جان انسان ارزان و مرگ انسان آسان- بشتابید !

با درد و دریغ که هستی و زنده گی افغان نزد خارجی های اشغالگر آنقدر ارزان و بی ارزش است که در هر باریکه طیارات شان روی منازل رهایشی، وسایط حمل و نقل و حتا محافل ومجالس خوشی مردم ِِ منطقه بم وآتش ریخته ودرهربار ده ها نفر را به به آغوش عدم می سپارند، متعاقب آن از جانب دولت کرزی فقط یک اعتراض و ازطرف مقامات ناتو هم تنها یک تأسف ابراز میشود و بس. اگرموضوع ازطرف مردم و یا موسسات حقوق بشری بیشتر دامن زده شده اعتراضات دامنه دار را در پی داشته باشد، دران صورت خارجی ها و نوکران داخلی شان دست بهم داده "مراسم فاتحه خوانی" دریکی از مساجد شهر را اعلام میکنند یا یک مشت پول نا چیز روی دست ورثه های شهدا میگذارند وبا سؤاستفاده از اعتقادات مردم، برای متعلقین ِقربانیان میگویند : " رضای خدا همین بود! اجل کار خود را میکند ، صبر وشکیبایی ثواب دارد و . . . ".

جالب اینست که در هر باریکه ده ها انسان شریف و بیگناه ما از دست اشغالگران خارجی بکام مرگ فرستاده میشوند، برای آنکه آقای کرزی برای خودش به اصطلاح بینی خمیری بسازد، یکی از قوماندان های ایساف یا نا تو را در ارگ جمهوری میخواهد و تضرع کنان به او میگوید لطفاً از وارد آوردن تلفات بیشتر جلو گیری کنید و قوماندان مربوطه هم بالمقابل وعده می سپارد که چنین وقایع دلخراش دیگر تکرار نخواهد شد. یک فلم گزارشی و تبلیغاتی نیز از حضور " بزرگان نظامی" در دفتر کار رییس جمهور تهیه شده و به چشم مردم زده میشود. ولی همینکه چند روزازان سپری میشود، باز همان درامه ی خونین و همان مصیبت های جانکاه به گردش می افتد.
بروفق گزارشات منابع رسمی ، این بار و درهفته یی که سپری شد، بازهم در اثر بمباران احمقانه ی
ناتو، متأسفانه در دایکندی به تعداد سی وسه نفر کشته و دوازده نفر زخمی شدند. در ارزگان به تعداد بیست و هفت نفر کشته و پانزده تن دیگر زخمی گردیدند و در هلمند بیست و یک نفر مقتول و چهارده نفر هم زخم شدند.
این حوادث خونین درحالی صورت می گیرد که فقط چند روز قبل، طی کنفرانس بین المللی لندن فیصله شده بود که نیرو های نا تو نباید بیشترازاین دست به کشتار مردم ُملکی بزنند. حامد کرزی هم بخاطر آنکه به ملت افغانستان نشان بدهد که گویا یک رییس جمهور با صلاحیت و با اتوریته میباشد ، جنرال مک کرستال فرمانده عمومی نیروهای ناتو را به دفتر کارش استقبال کرد و کلمات همیشه گی وعاجزانه ی خود را بحضور وی تکرار نمود. یعنی گفت : "ای ارباب و ای آمر من ! لطفا مرا بیشتر از این نزد ملت بی اعتبار نسازید، آخرمردم هم ازمن انتظاراتی دارند !"

مجلس وزرای کرزی هم در یکی از روزهای هفته ی رفته نشستند و برای آنکه به اصطلاح عریضه سفید نمانده باشد ، این عمل خارجی ها را عاجزانه محکوم کردند و بس. ولی سوأل اساسی اینست که آیا کرزی و وزرایش بیش از این کاری کرده میتوانند؟ آیا وی صلاحیت امرو نهی بالای مقامات ناتو و سایراشغالگران را دارد؟

ما همیشه گفته ایم و یکباردیگربا صراحت میگوییم که هیچ حکومتی را دریک کشور مستعمره واشغال شده مانند افغانستان ( درهمۀ دنیا ) سراغ نخواهیم داشت که دربرابر نیروی اشغالگران حاکم جرأت و صلاحیت امر و نهی را داشته باشد. اگر احیاناً کدام رهبر در کدام کشور مستعمره وجود داشته باشد که گاهی بخواهد چنین جسارتی را بخرچ دهد، بدون تردید، فوراً بخاطرچنین جسارت و " گستاخی" اش از سوی نیرو های اشغالگر کنار زده میشود و یا به مجازات های دیگر آشنا میگردد. روی همین دلیل عمده است که ملت ها میدانند واعتقاد دارند که درجهان ما باید مشت را با مشت پاسخ داد. یعنی در برابر اشغالگری و زور گویی وقتل و قلدری استعمار باید ازقیام و جدال مسلحانه ی مرگ و زنده گی کار گرفت .

