دشمنی آقای سیستانی هیجانی با مردم پنجشیر پایانی ندارد

استاد بزرگوار درین مقدمه بالای مردم پنجشیرخشمگین است درین خشم تر وخشک پنجشیر ازسخنان نیش دار وی مصؤون نمانده است. اگرکمونیست بوده یا اسلامیست ویاهم لیبرال پنجشیری همه درآتش اتهامات وتحقیرهای استاد سیستانی سوخته اند. سخن برسراین است که اکنون تعداد زیادی ازمردم افغانستان بشمول پشتونها خواهان تغیرنام افغانستان اند واما استاد سیستانی تنها نویسنده گان پنجشیررا زیرضربات دشنامهای رکیک خویش قرارداده است. با وجودیکه جناب استاد سیستانی ازمراجع معتبری چون مرحوم داکتر جاوید، پوهنیار کهگدای وچنگیز پهلوان وغیره بعنوان مخالفان مفکوره ای خویش یاد نموده اما بدون کوچکترین احساس مسؤولیت، بارهمهء مسؤولیت را بالای همهء پنجشیریها خصوصا شهید احمدشاه مسعود انداخته است درحالیکه طبق اسناد موثق وچشمدید این قلم ، شهید مسعود تا زمانیکه حیات داشت کوچکترین دلچسپی راجع به این موضوعات نداشت ونه هم چنین فکری نزدش موجود بود که نام کشورفعلی افغانستان چه باشد وچه نباشد . کاربرد کلمهء (افغانستانی) برای نخستین بار درعهد ریاست جمهوری مرحوم جمال عبدالناصرفقید ازطرف ادارهء دانشگاه الازهرمصر دررساله های ماستری و دکتورا ی محصلین افغانستان استفاده شده است. عنایت الله ابلاغ یکی ازآن دوره محصلان افغانستان بود وتا کنون هم حیات دارد دررسالهء دکتورایش راجع به( امام اعظم ابوحنیفه وافکار) او نام مؤلف کتاب (عنایت الله ابلاغ افغانستانی) درج گردیده است . علامه ابلاغ، یکی از عالمان دینی وشخص مسلط برزبان عربی است که خود اصالت پشتونی داشته وازعشیرهء صافی ولایت کاپیسا میباشد. او پسر مولوی عبدالغانی مشهور به مولوی قلعهء بلند همان کسیکه کمر حبیب الله کلکانی را بخاطر قیام برضد سلطنت امان الله خان بنام خادم دین رسول الله بسته کرد میباشد. عنایت الله ابلاغ نظربه دلایل که نزدش موجود است حالاهم استعمال لفظ افغانستانی را منطقی تر، مناسب تر ورساترازلفظ افغان یا افغانی برای اتباع افغانستان میداند که بهترین شاهد مدعای ما تازه ترین مصاحبهء وی بایکی ازمحصلان افغانستان درکویت بنام پاینده محمد است که درتارنمای خاوران نشرشده است.

برای دومین بار کلمه( افغانستانی) ازطرف استاد رسول رهین، یکی ازاستادان سابق دانشگاه کابل، درکنفرانس لندن راجع به مرحوم فیض محمد کاتب استفاده شد که بعدازآن تعدادی ازرسانه های شنیداری ودیداری وتارنماهای فارسی زبان به استعمال لفظ افغانستانی مبادرت ورزیدند. فرهنگیان پشتون منطقی بودن این اسم را درکل پذیرفتند وچه بسا که بسیاریها کلمهء افغان را برای پشتونها ازنظرتاریخی نوع حقارت وتوهین میدانند ازجمله ازمحترم استاد مجاوراحمد زیار یاد کرد که او بر آریائی بودن پشتونها تاکید دارد ونژاد پشتون را نژاد آریائی میداند. پوهاند زیار طوریکه درمقالات قبلی ام نیز ذکرکرده ام نام کشورفعلی ایران را یک نام سرقت شده وغصبی میداند که این نام باید بالای سرزمین افغانستان گذاشته میشد.

