روایتی از رفتار وحشیانه پولیس ناروی با پناهجویان و سکوت شرم آور سفارت افغانستان

افغانهادر هر جاکه هستند عزت و آبرو ندارند و رنج می شکند. وزارت خارجه کشور اصلآنمیداند که چطور یک اقدام کند، میترسند و خودرا نگه میدارند در غم شهروند خود نیستند:
سفر
زبس نا امنی ها دراین وطن عــزم سفــر دارم
نه مهری هم گرایی ها نه لطف ونی کرم دارم
جهالت موج ها دارد عدالت مرده در سـاحــل
چه می پرسی ازین رازها زطوفانش خبردارم
شنامیکن درین دریا و بشتاب سوی ساحل ها
زراز ورمز ابری تیره اش کم کـم خبـر دارم
بنام داعش والقـاعده و احـزاب راست و چپ
کها ساختند و می سازند و می آرند اثر دارم
ز خم خم رفتن آن گرگ ونیت شـوم استکبار
به صدها زخم از زخم زبانش در جگر دارم
کجاست اسلام و آن مهرومحبت های انسانی؟
ازآن مکتب به صدها درس رازیروزبـردارم
چه مضحک است آنا نیکه برما وعظ دین دارند
زدین فرسنگ ها دوراند زدهشت شوروشردارم
محبـت هـای این میهـن بـرویـم نقشـه هـا بستـــه
بـه جـرم بیگنـاهـی هــرطرف جـرم دگــــردارم
محمد الله کوشانی دهلی نو