نامه ای با "تنویر" سایت انترنیتی حزب اسلامی حکمتیار

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

امیدوارم انشاءالله صحت و عافیت باشید با خانواده محترم. ممنون از ارسالی جناب عالی انشاءالله بخواست پروردگار عند الموقع حتما مطالعه اش میکنم .

اگر اشتباه نکنم تالیف جناب عالی در صفحه مجاهد هم (البته مجاهد بوش نه مجاهد خدا، چرا مجاهد خدا جا اش سنگر و مشت اش در دهن کفر است نه اینکه خواستار حضور بیشتر در قدرت شود و ان هم از امریکا) و بنده چند عنوان اینرا مطالعه نموده ام.

امیدوارم برای توجیه گری کابل نشین های دینفروش امروزی کتاب ضخیمتر را در رشته تحریر در آورید چرا انشاءالله به امید پروردگار خالص از نا خالص خواهد علیحده شد.

باز هم ممنون از محبت و لطف شما بنده استقبال میکنم از خداوند مومن و دینداران برای بنده و کافه مسلمین نعمت وجدان اسلامی و صرفا صرف اسلامی استدعا دارم انشاءالله به امید روزیکه ما افغانها از قرآن و رحمان خویش الهام بگیریم تا از شیطان و بنده های رحمان.

در پناه حق باشید به امید شکست امریکا در افغانستان

بنام پروردگار مهربان و هستی بخش

دست اندر کار یا دست اندر کاران تنویر!

محمد اکرم اندیشمند

با عرض احترام و ادب خدمت شما، نامه ی تانرا دریافتم. من صبح کاذب را برای مطالعه ی شما فرستادم. امید وارم در زود ترین فرصت آنرا مطالعه کنید. من فکر می کنم که موضع گیری و یک جانبه نگری در جهت برحق نشان دادن و درست بودن افکار و دیدگاه افراد و گروه های سیاسی-نظامی به خصوص رهبران و تنظیم های اسلامی مجاهدین طی سی سال ستیزه جویی و فریاد نفرت و خصومت در افغانستان کافی باشد. دفاع از اسلام و مسلمان بودن این نیست که تنها نعره ی جهاد و جنگ سر بدهیم و غیر از خود مان و برداشت خود مان دیگر همه برداشت ها و دیدگاه ها را از دین و اسلام نادرست و کفر تلقی کنیم و تا که زنده هستیم شمشیر نفرت و قتل را به دست بگیرم و بروی هرچه آدم و عالم است شمشیر بزنیم. درایت و عقلانیت اسلامی و مسلمانی این نیز است که چه چیزی برای رفاه و آسایش بندگان خدا هم برای انجام دادن و عملی کردن داریم تا نشان بدهیم؟ کجا است آن نظام اسلامی که برای تحققش خون می ریزیم و خون می ریزانیم تا مسلمانان مظلوم و فقیر در سایه ی آن آسایش یابند؟ چنین چیزی که تنها با تلاوت آیات قرآن و موعظه و یا قتل و قتال تحقق نمی یابد.