نظربه گفتهء پوهاند استاد مجاوراحمد زیار کلمهء افغان در دربار کورش صفیر بالای مردم پشتون استفاده شده که بار استخفاف وتحقیر داشته است.درعین زمان نام یکی ازدهات قندهارهم خاک افغان میباشد که بدلایل مختلف میتواند بین این دو پیوندی وجود داشته باشد. اما چیزیکه خیلی جالب است این است که همهء پشتونها خودرا افغان نمیدانند. مثلا پشتونهای ساحات پشتونخواه خودرا هرگزافغان حساب نکرده واین نام را مخصوص مهاجرانی میدانند که بعداز اشغال افغانستان توسط شوروی ازافغانستان به کشورشان پناه آورده اند. چندی قبل درلندن قاضی محمد صادق هوتکی یکی ازتیلفون چی های قراردادی تلویزیونهای امریکائی افغانی در محفل سخنرانی اسفندیار ولی درلندن این پرسش را مطرح کرد که اگرشما خودرا افغان حساب میکنید چرا هرعمل بدی که درپشاور صورت میگیرد شما میگوئید که: دا د اوغان مهاجر کار دی؟ اسفندیار ولی گفت که من این کلمه را استفاده نکرده ام وخودرا افغان میدانم. قاضی گفت پس چرا خودرا علنا افغان اعلام نمیکنید ونام حزب تان را افغان نشنل پارتی نمیگذارید؟ اسفندیار ولی که احساساتی شده بود گفت که من دربرابر این قسم سوالات جواب ندارم وختم محفل را اعلان کرد ومحفل برهم خورد..

ازین هم جالب تراینکه بنده بایکی ازدوستان پاکستانی که برپاکستانی بودن خود هم میبالد آشنا هستم. او میگوید من ازقندهارهستم اصالت افغانی دارم بنام افغان پناهنده گی گرفته درمنطقهء قاضی غلام قندهار خانهء بابا وپدرکلانهایم است اما حالا به اندازه ای ازنام افغان نفرت دارم که ازخوک نفرت ندارم. من پسرانم را نصیحت کرده ام که هرگز پشتو صحبت نکنند بگذار که همین زبان های اروپائی را یاد بگیرند که درآینده بدردشان میخورد.. او میگوید من اول مسلمان استم بعد یک پاکستانی اگرپشتون باشم ازپشتونهای امروزی نیستم زیرا درین عصر پشتون وجود ندارد البته با تصویری که او درفکر واندیشهء خود ازپشتون دارد وپشتونهارا دارای صفاتی میداند که دیگر گروه های قومی به آن متصف نیستند لذا هیچ پشتون در دنیای خیالی او وجود ندارد..

من گاه گاهی با او شوخی میکنم روزی برایش گفتم که تعریف خودت ازافغان چیست او دست برجیب برد یک عکس نیمه برهنه ویدا صمدزی را همراه با یک عکس ازخانم برادر مایکل جکسن کشید وبرایم نشان داد وگفت :" اینها افغان اند. این است تاریخ شما افغانها که روز وشب گوش جهان را از افتخارات تان کر کرده اید که پدران ما انگلیسها را ازکشوررانده اند من میگویم بد کرده اند این دروغ است انگلیس اصلا به افغانستان نیامده است."

این دوست پاکستانی پشتون تبارمن که بامن روابط خیلی نزدیک دارد با کراهیت پشتو صحبت میکند اما دربرابر ایرانیها نیز حساسیت فراوان دارد تا وقتیکه با دوکاندار عراقی ویا ایرانی که انگلیسی را نداند مقابل نشود اصلا نمیخواهد فارسی صحبت کند توگوئی که یک حرف فارسی بلد نیست درحالیکه اگربخواهد خیلی فارسی شیرین صحبت میکند و الفاظ اردو را نیز با آن خلط میکند.او خیلی خوش دارد اردو صحبت کند غزلهای اردو را بشنود واز آن کیف برد.

