ناشکیبائی فاشیسم در برابر آرای مخالف

فاشیست به تضارب آرا اصلا باور نه دارد . نزد فاشیست سخن ونظرخودش ازهمه بیشتراهمیت دارد. اگر جلو سخن او ایستادی ویا سایت بینوا را بسته کردی فغان فاشیست به آسمان ها میرسد اما اگرصدها سایت آزاد دیگر بسته شود فاشسست نه تنها ازآن استقبال میکند بلکه آنرا بخاطر سلامت وحدت ملی موهوم ضروری میپندارد. فاشیست به هیچ مبدأی اعتقادی ایمان ندارد. فاشیست هرگز انتقاد پذیرنیست، فاشیست خودرا برترهمه میداند فاشیست خودرا انسان کامل میداند او درخیالات خودش برهمه چیزاحاطه واشراف دارد. هرانتقادرا برچسپ عداوت ودشمنی میدهد.

نمونه خیلی واضح این رفتار قرون وسطائی درین اواخر در وجود رجاله ای بنام کاندید اکادمیسن استاد محمد اعظم سیستانی بوضوح مشاهده شد که بحث برسر قهرمان تراشی های قبیلوی او را به سرحد جنون کشانده وحتی حالا به دشنامزنی وبد زبانی علیه مخالفان خویش رو آورده است.

پیامد سیاست های فرهنگی حکام وسلاطین چندین قرنهء افغانستان درکناردیگراقوام پشتونها را نیز بیسواد وجاهل نگهداشته است . درحال حاضر جامعهء فرهنگی پشتون به فقر فرهنگی دچاراست که ازشدت مایوسی وناچاری تعدادی را بدون استحقاق به تکریم وتبجیل می نیشند. بیسوادانی مانند باری جهانی که اکنون ادعاهای بالای دارد فقط فقر فرهنگی جامعه خویش را درک کرده اند . تدویر اینچنین محافل برای فاشیستان بیشتر شخصیت کاذب می بخشد.

ااگرقرارباشد که پس منظرحوادث تاریخی ازیک دیدگاه مشخص ورسمی در یک جامعه مورد پذیرش قرارگیرد هیچ آیندهء روشنی برای آن جامعه نمیتوان انتظارداشت. دریک واقعهء تاریخی ممکن است چندین روایت مختلف وحتی متضاد موجود باشد که تائید ویا تردید آن به امعان نظربیشتر ودقت بیشترضرورت داشته باشد اما از آنجای که درکشورما افغانستان تاریخ نگاری به شکل مدون وعلمی آن مانند دیگرکشورها رایج نبوده ویکی دو مرجع هم که موجود بوده بخاطر دشمنی های شخصی وکینه ورزیهای قومی مورد تشکیک نویسنده گان درباری قرارگرفته وتوهین شده اند بناء برای معلوم کردن صحت وسقم موضوعات تاریخی باید بیشتر موشگافی بخرچ داد وکتب ومراجع زیادی را مطالعه نمود تا راه خطا را از صواب جدا کرد.

درآسمان تاریک وظلمانی فرهنگی افغانستان تنها دو ستارهء درخشان بحیث مراجع معتبرتاریخی پرتو افشانی میکنند که یکی میرغلام محمد غبار ودیگری هم فیض محمد کاتب هزاره است. البته که خدمات مرحوم میرمحمد صدیق فرهنگ ومرحوم سیدقاسم رشتیارا نیز نمیتوان نادیده گرفت. در افغانستان بخاطری این دو مورخ زجرکشیده ما ازاحترام خاصی برخورداراند که طبفات حاکمهء چندین قرنهء کشور درطول سالهای حاکیمت مطلقه شان ازنشرمضامین آنها هراس داشتند. درمجموع میتوان گفت که طبقات حاکمه درافغانستان ازظهور وبروز شخصیتهای آزاده و واقعه نگاران غیردرباری ترس داشتند. آنچه که از اعمال دد منشانه خاندانهای حاکم برمیاید آنها درکل، دشمن سواد وخواندن بودند. با قلم وکتاب دشمنی می ورزیدند جای یک باسواد یا کنج زندان بود ویا هم جاهایکه فقط ماموران ضبط احوالات وغیره آنها را زیرنظرمیداشتند. دریک چنین جامعه ای ، بیسوادی کمال انسانیت پنداشته میشد. بی خبری خودش راحتی جان بشمارمیرفت وبیدانشی معیاربرتری انسان شمرده میشد. اینها همه بخاطر آن بودند که خاندانهای حاکم خوش داشتند که با نگه داشتن مردم درجهل وظلمت بتوانند به دوام حاکمیتهای قومی وقبیلوی خویش بدون هیچگونه تشویش واضطرابی ادامه دهند.