جناب محترم! شما ازمجاهد بوش و دین فروشان کابل نام بردید. اما مشکل مسلمانی ما و شما و همه احزاب و تنظیم های مجاهد و مسلمان به ویژه در افغانستان همین است که هر کس برداشت و تصویر جداگانه از اسلام و جهاد دارد. بدتر و فاجعه انگیز تر اینکه هر کسی تصویرخود را برحق و راه راست می شمارد و بروی دیدگاه و افکار دیگران مهر باطل و کفر می زند. و از دیدگاه اسلام هم سرنوشت باطل و کفر معلوم است و باید با قتال و جهاد نابود شود. از این رو است که ستیزه جویی و جنگ فرقه ها و گروه های اسلامی و مدعیان اسلام در طول تاریخ میان هم ادامه یافته است. و از این بد تر اینکه مدعیان اسلام ناب محمدی و اسلام اصیل در دیدگاه و موضع گیری های خود نیز دچار نوسان، تغیر و تناقض می شوند. روزی در یک موضع قرار دارند و آنرا برحق و اسلامی می پندارند و هرکسی در مقابل و مخالف شان را گمراه و واجب القتل محسوب می کنند. از دیدشما تمام آدم های که در کابل هستند به خصوص آن های که متعلق به احزاب اسلامی و مجاهدین سابق اند همه دین فروش اند و تنها شما و برادر حکمتیار تان دین پرست هستید. من دقیقاً نمیدانم که معیار قضاوت و فتوای شما در این مورد چیست؟ اگر اسلام، احکام و نصوص اسلامی است، باز شما با کدام معیار و ویژگی از دیدگاه همین اسلام و نصوص اسلامی صلاحیت این قضاوت و فتوا را پیدا کردید؟ مگر شما نسبت به تمام آنها از ملا و عالم دین گرفته تا عامی و عوام آن، اسلام را بهتر می فهمید یا اینکه برای شما از جانب خداند کدام پیغامی رسیده که این قضاوت و فتوا، حقِ شما است و شما از همه بهتر و درست تر اسلام را می دانید. هدف من این نیست که من از آن به اصطلاح شما دین فروشان کابل و از مجاهدین بوش دفاع کنم و بگویم که موضع و افکار و سیاست آنها درست است. هدف این است که بالآخره تکلیف این ادعای مسلمانی معلوم شود که شما برحق هستید یا کسانی دیگر؟ تصویر چه کسی از اسلام درست است؟ ازمولوی خالص، ازمولوی نبی،از محسنی، ازربانی، ازسیاف، از ملاعمر، از حکمتیار، از شیعه ها، از سنی ها، از قرضاوی که دیروز(12اپریل 2007) فتوای حلال بودن شراب را صادر کرد، از قاضی حسین احمد پاکستانی، از ملافضل الرحمن بچه ی مفتی محمود که فتوای سوختن و قتل عام را در افغانستان برای لشکر چرکینِ وحشت و ظلمت صادر میکرد. از که و از کدام رهبروازکدام گروه اسلامی؟

ببنید همین برادر حمکتیار تان را در نظر بگیرید که در طول سالهای جهادش به خصوص پس از سقوط حکومت خلق و پرچم چگونه با موضع گیری های متضاد و افکار متناقض ظاهر شد و چگونه برای ایجاد حکومت ناب اسلامی هزاران مسلمان مظلوم و گرسنه و بندگان مظلوم و بیچاره ی خداوند را در سالهای پس از سقوط حکومت نجیب در شهر کابل به قتل رساند. زمانی انگیزه ی شرعی و دلیل اسلامی حکمتیار به ادعای خودش این بود که برای اخراج ملیشه های وحشی گلم جم عبدالرشید دوستم کابل را راکت باران میکرد و زنان و کودکان را در زیر سقف خانه های گلی شان می کشت. روز دیگر برادر حکمتیار تان با الحاج عبدالرشید دوستم یکجا شد تا بازهم با قتل و کشتار، حکومت ناب اسلامی عاری از کمونیست و ملیشه بسازد. توجه کنید به این موضع گیری ها و اظهارات متضاد بردارحکمتیار تان از زبان و قلم خودش: حکمتیار در هفته ی دوم حمل 1371 در مقر پوهنتون حزب اسلامی در تاون پشاور در یک کنفرانس مطبوعاتی موضع گیری و دیدگاه خود در مورد حوادث آن وقت در مزار شریف و برخی ولایات شمال که دوستم و جمعی از پرچمی ها علیه نجیب بغاوت کرده بودند توضیح کرد. او در 11 حمل 1371 در کنفرانس مطبوعاتی خود در پوهنتون حزب اسلامی واقع تاون پشاور که من نیز یکی از مستمعین اظهارات او بودم گفت:

