کنفرانس بررسی مشکلات جامعه افغانستانی در کانادا

شنبه 31 مارچ 2012 کنفرانس برسی مشکلات جامعه افغانستانی در مرکز اجتماعی امام حسین، مشترکن از سوی انجمن خیریه کمک دایانا برای زنان افغانستان (ِDAWF) ، شورای مشورتی کانادا - افغانستان (CAC) و مرکز اجتماعی امام حسین (IHCC ) برگزار گردید، حضور صدها تن از افغانستانی های مقیم تورنتو، شخصیت های برجسته فرهنگی- اجتماعی، فعالین رسانه ها، نمایندگان پارلمان کانادا، نمایندگان نهاد های چون بورد تحصیلی کانادا، پولیس ایالتی،وزارت مهاجرت و معاون پارلمانی وزیر دفاع ملی کانادا ... از شرکت کنندگان و سخنرانان در این کنفرانس بودند.
کنفرانس مذکور ساعت 10 صبح آغاز به کار کرد و خانم نیلوفر پذیرا روزنامه نگار و فیلم ساز ورزیده کشور گردانندگی این کنفرانس را به عهده داشت، از ویژه گی های کاربردی گردانندگی خانم پذیرا تسلط، و روان و سلیس سخن گفتن به چهار زبان دری، پشتو، انگلیسی و فرانسوی بود.
نمایندگان پارلمان کانادا نخستین کسانی بودند که پیرامون کنفرانس سخنرانی نمودند، آنان از اهمیت برگزاری چنین کنفرانسها برای شناسایی مشکلات جامعه افغانی و راه حل آن صحبت کردند و از جامعه افغانستانی خواستند تا جوانان و تحصیل کردگان این جامعه را برای سهم گیری در عرصه های سیاسی، امنیتی و فرهنگی تشویق و ترغیب نموده و در پیشترفت و آبادانی هرچه بیشتر کانادا سهم جدی تری بگیرند.

معاون پارلمانی وزیر دفاع ملی و نماینده مردم در پارلمان کانادا، آقای الکساندر چریس ( Chris Alexander ) سفیر سابق کانادا در افغانستان، در قسمت از سخنانش آنچه که مربوط به اوضاع سیاسی و امنیتی افغانستان میشد ابراز نگرانی نمود و گفت: در افغانستان هیچ گاهی صلح تامین نمی گردد، اگر گروه طالبان و شبکه حقانی و گروه های وابسته، در آنسوی مرز های افغانستان (پاکستان) همچنان به فعالیت آنان اجازه داده شود.
در این کنفرانس چهار ورکشاب نیز گنجانیده شده بود که در آن ورکشاب ها بحث و گفتگو روی موضوعات، ریشه یابی مشکلات خانواده ها، جوانان، کهن سالان و تازه واردین صورت گرفت، کار ورکشاب ها در زمان تعیین شده با دستاورد های مثبت به انجام رسید و نکات برجسته آن در بخش پایانی کنفرانس باز خوانی گردید و برای دستیابی به راه حل کارشناسانه و علمی مشکلات جامعه افغانستانی ، نتایج ورکشاب ها به دست اندرکاران کنفرانس سپرده شد.
بنظر میرسید ورکشاب جوانان که بیش از پنجاه دختر و پسر در آن شرکت داشتند بحث بر انگیزترین ورکشاب این کنفرانس بود، از یک شرکت کننده در بخش جوانان پرسیدم که ورکشاب امروز را چگونه ارزیابی میکند؟ گفت: بحث ها و مشکلات که امروز اینجا مطرح شد چیزی تازه ی نیست، اما آنچه که امروز برای من اهمیت داشت فضای است که برای بیان نمودن خواسته ها و مشکلات ما بوجود آمده است، ما از این گونه فضا در جامعه افغانستانی نداریم، امروز ما حرف دلمان را گفتیم و حرف دل دوستان مان را شنیدیم، و کسی هم قضاوت نکرد تا با داوری شان مارا از خودشان و از جامعه افغانی بیگانه و دور سازد.

در ورکشاب خانواده ها نیز که بیش از صد نفر در آن شرکت کرده بود ناگفته های مطرح گردید که پرده، نه از یک گره، که از ده ها گره و مشکل برداشته شد، فاصله ی عمیق بین والدین و فرزندان، تقابل خانواده های سنتی و و ابسته به گذشته با جامعه غیر سنتی، مذهب و مدرنیته، وابستگی شدید و انعطاف ناپذیر والدین به هویت، فرهنگ و باورهای که چون گنجینه ی از آن قاره به این قاره بهمراه آورده اند، و فرزندان که تصور میکنند این فرهنگ، باور و هویت مایه ی شرمندگی آنانند...
بحث ها و مشکلات مطرح شده در ورکشاب تازه واردین شباهت زیادی با ورکشاب خانواده داشت خانم جولیا زاهدی که سر رشته ی سخن را در دست داشت دلایل مشکلات تازه واردین افغانستانی را کارشناسانه یکی یکی بر میشمرد و توضیحات ضروری ارائه میکرد.
ورکشاب بزرگ سالان تنها ورکشاب بود که از مشکلات جدی نسبت به سایر ورکشابها در آن حکایت نگردید .
در حاشیه ای این کنفرانس آثاری از هنر نقاشی حمید شبیری که حدود بیست تابلو را در بر میگرفت و در موضوعات مختلف به تصویر کشیده شده بود به نمایش عموم قرار گرفت.
کنفرانس مذکور ساعت 5 عصر پس از هفت ساعت کار پایان یافت.
با اینکه از تاسیس مرکز اجتماعی امام حسین در تورنتو زمانی زیاد نمی گذرد اما برنامه های این مرکز مورد توجه سازمانهای دولتی، غیر دولتی، مقامات بلند پایه دولتی ،و شخصیت های فرهنگی و اجتماعی قرار گرفته است، و امیدواری های را بوجود آورده است که این مرکز با همکاری مردم به نیاز های اساسی این جامعه بپردازد تا این جامعه را از حاشیه و انزوا به متن جامعه کانادا رهبری کند.

برای دیدن عکس های بیشتر از این کنفرانس اینجا را کلیک کنید
https://picasaweb.google.com/1...