متن کامل سخنرانی حامد کرزی در شورای ملی

بسم الله الرحمن الرحیم

مطابق به عنعنه و رسم رواج ملی کشور ما، اول از بزرگان یاد میکنم. به اجازه محترم حضرت صاحب رهبر جهادی ما، رهبران جهادی ما، روسای محترم شورای ملی، معاون صاحب های ریاست جمهوری، قاضی القضات صاحب، رئیس صاحب محترم کمیسیون نظارت بر تطبیق قانون اساسی، رئیس شورای علما، اداره محترم شورای ملی ما ولسی جرگه و مشرانو جرگه، وکیل صاحب های عزیز، سناتورصاحب های عزیز، اعضای حکومت، محکمه و تمام اراکین دولت ، خواهران و برادران عزیز.

السلام علیکم و رحمة الله و برکاته!

طوریکه عالیقدر رئیس صاحب ولسی جرگه فرمودند که رئیس صاحب مجلس امروز هستند. مجلس امروز ما در ده سال زندگی که ما سراز نو بنا کردیم، بار اول است و به همین خاطر هم از اهمیت تاریخی بسیار زیادی برخوردار است. و بسیار تشکر میکنم از وکیل صاحب های ولسی جرگه و اعضای محترم مشرانو جرگه که در ایام رخصتی شان به صدای من لبیک گفتند و تشریف آوردند تا ما و شما حضار محترم در این مجلس با هم گذشته کشور را مرور کوتاه کرده، ده سال خود را مرور کوتاه کرده به آینده متوجه شویم، به آینده که ملت افغانستان به انتظارش نشسته اند و هر روز قربانی میدهند. با آینده روشن، آزاد و مستقل و آینده مترقی ما.

هموطنان عزیز افغانستان بعد از حمله و اشغال شوروی سابق از یکطرف جهاد کرد و برای آزادی وطن ،برای بلندی و نگهداشت دین، عنعنه، رسم و رواج خود قربانی داد و به منظور و هدف جهاد، به میلیون ها انسان مهاجر گردیدیم و تقریباً دو میلیون شهید دادیم.

شوروی سابق شکست کرد، افغانستان آزاد شد ولی متاسفانه ثمره آزادی خود را ندیدیم، دیگران در جهان همگی دیدند. جرمنی دو تقسیم شد و سپس یک ملت واحد گردید، آسیای میانه اشغال شده دوباره آزاد شد، امریکا بی رقیب گردید، اروپا ترقی کرد، پاکستان صاحب بم اتم و ترقی شد، همسایه های ما ترقی و رونق اقتصادی کردند. معارف شان به اوج خود رسید. ما برعکس بدبخت تر و بیچاره تر شدیم. دلایل اش هم واضح است و ضرورت به بیان ندارد. در همان حالت در بدری و سرگردانی، طالبان ظهور کردند در اوایل مردم افغانستان با آنها همکار شدند. در همین مجلس امروز ما بسیاری شخصیت های هستند که با آنها همکار شدند به شمول خودم از همکاران اول طالبان بودم ، چون مردم از هر گوشه و یک پادشاهی به عذاب شدند، از هر کوچه و یک قوماندانی به عذاب شدند، از هر خانه و حکومت به عذاب شدند و رجوع کردند به هر کسیکه افغانستان را از این حالت نجات میداد. طالب متاسفانه اسیر بیرون گردیدند و در داخل کشور به جنگ و تخریب پرداختند. در های معارف و ترقی را بسته کردند، باغها و خانه های مردم سوختاندند. وطن پریشانتر گردید و باعث آمدن تروریزم بین المللی به افغانستان شد. ولی در تمام سالهایکه این ظلم در افغانستان بود. جامعه جهانی به افغانستان توجه نکرد تا روزیکه بلا بر سرخودشان آمد.