« . . . . حقيقت اين است که درشمال ازمدتي به اين سو ميان دولت وقوت هاي مليشياي رژيم کشمکش درگرفت. حکومت کابل مجبورشد که جمعه احک را کابل بخواهد. زيرا او دريکطرف نيروهاي متحارب قرار داشت. برخي ها دردولت کابل اعتراض کردند که اين اقدام يکطرفه بود. بايد ازطرف مقابل برخي افراد تبديل شود. بناً حکومت کابل برطرفي جنرال مؤمن را فيصله کرد. اواين فيصله را قبول نکرد وبغاوت نمود. قوت هاي مليشه دراين وقت با ما تماس گرفت شرط ما اين بود که آنها اول عملاً به اثبات برسانند که به مجاهدين تسليم شدند. دراين وقت حکومت کابل جمعه احک را دوباره کابل اعزام کرد. اين وقت قوت هاي مليشايي که بغاوت کرده بود با قوماندانان سايرتنظيم ها يک ائتلاف محلي را ايجاد کردند ودرمزارشريف حمله نمودند. نجيب دراين زمان نبي عظيمي را با مانوکي منگل ويک هيئت به مزارفرستاد. هيئات فيصله کرد که براي راضي شدن رشيد دوستم، جمعه احک دوباره کابل خواسته شود. ميدان هوايي وفرقه 18 به دوستم سپاريده شود که حالا فرقه وميدان هوايي بدست دوستم است. به مجاهدين تنظيم هاي اين ائتلاف ازسوي مليشه ها اجازه داده ميشود که بدون اسلحه وارد شهر مزار شوند. مجاهدين حزب اسلامي ازاين استفاده کرده ولسوالي هاي بلخ، خلم، حضرت سلطان سمنگان وآق تپه کندز را تصرف کردند. » (روزنامه ی شهادت شماره 463 تاریخ 13 حمل 1371 )

اما یک هفته بعد همین برادر حکمتیار تان دقیقاً برخلاف اظهارات یک هفته قبل خود بازهم در یک کنفرانس مطبوعاتی در همان مکان قبلی که این بار نیز من در پای اظهاراتش نشسته بودم چنین گفت:

« موژدشمال له انکشافاتو اديته ورته حوادثونه پوره ملاتر کوه. مونژ له هغه نه حمايت کوو. زه بايد دومره اضافه کرم چي بدي پيشو کي دحزب دمجاهدينو ديره ستره محوري برخه ده. د دولت حواکونه مطلق اکثريت دحزب اسلامي له مجاهد ينو سره يوحاي شويدي . . . . ( ما ازجريان حوادث شمال استقبال وحمايت ميکنيم. من بايد همين قدر اضافه کنم که دراين حوادث مجاهدين حزب اسلامي نقش محوري دارند. اکثريت کامل قواي دولتي به نيرو هاي حزب اسلامي پيوسته اند.) وقتي يک خبرنگار پاکستاني ازرهبر حزب اسلامي پرسيد: « تاسو مخکني پرس کنفرانس کي دسمت شمال له پيشو سره خپل مخالفت حرگند کري وو. خواوس مو له هغونه خپل پوره حمايت حرگند کر . د دي وجه حه ده؟ ( شما درکنفرانس مطبوعاتي قبلي خود مخالفت خودرا با حوادث شمال اعلان کرديد وحالا حمايت کامل خودرا ازآن حوادث ابراز داشتيد. دليل اين( تناقض) چيست؟) حکمتيار پاسخ داد: « تاسي خپل ريکارد وگوري چي ما پخپل مخکني مطبوعاتي کنفرانس کي دشمال دحوادثو په هکله حه ويلي دي. شايد هلته حواب پيدا کري . ( شما نوار خودرا ببنيد که ما در مورد حوادث شمال چه گفته ايم شايد آنجا جواب پيدا کنيد.) » ( روزنامه شهادت شماره 470 )

یک مثال دیگر از اظهارات و ادعا های متضاد حکمتیار: شما در سایت تنویر کتاب دسایس پنهان و چهره های عریان برادر حکمتیار تان را برای منور شدن اذهان خوانندگان گذاشته اید. برادر حکمتیارتان در صفحه ی 86 دسایس پنهان در مورد حوادث روزهای سقوط حکومت نجیب الله می نویسد:

«بروز شنبه مؤرخ 5.2.1371 (25.4.1992) مجاهدين حزب اسلامي بدون جنگ و خون ريزي وارد كابل شدند، مردم كابل ورود مجاهدين را با شور و شوق استقبال كردند. بر فراز همه منازل و دفاتر دولتي، بيرق هاي سبزرنگ برافراشته شد، مردم براي تجليل از ورود مجاهدين و سقوط رژيم كمونيست ها به جاده ها ريختند و با نعره هاي كوبنده الله اكبر به مارش هاي پرشكوه پرداختند ...

