خانه های امن، مکانی برای تربیت یا طرح تروریستی؟

بیش از یک هفته است که از حادثه خونین حمله تظاهرکنندگان به دفترنمایندگی یوناما در مزارشریف می گذرد. در این حمله 11 تن جان باختند که 7 نفر آنان از کارمندان خارجی یوناما بودند. در حادثه مشابه آن در قندهار نیز حدود 20 نفر کشته شدند.

انگیزه اصلی تظاهرکنندگان محکومیت کشیش امریکایی بود که اهانت به قران کریم انجام داد و این کتاب مقدس را به آتش کشید. تردیدی وجود ندارد که عمل کشیش امریکایی خلاف انسانیت و دین است، این عمل نه در دین مسیح قابل توجیه است و نه در دین اسلام و نه در قالب حقوق بشر و دموکراسی قابل توجیه است، زیرا اهانت به انسانها و عقاید و باورهای بشر از هر رنگ و پوستی که باشد، در حقوق بشر قابل قبول نیست و نیز آزادی در نظام دموکراسی تا آنجا مجاز است که اهانت به باورهای دیگران نگردد و حقوق انسانی دیگران را پایمال نسازد، در حالی این کشیش امریکایی به باورها و اعتقادات صدها میلیون انسان مسلمان اهانت رواداشت و حقوق انسانی آن را در کشوری که مظهر دموکراسی است، زیرپا کرد.
از سوی دیگر همانطوری که دیگر مسلمانان در کشورهای مختلف در سایه تظاهرات این عمل را محکوم کردند، مردم افغانستان نیز حق داشتند و دارند که در مقابل چنین رویدادی عکس العمل نشان دهند و دست به اعتراضات و تظاهرات های خیابانی بزنند.

اما سئوال اساسی این است که چرا این تظاهرات به خشونت کشیده شد و چرا فقط در افغانستان در قبال چنین حادثه ای حمام خون جاری گردید و چرا عمل دموکراسی در کشور ما چنین خونین و خارج چارچوب های منطقی و انسانی است؟

کارمندان خارجی یوناما کسانی بودند که بدور هرگونه مسایل مذهبی براساس معیارهای حقوق بشرمشغول خدمت به مردم افغانستان بودند و هیچ گونه ارتباطی با این کشیش متعصب امریکایی نداشتند. پس ایا در قاموس اسلامی و باورهای مسلمانی کشتن افراد بیگناه مجاز است؟ بدتر از همه این که تصویری که تظاهرات خونین مزارشریف و قندهار از مردم افغانستان ارایه داد، تصویری نبود که در شان مردم کشورما باشد، اما آیا واقعا حمله خونین به دفتر نمایندگی یوناما در مزار شریف کار مردم افغانستان بود؟ آیا مردم افغانستان خارجیانی را که برای مردم ما خدمت می کنند و با دشمنان مردم ما تشخیص داده نمی توانند؟

یکی از تصمیمات نیکی که اقای کرزی رئیس جمهور افغانستان گرفت، این بود که برای روشن شدن حوادث خونین مزارشریف و قندهار دو هیئت تحقیق را در این شهر فرستاد تا آنچه در تظاهرات خونین این گذشته در جمعه و شنبه گذشته رخ داده است، از نزدیک مورد تحقیق و بررسی قرار بدهند. آقای کرزى هيأتى 7 نفرى متشکل از نمايندگان قوۀ سه گانه دولت را موظف نمود تا رويداد حمله بالاى دفتر يوناما را بررسى نمايند، ریاست این هیئت به دوش محمد اکبری نماینده مردم ولایت بامیان در پارلمان بود.

هرچند در ابتدا بسیاری از کارشناسان چندان امیدی به نتایج تحقیقات این هیئت نداشتند، زیرا بارها هئیت های برای تحقیق در مورارد حوادث طبیعی و نیز حملات کوچی ها به بهسود و حادثه بغلان در چند سال گذشته تعیین و فرستاده شدند که نتایج خوبی را بدست آورده نتوانستند. اما هیئتی که به مزارشریف سفر کرد، در حقایقی دست یافتند که تعجب همگان را برانگیخت.

محمد اکبری رئیس هیئت در مصاحبه با بی بی سی گفت در تحقیقاتی که هیئت اعزامی انجام دادند و اسناد و مدارکی که بدست آمده و افرادی دستگیر شده اند، روشن شده است که افرادی از شبه نظامیان طالبان که به دولت پیوسته بودند، طراحان و عاملان اصلی حمله به دفتر یوناما در مزار شریف بودند.