بعد از آن اینها به افغانستان توجه کردند و افغانستان از زیر سلطه طالب و بانی و عامل بیگانه اش در نتیجه کمک جامعه جهانی و از همت ملت افغانستان آزاد شد. فرار تروریزم و القاعده و حامیان بیرونی شان از افغانستان تنها به خاطر این نبود که اینجا امریکا و ناتو آمد و نیرو، اسلحه و پول اینها آمد. بلکه آروزی ملت و قیام مردم افغانستان نیز بود که اینها را کامیاب ساخت. شرط اولش قیام ملت افغانستان بود. از ده سال بدینسو در افغانستان کامیابی های داشتیم و همچنان مشکلات و ناکامی های نیز داشتیم. از کامیابی های بزرگ همه ما و شما ملت افغانستان این بود که افغانستان عزیز ما دوباره خانه تمام افغانها گردید. از هر فکر و مفکوره با هر گذشته که بودند این وطن ، وطن شان شد و با آزادی و اطمینان به این خاک خود بر گشتند و در ولسی جرگه و مشرانو جرگه افغانستان پهلوی هم نشستند و کار کردند.

گذشته فراموش شد، به امید آینده بهتر ملت افغانستان با هم یکجا گردیدند. بزرگترین کامیابی ما و شما ملت افغانستان این دستاورد است که افغانستان دیگر تک گرا نیست، حکومت به زور نیست و تک گرایی نیست.

هیچکسی گفته نمی تواند که من باشم دیگر نی، همگی با هم یکجا در این وطن، موقع برای خدمت به افغانستان داریم، معارف ، صحت و مطبوعات ما رونق گرفت، قانون اساسی ساخته شد. اولاد ما در سراسر جهان درس میخواند، بیرق ما در سراسر جهان به اهتزاز است. در سفارت خانه ها و در محافل جهان هستیم، محفل بزرگ جهانی نیست که نماینده افغانستان در آنجا حضور نداشته باشد. آگاه شدیم، موقعیت، جایگاه و ارزش وطن خود را بهتر دانستیم ،در مورد ارزش این خاک و وطن من قصه از معاون اول مارشال صاحب فهیم برای تان دارم که البته این قصه را وی تنها و خصوصی برای من بیان کرد، من دیروز از ایشان اجازه گرفتم، دیروز صبح مجلس داشتیم به همراه معاون دوم خلیلی صاحب، سپنتا صاحب، خرم صاحب و مدبر صاحب و برادران ، راجع به محفل امروز که من چه بگویم امروز به کدام مورد تاکید کنم، چه دیدگاهی را پیش کنیم به اضافه چیزی که من از خود داشتم. و در آنجا از معاون صاحب اول پرسیدم که اجازه میدهی همان قصه که برایم گفتی به مردم افغانستان از این مجلس بزرگ ملی بیان کنم، گفت بلی، آن قصه اینست در حالات که حکومت طالبان سقوط می کردند و اینها در یک مجلس بودند در یک کشور همسایه افغانستان، یکی از بزرگان خارجی برای شان گفت که ما حاضر هستیم شما را در همین جای که هستید بالاتر از هندوکش جابجا کنیم، جنوب را فراموش کنید. این الفاظ دقیق شاید نباشد ولی من داستان را به همان ترتیب که شنیده بودم برای تان گفتم، مارشال گفت که گلویم گرفته شد و عقده به دلم آمد و برایش گفتم که ما در اینجا این سنگ را لعل میگویم که در بدخشان داریم ، در جنوب افغانستان اینرا تیگه و دبره میگویم، هر دو آن یکی است و ما صاحب تمام این خاک هستیم. از این سر تا آن سر، فهیم خان برای شان گفته بود که من خود را صاحب این خاک میدانم. آفرینت، داستان دیگری برای تان دارم از جانب مقابل که امروز با ما به جنگ است و این تازه است این داستانی است که به من گفته نشده به یکی از برادران گفته شده است و آن نفر را می شناسم از بزرگان طالبان است. پرسانش میکنم که حقیقت است. گفت با آمدن قوای ناتو و امریکایی ها به افغانستان ، مقامات پاکستان ما را خواست و من از ملا محمد عمر آخند اجازه گرفتم و رفتم به کویته پاکستان و در کویته به دفتر استخبارات پاکستان رفتیم و در آنجا در یک اطاق ما را نشاندند و به من گفتند که شما قوت های تانرا جمع کنید بیاورید به یک قسمت افغانستان، ما و خارجی ها بین خود جور آمدیم همین قسمت را برای شما می سپاریم.

