دام های همرنگ زمین !

شتاب حوادث و رویداد ها در کشور ما طوریست که کمتر مجالی برای تفکر و پرداختن به بیرون از دایره های تو در توی سیاست که گاه آن سرش تا آخرین اقیانوس جهان میرسد، دست میدهد. یعنی خواهی نخواهی " سیاسی " باید نگاه کرد، و سیاسی باید نفس کشید و در حد بضاعت " سیاسی " هم باید نوشت ! " سیاست زدگی " بیش از حد هم شاید پسندیده نباشد؛ مگر چکار میتوان کرد که دیرگاهیست دستان نا پاکی از آستین سیاست بیرون شده و گلوی ما میفشارند و سر های " خمیده " ی بر سریر حکمرانی کشور ما " سیاست " میرانند!

از یکطرف هجوم ملخ وار کوچی و کوچی نما بر خانه و زنده گی مردم بومی ، و از جانبی پس از این همه دور خود چرخیدن " کابینهء ملی " ! چه تعبیری دارند جز همان تداوم چرخیدن به دور حلقهء سیاست منفی ؟
اگر قرار بود فکری به حال جابجای و تعین زیستگاه معینی برای کوچی شود، حالا چرا ؟ و بار دیگر اگر قرار است " کابینهء ملی " بنا شود ، حالا چرا ؟ ناگفته هویداست که تحولات داخلی ، با هزار رشتهء پیدا و پنهان به انکشافات منطقوی و جهانی گره خورده است.

بوش به زودی از کاخ سفید بیرون خواهد شد، و دورهء سیاه حکمروایی " کاوبایی " او بر امریکا و جهان خاتمه خواهد یافت؛ اینرا همه میدانیم که رابطهء " نو دموکرات " های کشور ما با جمهوری خواهان امریکا ، تنگاتنگ بود و است و آنگونه که آگاهان میفرمایند با رویکار آمدن دولت " دموکرات " در امریکا امکان باز بینی در سیاست های خارجی امریکا، علی الخصوص در رابطه به عراق و افغانستان موجود است. حتی از همین حالا نیز نشانه های این تغییرات را میتوان در سخنان کاندیدا های حزب دموکرات امریکا رد یابی کرد. از جانب دیگر فضای منفی که علیه کرزی و دولت ضعیف اش در رسانه های غربی شکل گرفته ، بیانگر این واقعیت است که غرب اشتباه ابقای کرزی و تیم همراه او را ، در رهبری کشور ما تکرار نخواهند کرد، مگر اینکه ناچار از اینکار باشند.

اینجاست که تیم افراد خود شیفته و تمامیت خواهی که در تمام مدت حاکمیت " کرزی " ، ناخن های او را برای قبضه کردن قدرت تیز میکردند، به مانور های تازهء دست میزنند.

پیداست که هر دو حرکت یعنی هم برنامهء اسکان کوچی ها و هم طرح " کابینهء ملی " سیاسی اند و در خدمت گروهی که از پی انحصاری کردن یک جانبهء قدرت سیاسی، فرصت های خوبی را حیف کردند.

در ظاهر امر به عملی گشتن هر دو برنامه نیاز است؛ پس تیم دولت که آفتاب اقتدارش را در حال غروب به تماشا نشسته است، با چوگان این دو طرح به میدان یکه تازی اش برآمده تا گوی مراد را از حریفان کم رمق برباید.
تمدید مدت ریاست جمهوری، سنگ اندازی در راه تدویر انتخابات، میدان دادن به طالبان الی دروازه های ارگ ریاست دولت، و بازی قایم باشک با آنها ، همه در یک نقطه بهم میرسند و آن سکوی رهبری کرزی است ! این امیدواری که شاید کارگزاران خارجی معرکه های کشور، نگاه مهربانانه تری به قضایا نموده و مردم بیچارهء ما را بیشتر از این اسیر منافع استراتیژیک خود در منطقه نگه ندارند، شاید بسیار خوشبینانه باشد؛ ولی تلاش گروه برسراقتدار کشور ما برای بقا وضاحت دارد که نه تنها نمی توان به آن خوشبین بود، بلکه بیمی از دوام این حاکمیت بی مدیریت در دل خانه میکند.