عجالتاً اقتداربه اتفاق تنظيم هاي جهادي به حكومت مؤقت سپرده ميشود و درجريان شش ماه انتخابات برگزارميگردد. توافقاتي كه در اين رابطه ميان رهبران احزاب ونمايندۀ حزب اسلامي صورت گرفته موردتائيدمابوده نسبت به آن التزام ميورزيم. صرف ضرورت كميسيوني رامنتفي ميشماريم كه غرض انتقال قدرت از زمام داران سابقهءكابل به مجاهدين تشکيل گردیده است.»

اما می دانید که برادر حکمتیار تان برخلاف این نوشته اش در دسایس پنهان و چهره های عریان، در مورد آن حکومتی که در کنفرانس مطبوعاتی خود به روز پنجم ثور 1371 که از طریق مخابره با خبرنگاران در پشاور انجام داد چه گفته بود؟ من در این کنفرانس بودم . سخنان ایشان را دقیقاً شنیدم. وقتی یک خبرنگار پاکستانی از وی پرسید که آیا حکومت انتقالی و شورای قیادی که دیروز (4ثور1371) در پشاور اعلان شد می توانند کابل بروند و قدرت را به دست بگیرند پاسخ داد:

«در مورد شوراي قيادي و حكومت انتقالي كه در پشاور ساخته شده بايد بگويم كه زمان آن شوراي قيادي و اداره ی انتقالي سپري شده و فكر نمي كنم كه آنها خود در انديشه ی ورود به كابل باشند... (شماره ی 470 تاریخ 6 ثور 1371 )».

البته تناقض و نفاق فراوانی در اظهارات، بیانات، موضع گیری و عملکرد حکمتیار وجود دارد که نیازی به تذکر آن د راین جا نیست. این ها تنها نمونه هایی از آن تناقضات بودند تا این نکته مورد توجه شما قرار بگیرد که هر چیزی را که شما فکر می کنید و می گویید و یا برادرتان حکمتیار می پندارد درست نیست. باور من این است که نه حکمتیار و هوادارانش و نه هیچ رهبر و گروه اسلامی دیگر برای دیدگاه و عملکرد شان اسلام را وسیله و ابزار نسازند. نباید تقدس و پاکی اسلام با دروغ، نفاق، کشتار، ریاکاری، فریب، غارتگری، نفرت، تعصب، خصومت ورزی با هم، دورنگی و ده ها ضعف، کمبود، اشتباه وجنایت دیگر در اندیشه و رفتار افراد و گروه های مدعی اسلام و اسلام خواهی خدشه دار شود. در این دنیای که ما قرار داریم نمی شود که همه چیز را با دو رنگ اسلامی و غیر اسلامی نگاه کنیم و فقط برای جامعه ی انسانی دو مرز اسلامی و غیر اسلامی بکشیم و آنگاه اسلامی بودن را نیز مبتنی بر دیدگاه و باور خود مان تثبیت کنیم و هر نظر دیگری را حتی بنام اسلامی هم نپذیریم.

شما نامه ی تان را به آرزوی که "ما افغانها از قرآن الهام اسلامی بگیریم وبه امید شکست امریکا در افغانستان پایان برده اید. اما مشکل این جا است که منظور شما از اسلام همان دیدگاه و قرائتی است که برادرتان حکمتیار از اسلام و قرآن ارائه می کند. در حالیکه این قرائت از یکسو که از دیدگاه بسیار مسلمانان دیگر منطبق به اسلام تلقی نمی شود و از سوی دیگر حتی در بسا مواقع رفتار های برادر حکمتیار تان بااین تفسیر و قرائت همسویی و سازگاری ندارد. و اما آیا برای دفاع از اسلام و تشکیل حکومت اسلامی که برادرحکمتیارتان و برادران طالب شان مصروف جهاد علیه امریکا اند، تنها شکست امریکا کافی است؟ من فکر نمی کنم که شکست امریکا در افغانستان موجب تشکیل حکومت اسلامی به رهبری برادر حکمتیار شما و برادران طالب شود که در سایه ی آن حکومت اسلامی، افغانستان به آسایش و پیشرفت برسد. همانگونه که شکست شوروی در افغانستان به چنین چیزی نیانجامید. شاید شما و برادرحکمتیارتان توطئه ی روس و امریکا و ائتلاف جبل السراج را مانع این امر تلقی کنید. ولی اگر بالفرض چنین ادعایی درست باشد کجا بود آن نظام و حکومت اسلامی که حکمتیار درقلمرو خود بدور از این توطئه ی دشمنان اسلام ایجاد کرد؟ آیا نظام زرداد در سروبی و ناصر در سرخکان لغمان و مقر راکتی پراگنی امیر حکمتیار در چهار آسیاب نمونه ای از آن نظام اسلامی بود؟ تحقق امید شما در شکست امریکا از افغانستان تنها به این خواهد انجامید که افغانستان میدان کشتار، تاراج، ویرانی و سوختاندن برادر حکمتیار با برادارن طالب و سایر برادران مجاهد و مسلمان دیگر تبدیل می شود تا هرکدام به زعم خودشان اسلام مورد باور و تفسیر خود را به عنوان اسلام ناب ودرست مورد تطبیق قرار دهند.