متوجه هستید! وی گفت من برای شان گفتم که نخیر ما ادعای تمام افغانستان را داریم، ما گوشه گرفتن نیستیم، این ما را به چه میرساند. به اینکه این خاک را این ملت اش نگهداری کرده است ، این خاک را مردمش به میلیون ها قربانی حفاظت کرده و افغانستان در هر حالتش دستخوش دسیسه خارجی بوده به حیث یک عبرت برای ما باشد و این عبرت و این درس که مارشال از آن داستان برای ما داد و از چیزی های دیگری که خبر داریم خصوصاً از سال 2014 به آنطرف برای ما اهمیت دارد که به آن بر میگردم.

په دې لسو کلونو کې افغانستان نه یوازې دا چې پرمختګونه یې وکړل، بلکې افغانستان له دنیا سره هم په ژبه پوه شو، مونږ په دې وتوانیدو چې هم د امریکا سره رابطه وساتو، هم د ایران سره چې زمونږ همسایه دی او مسلمان او هم ژبی هیواد دی اړیکه ټینګه کړو، مونږ له پاکستان زمونږ ورور سره، همسایه هیواد سره دومره عمیقه اړیکه مو د پاکستان سره په دې ۶۰ کلو کې نه درلوده او دومره کوښښ مو په دې ۶۰ کلو کې نه درلوده لکه اوس یې چې لرو، مونږ له غرب سره بهترینه رابطه وکړه، مونږ د شرق سره بهترینه رابطه وکړه، مونږ د چین سره بهترینه رابطه وکړه، مونږ د روس سره بهترینه رابطه وکړه، نو په همدې وجه نن د ناټو متحدین هم یو، د امریکا سره ستراتیژیک پارټنرشیپ لرو او د شانګهای دکنفرانس غړی هم یو، په همدې وجه د روس جلالتمآب جمهور رییس پوتین په چین کې ماته وویل، چې مونږ او امریکا په ډیرو مواردو کې اختلاف لرو، خو دافغانستان په برخه کې ستاسې د استقلالیت په خاطر مونږ له هغوی سره همکار او په تفاهم کې یو، د چین جمهور رییس په رسمي مجلس کې راته وویل، چې مونږ د افغانستان تعلقات د نورو هیوادونو سره منو او احترام ورته لرو نو دا زمونږ خاوره له نیکه مرغه نن ورځ دتقابل ځای نه دی، بلکې د همکارۍ ځای دی، دا زمینه ددې ملت عمیق فکر او پوهې برابره کړې ده او دا به هغه زمینه وي چې پر هغه باندې به افغانستان خپل آینده بنا کوي، خو د دې ټولو کامیابیو سره، د دې ټولو ښېګڼو سره که معارف دی، که صحت دی، که خارجي روابط دي، که اقتصاد دی، که د ژوندانه بهبود دی، افغانستان ډیر مشکلات هم لیدلي دي ناکامۍ یې هم ډیرې لیدلې دي، زمونږ خاوره ټوله امن نه شوه، کورنۍ په امن نه شوې، افراد په امن نه شول، نه د افغانستان حکومت دوی ته هغه امن برابر کړ چې د افغانستان د ملت غوښتنه وه او نه د خارجي قواوو حضور دلته هغه امن راوستو چې د افغانستان دملت غوښتنه وه، د تروریزم پر ضد مجادله هغسې ونه شوه چې د افغانستان د ملت غوښتنه وه، ډیرې کورنۍ تر پښو لاندې شوې، ډیر ولس موشهیدان شول، ډیرې قربانۍ زمونږ د ملي دفاع او دکورنیو چارو وزارتونو او د امنیت ملي ریاست ورکړې، هره ورځ زمونږ پولیس شهیدان ورکوي، هره ورځ زمونږ اردو شهیدان ورکوي، هره ورځ زمونږ امنیت شهیدان ورکوي، هره ورځ زمونږ علما، زمونږ قومي مشران، هره ورځ زمونږ ځوانان، کمکیان، ښځې، خویندې ددې خاورې شهیدانیږي او تر خاورې لاندې کیږي، دا موتر ټولو ستره عقده ده چې دې هدف ته ونه رسیدلو او عوامل او دلایل یې هم معلوم دي، هغو ته به تکراراً نه ځم، خو دې هدف ته هم رسیدای شو که ځان ښه سره را ټول کړو او ماحول ښه و پیژنو او تحلیل یې کړو.