مردم افغانستان باساس فطرت نیک آزاده گی و آزاد منشی شان، همیشه برای خارجی های اشغالگر، بی رحم و مغرور، با خیزش های مسلحانه ی ملی پاسخ دندان شکن داده اند، اما امروز، روی چند دلیل کاملاً واضح، هنوز صبوری اختیار کرده اند: اولاً بخاطر خسته گی شدید ناشی ازجنگهای طولانی سی ساله که با انواع فشارها ، تهدیدها، کشتارها ، ظلم و نا مردمی جوانب مختلف (کودتا چی و جهاد ی و تنظیمی و طالبی ) توأم بوده است. دوم، تبلیغات دامنه دار، فریبنده، تاکتیکی و سازمان یافته ی کشور های جهان غرب مبنی بر باز سازی و شگوفایی و احیای خوشبختی مردم و مملکت افغانستان وجنگیدن در برابرغول تروریسم و سوم، موجودیت گروه مسلح، انتحاری، انفجاری و چاکر پیشه یی بنام " القاعده " و " طالبان " در برابرنیرو های خارجی . زیرا مردم نجیب و با عزت افغانستان هرگز نمیخواهند کاری و اقدامی بعمل آورند که بنام طالبان ختم شود و یا خود شان بنام طالبان یاد شوند. زیرا از افکار و کردار طالبان ننگ دارند. چون، درغیرآن، ظرف ده سال اخیر، کارنامه های خونریزانه ی نیرو های اشغالگر در افغانستان، کارد را به استخوان مردم رسانیده وبخشهای بزرگی از اهالی مناطق مختلف کشور را آماده ی قیام ساخته است. یکی از پیشبینی های تحلیگرانه همین خواهد بود که امروز یا فردا، دیر یا زود مردم عذاب کشیده ی افغانستان یکبار دیگردر برابر خارجی های بی باک ، مغرور و متجاوز بپا خواهند ایستاد و بار دگر از دهلیزامتحان خونین به سوی افق آزادی و آبرومندی ملی عبورخواهند نمود. البته آن، وقتی خواهد بود که افراد و داره های نوکرصفت، جاهل پیشه، سربُر، انقیاد طلب و آله ی دست بیگانه گان از صف مقاومت و مخالفت، طرد و تصفیه شوند.

آنچه انسان متفکر را به این نتیجه میرساند که بمباران افراد ملکی توسط نیرو های ناتو باید دیوانه وار، مغرورانه و عمدی باشد، عبارت از اینست که امروز کلیه تلاش ها، ریسرچ ها ودست آورد های علمی و تخنیکی اولترازهمه، در راه امور نظامی و اهداف جنگی قدرت های بزرگ بکار گرفته میشود و هر آنچه بنام ره آورد علم و تکنالوژی بحساب می رود، بگونه ی اختصاصی در خدمت فنون جنگی قرار داده میشود. مثلاً، طیاره های جنگی قدرت های بزرگ با دقیق ترین و پیشرفته ترین امکانات کمپیوتری غرض کشف و جمع آوری اطلاعات وتصویربرداری و شناسایی وهدف گیری و غیره مجهز گردانیده شده اند. چنانکه دگروال یوسف پاکستانی که مدت چهار سال مسوول بخش افغانستان در سازمان جاسوسی نظامی آن کشور نقش مهم داشت، درجایی مینویسد که " ستلایت امریکایی حتا برگهای درختان را دقیقاً عکاسی کرده غرض فراهم آوری سهولت برای مجاهدین علیه روسها، بما میفرستادند "
این البته موضوع مربوط به ده – پانزده سال قبل بود، درحالیکه ظرف سالهای اخیر، کشفیات، ساخته ها و انکشافات علمی و تخنیکی بمراتب تکامل کرده است . پس، اظهارات مقامات ناتو مبنی بر اینکه بمباران در اینجا و آنجا روی اشتباه صورت گرفته است، چندان قابل باورنیست و نباید نیرو های پیمان ناتو که همه گونه امکانات تکنالوژی جدید نظامی را در خدمت دارند، مرتکب چنین اشتباهات خونین و ننگین شوند که در هر بار ده ها وصد ها نفر مرد و زن و کودک افغانستان عزیز را بخاک و خون بکشانند و اسم آنرا بگذارند ( اشتباه) !

حوادث غم انگیز کشتار مردم ما در نقاط مختلف کشور، هم با دست و دماغ خون آلود طالبان و هم توسط بمباران های ناتو در حالی صورت می گیرد که ازیکطرف تمام عم و غم رییس جمهور کرزی را تماسگیری و مذاکره با گروه طالبان انتحاری و امتیاز دهی به آنها و عذر وزاری کردن و تأسیس صندوق کمکهای مالی به این گروه تمدن ستیز تشکیل میدهد واز سوی دیگر، امریکا و متحدان آن، جنگ مبهم و شک برانگیزی را در هلمند به راه انداخته اند . این دو جریان درحقیقت اوضاع را به نفع دشمنان ملت افغانستان و بخصوص دو همسایۀ شرقی- غربی ما می پرخاند تا اصل گناه و جنایت های شان در میان هیا هوی جنگ و طالب زدایی و صلح طلبی و مذاکره و غیره از انظار پنهان بماند و یا لا اقل از جدیت آن کاسته شود. اما ملت افغانستان خطاب به آنان میگویند:

به هرشکلی که خواهی جامه میپوش

من از طرز خرامت می شناسم .

اینهمه جنگ و بی باکی و فریبکاری و غداری، عاقبت ، خشم و خیزش عظیم ملی در سرزمین ما رادرقبال خواهد داشت ، خشم و خیزشی که سرنوشت اشغالگران تازه نفس را همانند اشغالگران سرخ روسی و گروه مسلح انفجاری (طالبان) را رقم خواهد زد.

بگذار امروز، دشمنان سوگند خورده ی این مردم و این سر زمین کهن آنچه میخواهند انجام دهند، بگذارجهان و جهانیان شاهد جنایت ها و نا جوانمردی های خایینن داخلی و جنگ افروزان خارجی درحق ملتی غمدیده و حرمان کشیده در این گوشه ی گیتی بنام ( افغانستان) باشند.

ولی عاقبت ، قول شاعر عارف ما مصداق خواهد یافت که فرمود :

عافیت خواهی درین بزم از من و مادَم مَزن / زین هوای تند شمع عالمی گلُ می شود (بیدل)