ببنید جناب! عقل و خرد اسلامی و انسانی از ما می طلبد که برای رسیدن به قدرت از اسلام استفاده ی ابزاری نکنیم. وقتی ما می خواهیم سیاست کنیم و به قدرت سیاسی برسیم ضرور نیست که به نام اسلام شمشیر خصومت و ستیزه جویی را به دست بگیرم و ادعا کنیم که فقط ما همه چیز را به خاطر اسلام می خواهیم. اگر با امریکا می جنگیم برای اسلام می جنگیم، اگر با شوروی جنگیدیم برای اسلام بود، اگر در کابل با هم جنگیدیم برای اسلام بود، اگر مردم را کشتیم برای اسلام بود، اگر خانه ها را ویران کردیم برای اسلام بود، اگر غارت کردیم و چپاول کردیم برای اسلام بود و هر کاری که می کنیم برای اسلام است تا حکومت اسلامی بسازیم. نه، این طور نیست. این ها هیچکدام برای اسلام نبود.

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

جناب اندیشمند اولا امیدوارم انشاءالله با خانواده محترم صحت و به عافیت بسر ببرید از خداوند منان برای شما و خانواده محترم فلاح دارین استدعا دارم.

بعد از سلام در کلام، ممنون از نامه مع تحلیل و پیش قضاوتی جناب عالی بنده در محتوا تحلیل و ارزیابی حضرت عالی در قسمت قرائت وارونه افغانی از اسلام قسما به شما موافقم حرفی تان بجا و درست است.

ما به این عقیده هستیم که انسان مخلوق ضعیف و محکوم به خطا می باشد بنا هر دست آورد انسان مملواز خطا و اشتبا هات است. تشکیل حزب و یا تنظیمی با هر شعاریکه باشد نیز دست آورد بشری است بنا محکوم به اشتبا هات و خطا ها است. دوست نداریم با وجدان حزبی و یا گروهی با قضایا وطن برخورد تنگ نظرانه و قشری داشته باشیم و با جراءت تمام جنگهای داخلی را محکوم می کنیم و هیچ گروه را مبرا نمیدانیم چه آن حزب اسلامی باشد و یا هر گروهک دیگر. بلکه وجدان بوجود آمده دیروز را که مجاهد حزب، جمعیتی، اتحادی، وغیره ..... حاضر بودند تا قدم اول بر قران و اسلام قدم دوم بر گلون انسان مظلوم بگذارند اما اندکترین نقد و حرف خلاف نهضت و حزب خویش را تحمل نمیتوانستند و فورا دست به خشونت میزدنند مطلقا نزد ما محکوم است و به هیچ عنوان همچو ذهنیتی و همچو عملکردی در اسلام جا ندارد.

در این شکی نیست که به تعداد انسان مسلمان قرائت دینی موجود می باشد. اما این تنوع و کثرات گرایی به این معنی نیست دیگر مسلمانها نباید اتحاد داشته باشد و صاحب خانه مشترکی باشند و مادر وطن و خانه خویش را به زینت قرآن و سنت رسول صلی الله علیه و سلم تزهین نه نمایند.