فساد په دې خاوره کې اوج ته رسیدلی دی، د خلکو د جایداد غصب، د حکومت د جایداد غصب، مردم ازاري، د خلک ود کورنو نه مصؤنیت دا ټول د افغانستان د ملت دردونه دي او دا هغه دردونه دي چې زمونږ وظیفه ده د افغانستان د حکومت چې دوا یې کړي، چې ملهم یې کړي او چې اصلاح یې کړي او که مو دا دردونه دوا کړل افغانستان به مستقل وي او مترقي به وي او که مو دوا نه کړل ژوند به مو په عذاب وي، خو دې ته په څه ترتیب رسیدای شو را ځم د خلپې وینا بلې برخې ته هغه داده، چې زه او زما سره ملګري معاون صاحبان او حکومت زمونږ د تیرو لسو کلونو فعالیت په درې برخو ویشلی دی یوه برخه یې داده چې دا خاوره مو بیرته د ټولو افغانانو کور کړ او ټول پکې را ټول شول او ځان ته مو د ژوند یو نظم جوړ کړ، هغه نظم قانون اساسی دی، هغه نظم د قانون اساسي په اساس زمونږ ژوند دی، انتخابات دي حکومتداري ده، قانون ګزاري ده او دقانون تطبیق دی دا یوه مرحله وه چې دا مو د حکومت په اولو دوه او دریو کلونو کې تطبیق کړې او فیصله شوې او خپل ژوند مو پیل کړ.

دوهمه مرحله دا وه، چې د افغانستان روابط د دنیا سره د باندې هم تنظیم شي او زمونږ د خاورې په داخل کې هم تنظیم شي، د بهر تنظیم یې ډیر آسانه کار وه او په ډیر سرعت او په ډیره کامیابي دا کار پر مخ ولاړ، خو د خاورې په داخل کې ځکه چې ددوی نظامي حضور وو او د دوی پیسې وې دلته مونږ مشکلات ډیر درلودل پرې خبریو پر هغه باندې دوباره غږیږو خو اصلاح مو کړه، دا رابطه مو هم تنظیم کړه د بهرنیانو حضور په افغانستان کې تنظیم شو او له دوی سره راتلونکې رابطه هم تنظیم شوه، د شیکاګو په کنفرانس کې د افغانستان د امنیتي قواوو د تربیې او پالنې لپاره څلور اعشاریه یو میلیارده ډالره منظور شول د لسوکلونو لپاره یانې له ۲۰۱۴ څخه تر ۲۰۲۴ کاله پورې به دا پیسې افغانستان ته ورکول کیږي، څو شپې وروسته به انشاالله وتعالی د توکیو په کنفرانس کې د افغانستان د اقتصاد لپاره هم په همدغه اندازه یا څه کم او زیات ژمنه وشي نو افغانستان خپله رابطه تنظیم کړه، سیاسي اړیکې مو ټینګې کړې، د ستراتیژیکې همکارۍ سندونه مو امضا کړل، له هند څخه تر امریکا پورې، تر اروپا پورې او آن تر چین پورې چې د چین له جمهور ریسس سره مو مشترکه اعلامیه صادره کړه چې افغانستان او چین به په نیږدې راتلونکې کې د ستراتیژیکو همکاریو تړون سره لاسلیکوي، د ترکې سره انشا الله تعالی په دوه میاشتو کې امضا کیږي او د ناروې له هیواد سره هم امضا کیږي، افغانستان د خپلو خارجي روابطو له اړخه خپل تهدابونه ټنګ کړل، هیڅ هیواد په تاریخ کې زمونږ نه یادیږي چې په دومره پراخه اندازه دې نړۍ د همکارۍ تعهد ور سره کړی وي، کله خو به چا اوریدلي نه وي چې سیالان دې په یو هیواد کې سره همکار شي په افغانستان کې الحمد الله نن سیالانو د همکاریو اعلان کړی دی نو ژمنې را سره شوې دي دا اړخ مو هم پوره شو چې دوهم اړخ وو.