(احسان لمر )یکی ازطرفداران پرو پاقرص نهضت امانی درسایت فردا تحقیقاتی را پیرامون مستوفی ممالک پدر استاد خلیل الله خلیلی انجام داده است. اوبه این نتیجه رسیده است که پدر استاد خلیل الله خلیلی ابزار شکنجهء امیرجبیب الله علیه مشروطه خواهان بوده است. روزیکه امان الله خان قدرت را بدست میگیرد پدر استاد خلیلی را بخاطر آزارها واذیتی که به مشروطه خواهان رسانده بود او را اعدام میکند. اما مستوفی ممالک ازامان الله خان یک خواهش میکند که باید درتعلیم اولاد وی بعداز مرگ وی کوتاهی نکند ولی جواب امان الله خان به او این بوده است که: آخر گرگ زاده گرگ میشود" یعنی اینکه اگر پسران مستوفی به تعلیم وتربیهء درست دست یابند بنیاد براندازان حکومت وی میشوند. پس معلوم میشود که حتی مترقی ترین شاه که خودرا به زور وجبربحیث شاه متجدد درکشورثبت کرده است به اعقاب واولاد دشمنش سواد وخواندن را روا دارنبوده است که مبادا خطری ازناحیه باسواد شدن اولاد های وی به سلطنت وی متوجه شود. پس ازدیگر حکام وسلاطین چه گله ای میتوان داشت.

چنان معلوم میشود که درشرایط حاضر ، برای کسانیکه بخاطراشتراکات قومی وایتنکی با طبفات حاکمه، سالها برای مردم تاریخ جعل کرده اند خیلی مشکل باشد که به آراء ونظرات که گفته های تکراری ونا درست شانرا زیرسوال ببرد به آن تن دهند.

. کاندید اکادمیسن علامه استاد پوهاند مولوی محمد اعظم سیستانی ازجمله افرادیست که ادعای تاریخ نگاری را به شیوه ای حرفه ای آن دارد. او بعداز انتشار جلد دوم کتاب" افغانستان درمسیرتاریخ" نوشتهء مرحوم غبار درجریدهء امید کوشش ها وتقلاهای زیادی ازخود بخرچ داد تا ثابت کند که غبار درمورد خاندانهای حاکمه دروغ گفته است ولی با عکس العمل قهرآمیز تعداد زیادی ازنویسنده گان واهل خبره مواجه شد. تا جائیکه حتی دریکی ازمحافل درشهرگوتنبرگ سویدن آقای سیستانی مورد لت وکوب چندتن ازحاضران مجلس قرارگرفته وبا سر وصورت خون آلود مجلس را ترک کرد. ولی حالا چنان معلوم میشود که روی نوار تغیرکرده است. حالا اقای سیستانی ازمریدان پرو پاقرص مرحوم غبار شده است بی آنکه متوجه شود که مرحوم غبار درجهت مخالف آرمانهای قبیله گرایانه او قلم زده است.

درچند روز اخیر آقای سیستانی خواسته است که باشخصیت شناخته شدهء کشورجناب محترم وحید مژده دست وپنجه نرم کند که خوشبختانه تاکنون هیچ نتیجه ای دلخواه را برای سیستانی نداده برعکس وی را بیشتررسوا وخجل ساخته است.
عبدالباری جهانی بحیث یکی ازطرفداران فاشیسم قومی جناب سیستانی را متهم به حملات شخصی نموده واورا هوشدار داده است که عقت قلم را مراعات نمیکند. بهمین ترتیب اشخاص دیگری نیز که پیامهای شان سانسورگردیده است ازاقای سیستانی بحیث شخص مریض وعقده ای یاد کرده اند.

