یک نظر اجمالی به نامهء سرگشاده آقای محمد امین بسمل به اوباما

محتوای نامه طبق ادعای نویسنده همانا اظهارات اخیرریچارد هولبروک درمورد طالبان وقوم پشتون است که جناب آقای بسمل وتعدادی ازهمفکران شان آنرا توهین به تاریخ وهویت قومی پشتونها میدانند. چندی قبل ریچارد هولبرک دریک سمیناار علمی این موضوع را خاطرنشان ساخت که طرفداران طالب درهرخانهء پشتون وجود دارد واین گروه دربین سایرقومیت های افغانستان طرفدارندارد. چنین اظهاراتی خشم اقای بسمل را برانگیخته اورا وادار به نوشتن این نامه کرده است. نویسنده این موضوع راپنهان نکرده که یک کاپی نامهء مذکور به دفتر جناب حامد کرزی نیزارسال گردیده است تا به قول آقای بسمل اورا وا دارد که سربه گریبان خویش فروبرد. نویسنده ازتمام کارکنان پشتون تبار دولت کرزی خواسته است که به رسم احتجاج از وظایف دولتی شان استعفا دهند (چیزیکه تاکنون درتاریخ حاکمیت چندین قرنهء سلاطین ووراء وامرای پشتون اصلا به چشم نخورده است وتاریخ انرا بیاد ندارد). درنامه، تعداد نفوس پشتونها بصورت تخمینی بیشتر ازشصت ملیون انسان رقم خورده است.

چیزیکه خیلی جالب وقابل توجه درین نامه بنظرمیرسد معلومات نویسنده ازسابقهء کاری ریچارد هولبروک میباشد که اورا متهم به خط کشی وتقسیم جغرافیائی بعضی ازکشورها منجمله یوگوسلاویای سابق وکوریا نموده است. دراخیر نامه نویسنده به اوباما اخطار داده است که :تاوقتیکه این خواست اعتراض کننده گان وامضاکننده گان نامه، برآورده نشود آنها به مظاهرات مسالمت آمیز خود وبرپائی محافل احتجاجیه بصورت ارام ودموکراتیک درتمام دنیا با الهام ازدرسهای خان عبدالغفارخان بانی فکر عدم تشدد ادامه خواهند داد وانگاه مسؤولیت وعواقب ان بدوش کاخ سفید خواهدبود

اما نامهء مذکورباتمام شدت و حدت آن ازتضادهای منطقی نیزرنج می برد. نویسنده ضمن اینکه ازطالبان بیزار است وگروه مذکوررا ننگ به تاریخ پشتون میداند اما جنگ آنها را بخشی ازمقاومت مردمی میداند که بخاطر آزادی وطن شان پیکار می نمایند. به نظرنویسنده اگر جنگ طالبان صرف متوجه به قول او ائتلاف شمال می بود وعملیات انتحاری درشمال افغانستان به وقوع می پیوست که باعث مرگ رهبران ائتلاف شمال میشد نه قوای خارجی، آنگاه هیچ گله ای ازطالبان نبود اما حالا طالبان ازکنترول خود رهبران پشتون تبار خصوصا ملاعمر خارج شده و بیگانگان ،ماشین جنگی آنها را میچرخاند. شاید منظورنویسنده ازذکر بیگانگان همانا سازمان القاعده وعربهای افراطی باشد که تامین مخارج جنگی طالبانرا به عهده دارند امانویسنده طبق ادعای خودش، دریک مورد آنها باطالبان احساس غمشریکی و همنوائی دارند که همانا اخراج بلاقید وشرط عساکربیگانه ازافغانستان است. خشم نویسنده بالای طالبان ازین ناحیه است که جنگ طالبان ضمن اینکه مشروعیت قومی وملی دارد تاوان آن بمراتب بیشترازسود آن برای پشتونها است. نویسنده تاکید کرده است که آنها یعنی امضا کننده گان نامه که خودرا ملت غیور پشتون خوانده اند فقط منتظراین هستند که هم طالبان وهم قوای خارجی هردو، تا به آن اندازه ضعیف ورسوا شوند که هردو طرف قدرت ادامهء جنگیدن را ازدست بدهند شاید به مشکل بتوان گفت که ازین تناقض گوئی نتیجهء دلخواه را بدست آورد.نویسنده ضمن اینکه طرفدار وحدت اراضی افغانستان است اما بخشی ازطرف درگیررا باهمان اصطلاح قدیمی پاکستان میکوبد که ائتلاف شمال نام دارد ائتلاف شمال نامیست که بعدازیازده هم سپتمبر واغازحملات امریکا علیه طالبان جنرال پرویزمشرف بالای سران گروه های ضد طالبان گذاشت وانهارا محدود به سمت شمال ساخت. با وجودیکه خود رهبران گروه های موتلف ضد طالبان خودرا ائتلاف شمال نه نامیده اند اما ازنظرمنطق ترمینالوژی اصطلاحات سیاسی ائتلاف شمال برجنوب حق حاکمیت وسلطه رانی راندارد که این خود مقدمه ای است برای تجزیهء افغانستان.