سوم اش چیست؟ کار خود ما مردم افغانستان است و به همین منظور امروز در خدمت شما حاضر هستم، سوم اش که نظم و نسق داخلی، بهبود حکومتداری، نظام قانون مند و بهتر شدن تطبیق قانون در کشور خود ماست، رسانیدن خدمت به ملت افغانستان است و آینده محکم و تهداب قوی را بنا کردن به طرفی آینده روشن و مستقل افغانستان عزیز که امروز خدمت شما حاضر هستم پس بهبود اداره داخل ما وظیفه ماست، از حکومت تا شورا تا قضا و تا تمامی مربوطات دولت افغانستان، آن از کدام طریق میشود آن به کدام اقدامات میشود که فیصله ما و شما را میخواهد. ملت افغانستان برای همه ما موقع داده، تحمل کرده همین حالا که من می آمدم راه این طوری بسته بود که انسان تکان خورده نمی توانست. این تحمل ملت افغانستان به همرای ما کرده ولی این تحمل به کدام هدف کرده و چرا کرده؟ برای آینده بهتر، برای زندگی آرامتر برای زندگی مستقل و با عزت افغانستان ولی آنها که به ما اختیار سپردند که برای شان خدمت بکنیم آیا ما آن اختیار را درست استعمال کردیم؟ آیا به نفع ملت خود استعمال کردیم؟ وآیا ما به مردم افغانستان اطمینان داده میتوانیم که از سال 2014 به بعد، افغانستان به طرف ترقی به پیش میرود و یا از دست خود ما به طرف بدبختی میرود، وقتی که (خودما ) میگویم منظور من سیاسیون، دولت مداران، ملت افغانستان همکار است و در سیا سیون همه ما هستیم.

خواهران و برادران، ازرییس جمهور تا حکومت اش، شورا ملی و تا تمام ارکان دولت و مربوطات اش تا ولسوال، قوماندان و تا پاییتنرین اش، آیا ما به ملت افغانستان این اطمینان را میدهیم که بعد از 2014 برادران و خوهران شکی نیست که افغانستان از مداخله خارجی خراب شد همه ما خبر داریم که از مداخلات خارجی خراب شد و این مداخله خارجی قطع نمی شود، ابداً قطع نمی شود در هیچ کشور جهان نمی شود مگر مداخله خارجی توسط ما تطبیق شده، تفنگ خارجی را ما افغانها به شانه ماندیم و آمدیم هم وطن خود را زدیم و خانه اش را خراب کردیم حالا هم همینطور است. پس ما دیگر جای این را نداریم که از خارجی شکایت کنیم یا پاکستان است یا ایران است یا امریکا است یا چین است، هر کسی که است از هیچ خارجی شکایت کرده نمی توانیم، شکایت از خود کنیم که چرا مزدور بیگانه شدیم و وطن خود را برباد کردیم، چطور میتوانیم که از این حالت خود را نجات بدهیم و مملکت خود را به طرف آبادی و شگوفایی ببریم. هر دولت مدار افغانستان که به یک منصب میرسد عزت اش درین نیست که چه چوکی را بدست دارد، عزت درین میبند که چقدر تفنگدار و چقدر موتر همرای شان است.

