دا پارلمان دچا استازیتوب کوی؟

جناب آقای غمخور باید بدانند که بالاخره پرروئی ، بی شرمی وبی حیایی هم ازخود حد واندازه دارد. چنانچه گفته اند هرچه ازحد بگذرد رسوا شود. اگر جلو این رسوائی ها واین هذیان نویسی ها واین دشمنی های آشکاررا با اقوام معین افغانستان، خود شان ویا مستشاران خاص شان نمیگیرند پس هستند کسان دیگریکه جلو این بی حیائی ها وپررویها را بگیرند وبا سلاح منطق وبرهان به دهن شان بکوبند. ایشان باید بدانند که لاطائلات نویسی وهذیان گوئی به بهانهء تقویت بخشیدن به زبان پشتو ویا هرزبان دیگر،درهیچ دین ومذهب ودرهیچ یک ازقوانین زمینی وآسمانی قابل توجیه نیست.

آقای حبیب الله غمخور بحیث یک روشنفکرپشتون طبق اعتراف خودش بعداز ده سال به موازات تمدن پی برده است.

آقای حبیب الله غمخور چندی قبل درمحفل یادو بود مرحوم براتعلی تاج تعهد سپردند که دیگر هرگزتنش های قومی را دامن نمی زند وتمام سعی وتلاش خودرا درجهت آشتی دادن پشتونها با غیر پشتونها بکار می بندد اما بازهم دیده شد که این سه قسمت لاطائلات نویسی درسایت های مختلف پشتو خلاف آنچه که ایشان تعهد نموده بودنند میباشد. آقای غمخور طی ارسال یک ایمیل که خودشان و یا کدام دوست شان به من فرستادند ازمن خواستند که باید علیه ایشان درکابل پرس چیزی ننویسم. اما من چنانچه درجواب شان عرض کرده بودم ازین طریق نیزتکرار میکنم که من هیچ گاه با کسی دشمنی شخصی ویا دوستی شخصی ندارم و نقدنمودن آراء وعقاید درسایت های انترنتی حق هرانسان است.

حالا برگردیم به اصل موضوع : خشم وغضب آقای غمخور ازبابت برنده شدن نماینده گان هزاره درولایت غزنی وناکام شدن نماینده گان پشتون برای همه قابل درک است. اما آنچه را که ایشان ورفقای هم سلیقه ای شان درسایتهای انترنتی ویا در نهادهای قضائی افغانستان وارگ ریاست جمهوری فراموش کرده اند این است که با این نوشته ها ونظریات پرده ازروی نیات باطنی شان برداشته شد و آن شعار کاذب که: هرکی ازافغانستان است افغان است دیگر برای همیشه به زباله دان تاریخ سپرده شد وفاشیسم قبیله ای چهرهء اصلی خویش را نمایان ساخت. اگر همه ساکنان افغانستان بدون تعلقات ایتنکی ونژادی شان شامل نام مبارک افغان میشود پس چرا یک هزاره ویا ازبک یا تاجیک درپارلمان یک کشور واحد نمیتواند ازپشتونهای ولایت خود نماینده گی کند؟ از آن گذشته گیریم که بجای این انتخابات پارلمانی ،انتخابات ریاست جمهوری می بود وآقای رمضان بشردوست با کسب آراء اکثریت وارد قصرریاست جمهوری میشدند وکرزی احمدزی وعبدالله دربرابرش شکست میخوردند آیا او به حیث یک رئیس جمهور منتخب، ازپشتونهای افغانستان نماینده گی کرده نمی توانست؟ ببنید آقای غمخور ، که طشت رسوائی تان ازبام به زمین افتاده است . شما خیلی رئا کارانه ومزورانه ، خواهان این استید که اشخاص غیر پشتون ومفاخر ادبی وعلمی غیر پشتونها مثل براتعلی خان تاج را نباید درمحدوده های تنگ قومی وهزاره گی پیچاند اما ازطرف دیگر کامیابی نماینده گان هزاره درپارلمان وعدم اشتراک نماینده گان پشتون درانتخابات پارلمانی فشار خون شما را بالا برده و دغدغه ای (قومی اندول) درپارلمان آینده خواب را ازچشمان تان ربوده است.