در اینکه حکومت از جنس مدیریت است شکی نیست؛ و همگان شاهدند که تیم برسراقتدار مدیران خوبی برای رهبری اجتماع پس از بحران نبودند؛ پس سپردن سکان کشتی شکستهء امیال ملت به دست ناخدایان آزموده به امید موهوم اینکه مدعیان قدرت پس از این انصاف را در اعمال شان رعایه خواهند کرد،جز هدر دادن فرصت بیشتر و دیگر نخواهد بود.

اگر نظریهء" کابینه ملی "! کرزی ، را در سلک نظریات سیاسی که اسباب ابتکار عمل او در میدان رقابت سیاسی کشور گشته باشد، بدانیم دقت باید کرد تا محور اصلی این نظریه شناسایی شود. سوابق سیاه تیم برسراقتدار اجتماع را در مورد آنها مشکوک میگرداند، از اینرو هیچ اقدامی از سوی آنها را نمیتوان با اتکا به سخنان پرطمطراق شان پذیرفت.

قبل بر این نیز تیم برسراقتدار، با عنوان کردن مسایل به اصطلاح ملی به نهادینه سازی اقتدار تک قومی پرداخته و زمینه را بر پاگرفتن و بالیدن گفتمان " ملی " محدود ساخته اند. روش اینان طی سالهای حاکمیت شان طوری بوده که در نظریه وعملیه سیاسی شان کمتر اثری از " عدالت " میتوان یافت!

این تیم دولت هیچ گاه رای روشن و تئوری مدونی در باب عدالت نداشته اند؛ بدینگونه سیاست و نظریه های سیاسی شان هم از قدرت و عمق کافی برخوردار نیست.

استادان علم سیاست و اجتماع، " عدالت " را مجموعهء فضایلی میدانند که در علم اخلاق از آن ها سخن میرود. عدالت مفهوم پیچیده و تقریباً نا آشناست. زیرا در جوامع اسیر استبداد ، اجتماع بیشتر به " آزادی " می اندیشد و برای بدست آوردن آن می کوشد،چون آزادی قابل لمس تر از عدالت است. در حالیکه " عدالت "،" آزادی " را در مشت خود دارد.

در نحوهء عملکرد این تیم دولت، نشانی از توجه به عدالت به مشاهده نمی رسد، ورنه عدالت را هرگونه که تعریف کنیم نباید با استبداد کنار بیاید. اگر محور نظر و عمل این گروه عدالت میبود، یا ذره یی هم به این مفهوم توجه میداشتند با تهاجم کوچی بر مردم بهسود یا مناطق دیگر، تبانی و روی هم ریزی نمی کردند! نمونهءروشن و بزرگ دیگری از استبداد در کشور ما گروه بدنام " طالب " است! باز هم بی اعتنایی دولت دربرابر گسترش عدالت در اجتماع اسباب باز تولید طالب گشت.

چنین است که دل بستن به طرح های تازهء سیاسی از جانب این تیم دولت، که گاه اسم اشرا اسکان کوچی ها میگذارند و زمانی هم " کابینهء ملی" مشکل میگردد. اینان قبل برین نیز با سخن گفتن از چنین مسایلی دفع الوقت کرده و حریفان را در تنگا قرار داده اند. اینک بار دیگر با طرح سیاسی " کابینهء ملی"درپی گرفتن امتیاز از اجتماع اند.

برتمام اقشار آگاه جامعه است تا هوشیارانه به سراغ شناسایی طرح ها و تئوری های سیاسی تیم کرزی بروند، و با شکافتن کالبد های خوشرنگ آن ، مانع افتیدن دو بارهء مردم در دام ایشان گردند. دام های همرنگ زمین که سخت ماهرانه پهن شده تا رای دهندگان و حامیان بیشتری را صید کنند!

وحدت ملی /صدای شلاق می آید /چه می دانم شاید کرزی درتلویزیون آشنا در باره ء وحدت ملی سخن می گوید/ پرتو نادری