دیروز من به همرای داکتر صاحب اشرف غنی، وزیر صاحبان داخله و دفاع مجلس داشتم این مجالس را که از دیر زمان شروع کرده ایم، بخاطر بهبود هر چه بیشتر قوای امنیتی ما که تهداب امنیت مملکت را تشکیل میدهد، آیا ولسوال، والی، حکام محلی و حکام مرکزی ما به ملت در تماس اند، آیا ما با مردم نشسته و صحبت کرده ایم. پس خواهران و برادران عزیز ملت افغانستان به ما یک چانس طلایی داد، من برای شما گفتم که افغانستان دوباره خانه تمامی افغانها شد، خدا کند که معنایش را فهمیده باشیم، این به معنی آن است که ملت افغانستان ما را دوباره اجازه داد که با تمام جرم های را که داشتیم، پس بیایم و درین خاک موقع خدمت را پیدا کنیم و به این خاک خدمت بکنیم، هیچ کسی سوال نکرد تمام سیاسیون افغانستان صاحب عزت و جای و زندگی شدند. درین خاک، به نام این خاک و ازاین خاک.

خواهران وبرادران! ما وشما زندگی مشهد و پاکستان و ترمذ را هم دیدیم، فراموش نکنید اخبار پاکستان چند سال پیش در زمان مشرف که من به همرای شان در حملات تروریستی به افغانستان در جدال بودم، اخبار پاکستان به من تهدید آمیز یک مقاله نوشته کرده بود، در آن مقاله نوشته بود که کرزی چه شعار میدهد و افغانیت و زور خود را ثابت میکند، بداند که از یک دروازه دوره یی پاکستان به افغانستان رفته و پس از افغانستان به همین دروازه میاید، معنی گپ شان را میدانید؟ یعنی که شما جور کرده نمی توانید، دوباره در وطن ما مهاجر میشوید.

پس چه باید کرد اول، دولت با قوت ساختن، دولت با قوت چطور ساخته میشود که دیگران ساختند مثالهای اش در جهان موجود است، چطور ساخته میشود که جوان پولیس، عسکر و امنیت ما ترقی کند و به خود دراین خاک جای پیدا کند و بداند که اگر لایق بود، اهل بود و در چوکات مشارکت ملی کشور به پیش رفته میتواند و غیر سیاسی میباشد و به گروه ها، افراد و قوم ها بسته نباشد، مشارکت ملی میباشد ولی تشکیلات قومی نمی باشد، به من مردم آمدند و گفت رییس صاحب جمهور برای ما در فلان وزارت یک کسی را مقرر کنید، من گفتم چرا؟ گفت از قوم ما در آنجا کسی نیست و کار ما نمی شود، درست است پس که حقیقت است، ولایت گرایی هم است، قوم گرایی هم است، گروه گرایی هم است، تنظیم گرایی هم است، همه چیز است، تمامی آن امراض که افغانستان را برباد کرد، هنوز هم است. پس آیا از این امراض خود را رها میکنیم یا نه؟ میکنیم! بسیار اعلی، فیصله اول ما این است که ازاین امراض خود را خلاص میکنیم.

دوم، درین اواخر علایمی دیده میشود که باز در کشور ما علایم زور و تفنگ در ولایات و در مرکز پیدا است، به وزیر داخله وظیفه سپردیم و رئیس امنیت ملی که هر دوی شان درین جاه موجود اند که در داخل کشور در شهر های کشور این ظواهر تفنگ از هر کس که باشد، کم کند تا مردم به آرامش زندگی کنند.

میایم به حکومتداری خلاصه کردم برای شما که این مشکلات حکومت ماست خویش خوری، تنظیم بازی، قوم بازی و ولایت بازی که درین مورد به همرای من همکار شوید که اصلاح کنیم.

خواهران وبرادران من را خو تمام شما مصلحت گرا گفتید و تا به حال بودم به دلایلی، ولی بعد ازین این گپ تغییر کرد، اصلاحات داخل میاید.