البته موجودیت چنین اشخاص که از ذات واصالت خود بیزاراند درجامعهء پشتون سابقهء طولانی دارد. خوشحال خان ختک درتاریخ ادبیات پشتو بحیث رهبرآزادیخواه مطرح گردیده که خواهان احیای مجد وعظمت قومی وهویتی پشتونها دربرابر سلاطین مغولی هند بوده است. اومدتهای زیادی در دربار سلاطین مغول بحیث پیشخدمت ایفای وظیفه کرده اما بمجردیکه حقوق ماهوارش ازطرف دربار قطع گردیده وازکاربرکنارشد دست به شورش وبغاوت زده است. خوشحالخان قوم خویش (ختک) را برای مقابله با دربار اورنگزیب متحد کرد اما بشمول پسرش، یوسفزیها ودیگر عشایر پشتون دعوت خوشحالخان را مبنی بربغاوت علیه نظام رد کردند همان بود که خوشحالخان ختک دراکثر شعرهایش پشتونها را چنان دشنام داده که کمترکسی جرأت استعمال آن کلمات را علیه یک قوم میکند. خوشحال خان دریکی ازاشعارش، پشتونهارا قوم بی ننگ وبی غیرت میخواند آنجا که میگوید" سه وکم جه واره پشتانه بی ننگ دی"

این بمعنای آن است زمانیکه یک فاشیست ازطریق تحریک عصبیت های قومی به اهداف سیاسی خویش نرسد فورا خود واصالت خویش را مورد لعن وطعن قرارمیدهد که ایکاش مربوط قوم دیگری میبود. چنانچه بارها خوشحالخان ختک این آرزو را نموده که اگر خداوند او را بجای فردوسی خلق میکرد او شخص سعادت مند می بود. درحالیکه او زبان پشتو را به عقیدهء خودش همپایه زبان فارسی به اوجش رسانده اما چه کند که فردوسی سلطان محمود غزنوی داشت اما خوشحال یک قوم بی ننگ دارد. سراسرزنده گی خوشحالخان درجنگ وستیز با قبایل پشتون خصوصا یوسفزیها و وزکزیها گذشته است. پسرش نیز در دربار اورنگزیب سربازبود وعلیه پدرخویش میجگنید.

بهرتریب آنچه که تا کنون گفته آمدیم پرسش این است که تقصیر شهید مسعود درین گیر ودارها که بعدازشهادتش، نفرت عام مردم ازفاشیسم اقلیت قومی دوصد سالهء حاکم در افغانستان به اوج خود رسیده است چیست؟ آقای سیستانی بدون ذکر ماخذ قصه ای را نقل میکند که گویا شهید احمد شاه مسعود درمحفلی گفته باشد که آرزویم این است که روزی اگر دروازه شهریان کابل را بکوبیم از پشت در، صدای را نشنوم که بگوید : سوک یی؟ کی هستی؟