درحالیکه اگر واقعا آقای غمخور وسایر هم مسلکان خلقی مشرب شان واقعا ملی می اندیشیدند وبرای منافع عمومی همهء ساکنان سرزمین افغانستان قطع نظر ازتعلقات ایتنکی وقبیلوی ومذهبی شان قلم فرسائی میکردند وازتوهین وتحقیر به شخصیت های غیرپشتونی، دوری می جستند، هرگز این چنین دیوانه وار دست به قلم وکاغذ نبرده وجفنگیات را علیه هموطنان غیر پشتون خویش به رشتهء تحریر نمی آوردند وخودرا رسوای عام وخاص نمی ساختند. شاید آقای غمخور فکرکرده باشند که دیگران به زبان پشتو آشنائی ندارند وهرچرند وپرند که ازنوک قلم شان بیرون می آید آنرا غیر پشتونها نفهمیده و پشتونها آنرا مثل وحی منزل قبول میکنند.

اولا ازآقای حبیب الله غمخور وهمفکران محترم شان چون داکتر سرلوج و مرادزی باید پرسید که شمارا کی نماینده گان پشتون انتخاب کرده است؟ چند فیصد پشتونها به شما رأی داده اند؟ اگر اینقدر ازدموکراسی وارزشهای دموکراتیک می لافید ازخود نپرسیده اید که (حد اقل بحیث عناصر منفور در درون جامعه افغانستان، سالهاست که جرأت رفتن به زادگاه خویش را ندارید و درکشورهای اروپائی به قول عبدالباری جهانی به گدائی عصری مشغولید وبه حیث خلقی های شناخته شده وهواداران پر وپاقرص حفیظ الله امین) جایگاه وپایگاه اجتماعی شما دربین پشتونها درکجا قرار دارد؟

آیا میشود با نوشتن یکی دو مضمون تحریک آمیز ونفاق افگنانه وفاداری وصداقت خودرا به پشتو وپشتونوالی ثابت ساخت؟ اینکه شما اقای غمخور نظربه نوشتهء خودتان بعداز گذشت ده سال به رمز وراز و سازه ها وارزش های دموکراتیک پی برده اید پس آن پشتون بی سواد وبیچاره اروزگان وغزنی وهلمند ودیراووت وتیرا وپکتیا چند سال دیگر را ضرورت دارد تا به ارزشهای جامعهء مدنی واساسات قوانین شهروندی پی ببرد؟

خیلی مضحک است که اگر نعره های تاجیکی وهزاره گی وازبکی ازطرف غیر پشتونها بلند شود همه بنامهای تجزیه طلب وغیرافغان ونوکران ایران وروسیه ازطرف غمخورخان وهمفکران شان کوبیده میشود اما اگر نماینده گان پشتونی بنا برتقلبات وتخطی های انتخاباتی ویا عدم اشتراک شان درانتخابات از رود به پارلمان محروم شوند فغان غمخورها گوش خلایق را کر میکند که توازن قومی برهم خورده است. آیا خود همین موضوع ازنظر منطق سلیم انسانی بی موازنگی نیست؟

ازآقای غمخور همراهان شان پرسیده میشود که بهای بی امنیتی وعدم اشتراک مردم را درمناطق جنوب پشتون نشین چه کسی باید بپردازد؟

درخاتمه عرض ام این است که:

خوش بود گرمحک تجربه آید بمیان

تاسیه رو شود هرکی در او غش باشد.

سیه رو باد آنانیکه مردم را تاکنون بنام وحدت ملی وشعار هرکی ازافغانستان است افغان است بازی داده اند