میایم به آزادی مطبوعات ما، مطبوعات کشور کاملاً آزادی داخلی دارد و این ها آزادی خارجی را هم باید بگیرند و از خارج آزاد شوند. در هیچ کشور جهان مطبوعات مانند افغانستان آزاد نیست، حد اقل در مقابل رییس جمهور خود مثلکه درین جاست در هیچ کشوری این گونه آزاد نیست، از شما میترسند، هیچ چیز نمی گویند ولی من را هرچیز میگویند. مطبوعات ما یک وظیفه ملی برای تحکیم وحدت ملی وعزت افغانستان هم دارد، برای رسم و رواج، عنعنه و دیانت مردم افغانستان هم دارد. آزادی شان احترام میشود هرچیزیکه میگویند به حکومت بگویند. مطبوعات یک چراغ و روشنایی است که در تاریکی به خرابی ها میافتد باالکل خوب است، مطبوعات کاملاً آزاد است، بر حکومت هر انتقاد که میکند بکند، بر نظام هر انتقاد که میکند، بکند و رئیس جمهور را هر چه که دل شان بود، بگویند راست و دروغ. ولی با ملت افغانستان با عنعنه و رسم و رواج افغانستان و وحدت ملی کشور ما به نشان دادن خوبیهای فرهنگ ما، زیبایی های کشور ما این را توجه کند این آرزو من است و امیدوار هستم که درین مورد آنها با ما همکار باشد.

عزیزانم، وکلای محترم شورای عزیز ما، سناتور صاحب های محترم، بزرگان این خاک، ما یک مساله سخت و مهم را برای تان میاورم. یک مساله بسیار مهم را برای تان میاورم. متوجه هستید که در این روز ها ، یکماه، دو ماه و سه ماه میشود که حمله بر عسکر، پولیس ما زیاد شده ، هر روز من لست تلفات اردو و ملکی را می بینم ، تلفات ملکی الحمدلله کم شده است. ولی حمله بر پولیس ما زیاد شده است. هر روز حداقل 20 تا 25 نفر تلفات داریم، سوال اینجاست که حملات چرا بر پولیس، عسکر و امنیت ما زیاد شده است؟ چون دشمن افغانستان میداند که این جایی است که از آنجا افغانستان نگهداری میشود و تهداب این خاک است. پس اینها میخواهند که تهداب امنیتی این خاک را ضعیف کنند. ولی ما و شما باید فیصله داشته باشیم که دو کار کنیم، یکی داخله، دفاع و امنیت جوانت که شهید میشود خانواده اش از یادت نرود. معاش او را از عسکر و مامور زنده ات کرده پیشتر بپردازد. رسیدگی کن به خانه اش و شورای ملی محترم افغانستان این را جائیکه خبر میشود به حکومت افغانستان یاد آوری نمایید. دوم، این را باید دشمن افغانستان بداند که افغانستان کاه خورده این قوت های خود را جور میکند. چه پول خارج باشد یا نباشد. ما سنگ به شکم بسته کرده، گرسنه می مانیم ، کاه میخوریم ولی قوت های خود را به هر قیمت می سازیم، قوت های ما و مردم ما مطمین باشند، پس تقویت اردوی ملی، پولیس و نهاد های امنیتی ما به هر قیمت ممکن ملی وظیفه ما است که این کار را انجام بدهیم و انشاالله انجام میدهیم.

میایم به نتیجه گیری کار خود، د کار نتیجه ګیري مو داده اول، آیا مونږ او تاسو ټول په دې سره پوه یو چې له ۲۰۱۴ کاله څخه وروسته مسوولیت د افغانانو دی او ځان باید ثابت کړو سمه ده؟ سست صدا کردید، محکم صدا کنید که وظیفه خود ما است که این خاک را نگهداری کنیم. دوم، هر خرابی که در این خاک بعد از 2014 می شود، گناهکار ملت نیست، گناهکار همه ما و شما هستیم و مسئول پیش ملت افغانستان هستیم.

پس با این دو شرط که گفتم چه کار باید کرد. اینجا میایم به پیشنهادات، نظام ما ترقی و پیشرفت بسیار کرده است ولی نقایص بسیار هم دارد. ما به اصلاح آن اقدام میکنیم. در تمام ساحات زندگی و دولتداری، در آنجا از ما قربانی میخواهد. مشکلات شاید باشد، کسانی شاید باشد، وابسته گان ما شاید باشند، اقارب ما شاید باشند، هر اقدامی که کردیم امیدوار هستیم که شورای ملی از آن تائید کند.