با این نقل قول اگر چنین فرض کنیم که مسعود هرقدر در دل خویش نسبت به پشتونها حقد وکینه هم می داشت آیا اینقدر مرد ساده واحمق بود که دریک محفل عام چنین کلمات بی سر وپارا اززبان خود براند؟ بگذریم ازاینکه چه تعداد ازاعضای فامیلش پشتون تباراند ویا اینکه چقدر به زبان پشتو وخصوصا لهجهء قندهار محبت داشت وهرباری که فرماندهان جهادی چون ملا نقیب الله ویاعارف خان نورزای را ملاقات میکرد اولین سخنش این بود که : "خودرا هزگز مجبور نسازید که دری صحبت کنید من پشتو می فهمم اما اینکه صحبت کرده نمی توانم گپ جداست شما آزاد پشتو صحبت کنید ان شاء الله هیچ به ترجمانی ضرورت نداریم تا سو پشتو خبری وکی زه پوهیژم که جواب به دری وایم ما وبخشی". درحالیکه درطول حاکمیت خاندان آل یحیی بشمول ظاهرخان و داوود خان طبقات حاکم به زور ترجمان با خانهای قبایل ومردم جنوب ارتباط قایم مینمودند. چنانچه مشهوراست که سردار محمد داوود آخرین فرد آل یحیی در آخرین سفرش درعهد ریاست جمهوری اش، به ولایت کنر با مردم محل به زبان فارسی ازایجاد پشتونستان کبیر صحبت میکرد مردم بیچاره ایکه ساعت ها به آرزوی دیدن چهرهء مبارک وی ازقریه های دور دست کنر ساعتها کوه ها وکمرها را منزل زده بودند وبه شنیدن بیانیهء رئیس جمهورخویش گوش فرا میدادند هیچکس چیزی نفهمید که رئیس جمهورشان چه گفت بالاخره یکی ازسران قومی کنر برخاست وبه پشتو گفت: سردار صاحب ما چیزی نفهمیدیم که شما چه گفتید لیکن این وعده را بشما میدهم که اگرشما گاو شوید ما مردم حتما دم شما خواهیم بود" مونزپوه نشو چه تاسو سه ویله خو دا واده درکووو که ته غوئی شی مونز به ستا لکی یو" ازین سخن ساده ومخلصانهء این قبیله نشین جناب رئیس جمهورازترجمان موظف خواست تا توضیح دهد که این خان صاحب چه گفت. ترجمان بدون اینکه مطلب را ترجمهء تحت اللفظی کند گفت که هدفش این بود که مردم دنباله رو شما هستند هرطوریکه شما خواسته باشید مردم عقب شما ایستاده است."

اما متاسفانه موزخ شهیر وطن ما که ازبسترشورای انقلابی رفیق ببرک کارمل برخاسته چقدر ماهرانه میخواهد احساسات مردم را تحریک نموده و سمپاتی پشتونهارا بطرف خود جلب کند. اما شاید روزی برسد که مانند خوشحال ختک برای سرایش اشعار زنند علیه قوم پشتون رو آورد.

این مورخ ملی گرای ما دربخشی ازدشنامهایش علیه مردم پنجشیر می نویسد که:" نمیدانم چرا روشنفکرهای پنجشیری که ازبرکت رحیم غلام بچه دربالاترین مناصب دولتی زمان شاهی کار کرده اند وبیشترین بورسهای تحصیلی را درزمان شاه سابق دریافت میکردند امروز درنمکدان پشتونها شاش میکنند".

ازسیاق کلام محترم سیستانی هیجانی چنان معلوم میشود که اشخاص طرف وی ، آقای عبدالحمید محتاط نویسنده کتاب تاریخ تحلیلی افغانستان وهم محترم دستگیرپنجشیری اند که هردو نه تنها هیچ ارتباطی با رحیم شاه غاسی نداشتند برعکس ازمخالفان همان نظام های فرتوت بشمار می آیند.آنها حالا هم حیات دارند وبا جناب سیستانی هیجانی از سالها بدینسو حشر ونشر داشته اند اما این دو نفر چه ربطی به تمام مردم پنجشیر ویاهم شهید احمدشاه مسعود دارند؟. فکر میشود که این نوع محاکمه های فرمایشی شباهت به دادگاه های آلمان نازی دارد که درشرایط حاضر آنرا محترم آقای نعمت الله خان ترکانی با مضامین سراپا افترا وتوهین آمیز خویش تمثیل میکند. درچنین دادگاه ها میشود که به جرم یک شخص تمام افراد و اعضای یک حزب یا یک گروه قومی را تا چندین نسل به باد ناسزا گرفت. .