفوس را تقلبی به منابع داخلی و خارجی می سپردند که به این صورت، یکی از همین واقعیت اجتماعی را در ارتباط شعاع وجودی اقوام کشور منتفی می نمودند تا عمر ارتجاع سیاه و بدوی طولانی گردد. این روش و کنش عینی زمامداران ستمگر و بیگانه پرور جلو بلوغ آزادی، فکری، انکشاف اجتماعی و اقتصادی افراد جامعه را گرفتند؛ بلکه بر اسارت مردم کشور نیز افزودند.

مثلآ : اربابان قبیله مشخص که کلآ با حمایت مستقیم و غیر مستقیم اجانب به قدرت انحصاری کشور تکیه می نمودند، آن وقت آن ها به خاطر ملحوظات سیاسی پلید خویش، آمار تباری خودها را به طور غیر واقعی زیاد نشان می دادند و از دیگران را خلاف واقعیت نهایت ناچیز معرفی می کردند و بعد می گفتند که این ها، اقلیت های انگشت شمار قومی بیش نیستند. روی این ترفند بوده که متولیان سیاسی و اربابان قدرت نگر گذشته نه تنها حتی به قوم و قبیله خاص خود کدام خدمت قانونی و لازم را نکردند؛ بلکه از پشتوانه آن ها در راستای تداوم حاکمیت های استبدادی و ارتجاعی خویش استفاده سیاسی بردند. در همین رابطه نیز بوده که حاکمان مستبد گذشته آمار دقیق از جمعیت افغانستان را کاملآ از انظار جامعه، نهادهای جامعه مدنی و منابع خارجی پنهان نمودند و بر سیاه روزی مردم بیشتر افزودند. بدین مفهوم آمار جمعیت که تا کنون به نشر سپرده شده، دقیق نمی باشد؛ پس با معلومات تقلبی بوده که پی آمد مصیبت بار را تا حال در مورد افغانستان به جا گذاشته است. چنانچه با کلام زیبای این شاعر که:

خشت اول گر نهد معمار کج
تـا ثریـا می رود دیــوار کـج

زمانی که در یک کشور آمار جمعیت به صورت شفاف مشخص نگردد؛ هیچ گونه برنامه انکشافی در هیچ یکی از ابعاد اجتماعی، معنوی و مادی رونما نخواهد شد. این آمار دقیق است که برای متخصصین امور، اندیشه می دهد و مجال برنامه ریزی لازم را مطابق با خواست ها و ضرورت های مبرم مردم مساعد می سازند.

مضاف برآن؛ بر بنیاد ساختار ها، سیاست ها و عملکردهای استبدادی حاکمان تک قبیلوی بوده که حتا حال هم برخی از باسوادان پشتون تبار ما، بدون ارائه دقیق و مستند سرشماری در مورد آمار جمعیت کشور برخورد سیاسی می کنند. یعنی نفوس پشتون ها را «اکثریت» و دیگران را «اقلیت» قومی مسما کرده که این چنین برخورد سیاسی و غرض آلود، تضادها و تنش های قومی را به سود دشمنان دین و میهن مشترک ما تشدید می نمایند.

فراموش نباید نمود که در هردو دوره انتخابات گذشته کشور چنان تقلب از هر سمت و سو صورت گرفته که پرده از نقاب خیلی از نامزادان انتخاباتی افغانستان برداشت. شواهد مستند و عینی وجود دارند که یک جمعیت کثیری از آن سوی خط دیورند توسط حلقات ویژه ای آقای کرزی به افغانستان آورده شدند و برای آنها تذکره تابعیت را توزیع نمودند و بعد همین کسانی خارجی برای آقای حامد کرزی رأی دادند. علاوه برآن، اگر رأی اقوام تاجیک، هزاره، اوزبیک، بیات، قزلباش، ایماق، بلوج، نورستانی، پشه یی و... پشتون نمی بودند؛ پیروزی جناب کرزی در انتخابات ریاست جمهوری ناممکن بود.

حال این یک نیاز نهایت مبرم است که زمام داران جمهوری اسلامی افغانستان آمار دقیق جمعیت کشور مشخص و تذکره های الکترونیکی را برای مردم این کشور به صورت اساسی توزیع نمایند که نه تنها در پروسه انتخابات آینده مؤثر واقع گردد؛ بلکه در برنامه های انکشافی نیز از آن به صورت لازم استفاده شود. باید افزود که داشتن یک تذکره شفاف و آن هم به صورت «الکترونیکی» از یک سو تضمین کننده خدشه ناپذیر یک بخش «هویت ملی» شخص مورد نظر می گردد و از سوی دیگر، نقش حقوقی و مدنی وی را در مناسبات اجتماعی، مادی و معنوی جامعه مبرهن می سازد.
تا جائیکه انتخابات به عنصر «تذکره الکترونیکی» مربوط می گردد و شفافیت آن از این رهگذر ضمانت اجرایی خود را حاصل می نماید؛ فلهذا مقامات مسوول باید که از همین اکنون در مورد احصائیه گیری دقیق نفوس افغانستان و توزیع تذکره الکترونیکی اقدام جدی و اساسی نمایند تا همه فرزندان بومی این کشور پیش از برگذاری انتخابات، صاحب «تذکره الکترونیکی» گردند و بعد از آن من جمله به صورت حقوقی و مثبت از آن در انتخابات نیز مستفید شوند.