اما بنده نمیدانم حرف جنابی شما را که فرموده اید: دفاع از اسلام و مسلمان بودن این نیست که تنها نعره ی جهاد و جنگ سر بدهیم و غیر از خود مان و برداشت خود مان دیگر همه برداشت ها و دیدگاه ها را از دین و اسلام نادرست و کفر تلقی کنیم و تا که زنده هستیم شمشیر نفرت و قتل را به دست بگیرم و بروی هرچه آدم و عالم است شمشیر بزنیم. چه تلقی کنم باوجودیکه بنده با محتوا این حرف مطلقا موافقم اما در چنین برهه از زمان که افغانستان تحت اشغال امریکا سفاک و خونریز با هم پیمانانی شان بسر میبرد و هر روز آتش اشغالگران انسان افغانی را نشانه میرود و طفلکان افغانی بدون دانستن جرم خویش محکوم به مرگ میشوند و جوانان افغان هر روز در دفاع از حریم و ارزشهای اخلاقی، اعتقادی و وطنی سینه پاره میکنند. طبق قضاوتی جناب عالی اسلامیکه ما به آن متمسک هستیم حکمش اینست که انسان مسلمان فرد تسلیم شده و بنده است بنا وظیفه اش بندگی ذات سبحان چیز دیگر نیست. بنا برای بنده تعین تکلیف خداوند سبحانه و تعالی میکند و بنده باید که از رحمان الهام بگیرد. فلهذا برداشت ما از احکام اسلام نه تنها تولید اندیشه نیست بلکه تقاضا اسلام در چنین برهه از تاریخ با چنان موقف مکانی و زمانی که داریم تولید اندیشه با حماسه یکجا می باشد و این حماسه خدای ناکرده طوری برداشت نشود که آدم و عالم شمشیر زده شود بلکه این حماسه محقق شعار قرآنی خواهد بود که نه ظلم کنید و نه هم ظلم بکشید.

اجازه بدهد خدمتی تان عرض کنم اگر قرار باشد پیوستن با بیگانگان و خیانت با دین و ملت را هم یک نوع قرائت از دین قلمداد کنیم بدون شک دین را تحریف و تخطه یی نموده ایم و در اینصورت همان شکل که طبقه دانشمند اهل یهود مورد نفرین و لعنت خداوند سبحانه قرار گرفت این تهدید متوجه ما نیز می باشد. و اگر حضرت عالی پرچمدار چنین قراءت هستید خواهشا ادله پیش کنید تا ما گمراهان هم به برکت شما هدایت شدگان نعمت هدایت مشمول حال ما هم شود.

بنده به فرد فرد از سنگرداران مومن و مسلمان خویش سخت احترام و محبت دارم باکی ندارد که آن متعلق به کدام حزب و تنظیم بود و یا هست. بنده هیچ عنوان دوست ندارم بر نیات افراد تاخت و تاز نمایم بلکه کاری ما با ثلیقه ها است. بنا ما با برادران مومن و مجاهد دیروز خویش که امروز زندگی عوامانه دارد و هیچ نوع تاثیر مثبت و یا منفی بر جامعه ندارد مشکلی نداریم بلی پیام و حرف ما به ایشان پیوستن به صفوف سنگرداران راه حق و دفاع از حریم شان میباشد و باید مبارزه خویش را بشکل مجزا و دقیق در تحت روشنایی قرآن در سرکوبی دشمنان دین و ناموس باید کوشا باشند. بلکه مشکل ما با ثلیقه دین فروشی است که دوکانداران دین فروش، دوکان دین فروشی را در کابل باز نموده اند و کالای دوکان شان را دین تشکیل میدهد و جبونانه در زیر سایه سلاح امریکایی اسلامی امریکایی در خور انسان افغانی میدهند. مشکل ما با ثلیقه های است که از نام پاک جهاد و مجاهدت بشکل ابزاری برای حصول پست و قدرت بذل و مساعی می نمایند و هنوز هم بی ننگانه در حکومت دست نشانده و مزدو کابل سر بالا می نمایند و ادعاء حزف مجاهد از جریانات را سر میدهند. مشکل ما با ثلیفه هایست که با تمام دیروزه جهادی اش امروز آنقدر سقوط اخلاقی میکنند که در موجودیت پاسداران نمیدانم اسلام ، حریم و ارزشهای اخلاقی امروز در کابل ناموس اسلامی به عسکر امریکایی عرضه میشود، کابل به تل ابیب ثانی مبدل شده است، فاحشه خانه ها و زنان رسپی و رقاص ستارگان جامعه ما را تشکیل میدهد عذر میخواهد اگر خلاف دیموکرای حرف میزنم، بی بند و بار و بی حیایی در رسانه های رسمی امریکا به آنحد نیست که در رسانه های افغانی از فضای افغانستان برای افغانها بخش میشود. با حفظ عفت کلام و کرامت انسانی این کدو های بی ننک و خاصیت حد اقل اگر جراءت جهاد و مبارزه را ندارند نمیتوانند بگویند که افغانستان تحت اشغال بسر می برد. آیا ما حد اقل از نهضت جهادی دیروز همین توقع را داشته باشیم و یا خیر؟؟؟ آیا کابل نشینی اینها جهاد دیروز اینها را زیر سوال نخواهد برد؟ آیا روس دشمن ایمان، عقیده و ناموس بود اما امریکا پاسدار ارزشهای اخلاقی و دینی مردم مومن و مسلمان افغان است؟ واقعا اگر قراءت دینی حضرت عالی و همفکران شما چنان موقف ذلیلانه و پائین دینفروشان کابل نشین را تائید میکند با ایمان مطلق عرضم حضورتان که ما با چنان قراءت از دین مطلقا کافر هستیم و بحمد الله خداوند مومنان با نور قرآن پاک خویش حد اقل فراست دینی نصیب نموده است تا فرق بین حق و باطل بکنیم.