همچنین مولوى عبدالرحمن رحمانى، يک تن از اعضاى پارلمان و عضو این هيأت در گزارشی به برخی رسانه ها گفت که هيأت پس از ديدار با مقامات ولايت بلخ و مسؤلين ارگان هاى امنيتى آن ولايت، به اين نتيجه رسيد که در تظاهرات روز جمعه گذشته در شهر مزار شريف و حمله بالاى دفتر يوناما، مخالفين دولت شامل مى باشند. در حمله بالاى دفتر يوناما در شهر مزارشريف، تعدادى از مخالفين که قبلاً با دولت در ولايت بلخ پيوسته بودند و در خانۀ امن زندگى مى کردند، دخيل مى باشد. او خاطر نشان نمود که افراد پيوسته به دولت در روز تظاهرات، مسلح بودند و تظاهر کنندگان را تشويق به حمله بالاى دفتر يوناما کرده اند.

این گزارش در عین حالی که چهره های واقعی جنایت مزارشریف را آشکارساخت و روشن نمود که مردم افغانستان اگاه تر از ان است که دست به چنین عملی بزنند و دست های دشمنان مردم افغانستان حق طبیعی آنان که تظاهرات است، سوئ استفاده نموده و اهداف شوم و غیر انسانی خود را دنبال کردند و افراد بیگناه را به قتل رساندند، اما در عین حال این تحقیق، حقایق تلخ دیگری را نیز افشا کرد که بخشی از تلاش های دولت افغانستان را در راستای صلح و مذاکره با طالبان به شدت زیر سئوال می برد.

دولت افغانستان با حمای برای مصالحه و مذاکره با طالبان، آغاز کرده اند و افراد مسلح طالبان را در قبال پول تشویق می کنند تا به دست از اسلحه برداشته به دولت بپیوندند. امریکا 50 میلیون دالر را برای پیوستن افراد مسلح طالبان به دولت اختصاص داده اند و طی چند ماه اخیر صدها شبه نظامی طالب در قالب این پروسه به دولت پیوسته اند. شورای عالی صلح خانه های امن را برای آن عده از افراد مسلح طالبان که به دولت یک جا می شوند و دست از جنگ کشیده و سلاحهایشان را بر زمین گذاشته اند بنا کرده است تا آنان در این خانه ها برنامه آموزش های دینی و حره ای را فرا گیرند، اما اکنون ثابت شده است که این خانه های امن خود به لانه های تروریستی طالبان تبدیل گردیده است. پیش از این گروه طالبان برای پیداکردن مکان امن برای انجام عملیات تروریستی شان مدتها تلاش می کردند، اما اکنون خانه های امن به راحتی مکانی برای نفوذ طالبان گردیده و طالبان بدون کدام درد سری در این مکانها نفوذ می کنند و طرح های تروریستی را در این مکانها پی ریزی می کنند.

اگر چنین ادعایی عاری از حقیقت است و در این مکانها طالبان نفوذ نکرده اند، این سئوال را چی کسی می تواند پاسخ دهد که نیروهای تسلیم شده طالبان در روز برگزاری تظاهرات در مزار شریف، چگونه و از کجا و در کجا مسلح شدند؟ طراحی این عملیات ترویستی در کجا و درچه مکانی گرفته شد؟

عمل تروریستی دفتر یوناما نشان داد که هیچ اعتمادی به افراد تسلیم شده طالبان وجود ندارد و این افراد در سایه پیوستن به دولت مبالغی را برای تسلیمی در یافت می کنند، هیچگاه ارتباط خود ار با طالبان قطع نکرده و نمی کنند. جالب اینجاست که چنی پیش برخی شخصیت های سیاسی و نظر طرح جذب طالبان پیوسته به دولت را در چوکات اردوی ملی و پولیس مطرح می کردند. اگر این افراد تنها از خانه امن چنین استفاده های سویی کردند و آن را به لانه های تروریستی تبدیل کردند، اگر این افراد جذب پولیس و اردوی ملی می گردیدند، آن وقت چه فاجعه ای که به وجود نمی آمد.

به هرحال به حادثه خونین حمله به دفتریوناما در مزار شریف توسط عوامل طالبان به همان اندازه تاسف که تاسف بار است، نگرانی های جدی را در مورد پروسه صلح و پیوستن نیروهای شبه نظامی طالبان به دولت به وجود آورده است.