اعتراف نکردن به اشتباه درمورد فهم مسایل تاریخی و اصرار بر مواضع باطل همیشه سبب خجلت انسان دراجتماع میگردد. ونا گفته پیدا ست که اصرار ولجاجت ویکدنده گی ازمشخصه های بارز فاشیستان بحساب می رود. فاشیسم به نظر وآرای مخالف کوچکترین ارج واحترامی قایل نیست. فاشیسم خیلی خوش دارد که سخن خودش جای وحی الهی را بگیرد. فاشیست خیلی علاقه مند است که برایش دیگران حق وناحق کف بزنند و اورا سرامد همهء دانشمندان جهان بدانند.
دکتور محمد اعظم سیستانی هیجانی خیلی اصراردارند که سردار نادرخان بحیث فاتح قلعهء جنگی (تل) نامش درتاریخ ثبت است وکوچکترین بگو مگو وابراز شک وتردید درین باره انسان را به کفر می کشاند. استاد بزرگوار که آخرین سالهای عمرننگین خویش را سپری میکند اکنون به اختلالات روانی دچارشده وبجای ارائهء منطق واستدلال به دشنامزنی وتهمت وافترا نیز توسل میجوید.
من با تمام حرمت که به نویسندهء توانای وطن جناب وحید مژده دارم نمیدانم که او به کدام علت مقالات پرمحتوایش رابه بیغوله ها وطبیله خانه های قبیله که کوچکترین اهمیتی به آرای مخالف قایل نیستند میفرستد. زیرا ازنظر اصول روزنامه نگاری اگریک روزنامه ویا سایت انترنتی به ازادی بیان وآرای مختلف متعهد است باید نظرات وتبصره های مخالفان وموافقان یک نویسنده را علی السویه به دست نشربسپار وخودرا ازعذاب وجدان نجات دهد.
ولی بارها دیده شده که دست اندکاران سایتهای قبیله ای به ندای وجدان لبیک نگفته وبارها مضامین که به اصطلاح با پالیسی نشراتی شان برابرنبوده به باطله دانی افتیده است.

اصطلاح پالیسی نشراتی بهترین وسیله ای است برای قیچی کردن مقالات مردم . آنها ازیکطرف درپیشانی صفحهء خود می نگارند که آراء ونظرات لزوما دیدگاه نویسنده گان است وسایت را کوچکترین دخلی درصحیح بودن ویا غلط بودن نظرات مندرجه نیست اما ازطرف دیگر قید شده است که مضامین ویا مقالات که مخالف پالیسی نشراتی سایت باشد انتشارنمی یابد. این خود یک تناقض منطقی را احتوا میکند. اگرنویسنده حق دارد که دیدگاه خودرا بیان کند ودست اندرکاران سایت با دیدگاه نویسنده کوچکترین دخالتی ندارد پس پالیسی نشراتی به چه معناست؟ پالیسی نشراتی یعنی همین که مسؤول سایت دیدگاه غیررسیمی را قابل تحمل نمیداند. ولی باهمه حال حتی درهمین چوکات های سانسورنیز جناب وحیدمژده خوب درخشیدند وبدون اینکه به حملات شخصی بپردازند جوابهای خیلی منطقی وفراخور آقای سیستانی را ارائه کرده اند که خواندن آن خالی ازمقاد برای نسل جوان نیست.

جناب آقای سیستانی که روز وروزگاری معاون ریاست شورای انقلابی درزمان ببرک کارمل بود حالا با گذاشتن دستار قبیلوی برسر میخواهد عواطف پشتونها را نسبت به خویش جلب کرده وآنهارا متقاعد سازد که او بهترین مدافع قلمی آنها درمطبوعات است آقای سیستانی فقرفرهنگی جامعهء پشتون را باگوشت وپوست خویش لمس میکند لذا چانس خوبی برای مطرح شدنش بحیث یگانه مورخ نامور درحلقات نه چندان باسواد پشتون درشرایط کنونی مهیاشده است..