در قسمت سوالات متعدد جناب عالی خدمتی تان عرض کنم بلی شما حق بجانب هستید بنده حق ندارم نقد بر چنان ثلیقه بگیرم چون کلا بردار دین نیستیم و دوکان دینفروشی در کابل هم ندارم من با شما موافقم. انشمند صاحب شما بنده را راهنمایی نماید تا بنده از کدام مراجع برای شما فتوا حصول نمایم چرا داکتر صاحت قرضاوی را هم تخطه یی کردید چون ایشان فتوا جهاد را در افغانستان و عراق صادر نموده بودند.

اجازه بدهید یک نقطه دیگر را خاطر نشان شوم بعد بیشتر سبب ملالتی خاطر شما نخواهم شد انشاءالله.

شما در قسمت از نامه تان لطف نموده اید: مگر شما نسبت به تمام آنها از ملا و عالم دین گرفته تا عامی و عوام آن، اسلام را بهتر می فهمید یا اینکه برای شما از جانب خداند کدام پیغامی رسیده که این قضاوت و فتوا، حقِ شما است و شما از همه بهتر و درست تر اسلام را می دانید. اگر قرار باشد حضرت عالی جویای فتاوا در این باب باشید بنده حاضرم از دها نخبه و اهل دین برای تان فتوا بیاورم البته افغان نه بلکه غیر افغان چون همانطور که شما دوست دارید بنده خیلی فاصله دارم از دانش اسلامی. همچنان امروز مثل دیروز دیگر نیست که دین در دست چند نفرک بود امروز الحمد الله ما جوانانی داریم در فن حدیث که ده ها شیخ الحدیث کابل نشین را درس میدهد و انشاءالله عنقریب بخواست پروردگار ما سعی و کوشش داریم تا سرمایه و متون دینی را از زبان عربی به زبانهای ملی و وطنی ترجمه کنیم دیگر انشاءالله افغان مسلمان بشکل طفیلی زندگی خویش را نخواهد به پیش برد.

من مخالف حرف شما نیستم بلکه ایمان و باورم دارم همه اینها عالم دین و اهل فهم و دانش هستند و این را هم تائید میکنم که یک اسلام شناس در پوهنتون اوکسفورد معرفتی بیشتر نسبت به اسلام دارد نظر به یک ملا افغانی. بنا معرفت دینی و یا غیر دینی را همه بدست آورده میتواند چیزیکه در علماء و آیت الله های کابل نشین نیست آن عبارت از اخلاق اسلامی می باشد. شما غزوه خیبر را به یاد بیاورید زمانیکه صحابه نزد رسول صلی الله علیه وسلم میاید و دامن خویش بالا میکند که از فراق گرسنگی یک سنگ بسته نموده است رسول مقبول صلی الله علیه وسلم زمانیکه دامن خویش را بر میدارد دو سنگ از فراق گرسنگی بسته کرده بود. بدون شک اگر علماء ما هم صاحب همین روحیه و اخلاق سالم اسلامی شوند شاید دیگر پروانه وار به دور شمع جهاد و مبارزه خواهند صف بستند.

در پناه حق باشید، امیدوارم حرفهای بنده سبب رنجش خاطر شما نشود انشاءالله.

به امید شکست امریکا در افغانستان.