دوم، از خارجی ها آرزو داریم، از امریکایی ها و دیگر کشور ها که قرارداد های ساختمانی، تجاری و بازسازی خود را به اراکین دولت افغانستان و اقاربش ندهند. این بحثی است که من از چهار سال پیش با اینها شروع کردیم. از چهار سال پیش برای اینها گفتیم که این کار را نکنید که این باعث فساد در اداره افغانستان میشود. ماموریکه از خارجی قرارداد می گیرد او به رئیس جمهور خود بند و باز نیست او با پولیس خود بند و باز نیست آمر او یک جای دیگر شده که از ما کرده بسیار زورآورتر است. لهذا آروزی ما اینست که اگر امریکا میخواهد که فساد بند شود، دادن قرارداد ها را به دولتی های افغانستان و به اقارب دولتی های افغانستان متوقف سازد.

در تمام ساحات برای جلوگیری فساد اقدام شده است و ادامه دارد، کابل بانک که اقدام کردیم با تمام ابعادش، موظفین اش، شرکایش، قرضدارهایش، هر کسیکه خلاف قانون در آنجا کار کرده به محکمه سپرده شد، ولی از دولت امریکا میخواهم که رئیس بانک گریختگی ما را پس برای ما بیاورد.

رئیس بانک که در پیشروی سپنتا صاحب و دیگر مامورین دولت افغانستان کتبی برای من اطمینان داد که در بانک خیر و خیرت است. هر کس که فرار کرده همه اش را بیاورد. و آن کمپنی خارجی که به افغانستان گفت که این بانک در بهترین حالت است آن خارجی ها را هم به ما حاضر کنند.و از همه کرده مهمتر پول های که ربوده شده و در بانک های خارج است آنها را امریکا از اروپا و دوبی برای ما پس بیاورد و آن حساب ها را نشان بدهد، څارنوال صاحب را وظیفه دادیم که آن پول ها به خاک افغانستان برگردانده شود تا این کار تکمیل شود.

پس خواهران و برادران عزیز از این خاک دیگر کسی رفتنی نیست. اینرا بدانند همگی، یک قصه دارم در قندهار یک دوکاندار بود بسیار پول دار شد ، دوکاندار پهلویش دوکانش چندان نچلید. دوکاندار پول دار آمد برایش گفت که این دوکانت را برای من بدهید من برایت یک دوکان کلان میدهم در آن کوچه دیگر، گفت نه ، یکسال بعد آمد گفت دوکان خود را برای من بدهید من آن دوکان روبرو را برایت میدهم گفت نه، چندین بار آمد، آخر گفت هر قدر پول که میخواهی برایت میدهم دوکان خود را برای من بدهید. دوکاندار غریب برایش گفت که پدرکلانت در همین آرمان مرده امکان ندارد.

برادران و خواهران پدرکلان های آنانیکه از خارج دسیسه کردند و میخواستند این وطن تجزیه شود رفتن برباد شدند، اینجا دفن هستند، افغانستان ناحق حضیره سوپر پاور ها گفته نشده است. بسیار سوپر پاور ها در اینجا دفن شدند و این آرمان خود را به خاک بردند. افغانستان ثابت است و به جای خود است و برای تان میگویم که من به این اطمینان امروز به اینجا آمدیم که ما هم از اوضاع خود را درک داریم و هم آینده خود را پلان داریم، پلان برای افغانستان مترقی با عزت و با وحدت ملی و با اداره پاک و خدمتگار است که این وطن را به هدف که ما داریم میرساند و سیاسون و نخبه گان افغانستان و چیز فهم افغانستان وظیفه بزرگتر را دارند و از اینجا به بعد که رفتید بخیر کار را آغاز میکنیم کسی از من به دلایل شخصی و یا چیزی دیگری خفه نشود این وطن به خدمت و به قربانی ضرورت دارد و همه ما باید حاضر شویم.