دیده درایی یک خاصیت راوایی!

در بخش فارسی وبسایت گروهک پوشالی " راوا " نوشته ای درج است به این عنوان : " عتیق رحیمی مشاطه گر سلطنت و خاینان جهادی " .

میرزا قلم راوایی خواسته است که به زعم خودش فلم مستند " ظاهر شاه " از ساخته های عتیق رحیمی را " نقد " کند . اینکه میرزا قلم های گروهک پوشالی راوا با نقد علمی ، ادبی و هنری بکلی بیگانه اند برای ما روشن می باشد . سرکرده های سازمان پوشالی راوا فحاشی و ترور شخصیت را " نقد" می دانند ، سال ها به این کار سرگرم بوده اند و در آینده نیز آن را ادامه خواهند داد. در این نوشته کاری به نقد نفهمی میرزا قلم های گروهک پوشالی راوا ندارم ، موضوع بحث در این نوشته دیده درایی سرکرده های سازمان پوشالی راوا می باشد که خود شان مشاطه گری ظاهر شاه خائن را به جای رساندند که از او یک قهرمان ضد بنیادگرایی و سمبول آزادی مردم افغانستان ساختند و از جمله ء مداحان درجه یک آن مردک تن پرور و عیاش بودند ، اما حالا که بابای ملت و دامادش جنرال عبدالولی مرده اند و دیگر از آن طرف برای سرکرده های سازمان پوشالی راوا کدام رزق و روزی نمی رسد ، با دیده درایی خاص راوایی ، یخن عتیق رحیمی را گرفته اند که چرا وقتی فلم مستند " ظاهر شاه " را می ساختی از ظاهر شاه در مورد رنجهای مردم که در زمان حاکمیت ظاهر شاه کشیده بودند نپرسیدی ، (( از جلادانی چون هاشم خان و داود خان که بر آنان تحمیل کرده بود، از دستگاه های مخوفی چون استخبارات را که بر آنان مسلط ساخت، از مبارزان بزرگی که در سیاهچالهای سلطنت‌اش جان دادند، از سالهای قحطی که توده های گرسنه فرزندان شان را می‌فروختند ولی اعضای سلطنتی با خورد و نوش وارد شده از غرب روزگار سپری می‌کردند و .... و )) نپرسیدی ؟!

از سرکرده های دیده درای گروهک پوشالی راوا می پرسم که شما به اصطلاح " انقلابی " های پر ادعا وقتی به چپراسی های دهن دروازه ء ظاهر شاه خائن تبدیل شده بودید و از صحبت و همنشینی با ظاهرشاه و دامادش جنرال عبدالولی قاتل به خود می بالیدید آیا یک بار چیزهایی را که عتیق رحیمی باید از آنها می پرسید از ایشان پرسیدید ؟ از جلادانی چون هاشم و داود ، از دستگاه های مخوف استخبارات ، از سیاهچالها و جان باختن مبارزان در آن ها ، از سالهای قحطی و .... و حرفی بر زبان آوردید تا خود را به گفته ء خودتان از ابتذال ، آلودگی و جنایت برحذر داشته باشید ؟
شما بر عتیق رحیمی می تازید که ((هرچه در فلم هست قصه طولانی شاه از تمایل و استعدادش هست به نقاشی و عکاسی. اما در باره شکار شکارگاههایش حرف نمیزند. گویی حضور اساسا با تجمل و سرگرمیهای شاهانه بیگانه بود! طبعا عتیق رحیمی هم هیچگاه راجع به شکار و دره های آجر او سوالی را مطرح نمی‌سازد تا مبادا اسائه ادب شده ونان و نمک شدنش با خاندان سلطنتی آسیبی ببیند.

ظاهر شاه مدعی میشود که در ۲۴ ساعت بیش از ۳-۴ ساعت نمی‌خوابید اما آقای رحیمی نمی‌پرسد ۲۰ ساعت را به چه کارهایی مشغول می‌بود غیر از نقاشی و عکاسی؟ نمی‌پرسد که در چه حد و چگونه به مسایل به اصطلاح مملکتی می‌پرداخت و اصلا شیوه کارش در این زمینه چطور بود. و حیف که هرگز نمی‌پرسد آیا داوود خان در دوران صدارتش کارها را هرطوری میلش بود انجام میداد واعلیحضرت از سایه مخوف استخباراتش بر مردم آگاهی‌ای نداشت؟ و باز نمی‌پرسد که پس ازداوود خان، ظاهرا صدراعظم های انتخابی شورا در راس حکومت بودند لاکن چرا جنرال عبدالولی بر همه‌ی امور نظارت داشت و در واقع او بود که از طریق تسلط بر اردو و چند وزارت کلیدی در افغانستان حکومت می‌کرد؟ آیا جنرال عبدالولی خلاف اراده‌ی او قدرت را در کف گرفته بود؟ آیا فعال مایشا بودن عبدالولی به معنی تضمین منافع سلطنت توسط عضوی از خاندان سلطنتی در "دهه دموکراسی" نبود؟ )) . همین سوالها به خود شما سرکرده های سازمان پوشالی راوا برمیگردد که شما در سالهای خوشی که با " حضور اعلیحضرت " و داماد آدمکش وی داشتید چرا همان سوال های مطرح شده در بالا را به حضور بابای تان پیشکش نکردید ؟ چرا در نشرات تان به آن مسایل نپرداختید ؟ چرا در مشاطه گری ظاهر شاه به حدی سقوط کردید که پای پاپیگکش را هم به چشم مالیدید؟ آیا این دیده درایی نیست که خود تان گلو های تان را پاره کردید که " ظاهر شاه می آید ، اخوان میلرزد " ، ظاهرشاه فرشته نجات مردم است و . . . و ، اما حالا از یخن عتیق رحیمی میگیرید که چرا چنان پرسش ها را در حضور بابای تان ننهاد ؟

سرکرده های سازمان پوشالی راوا عتیق رحیمی را محکوم می کنند که چرا سوال های ذیل را از ظاهر شاه نپرسیده بود :

۱) برخوردش به هاشم خان و جنایتهایش چه بود؟ مگر آگاه نبود که کاکایش برای حفظ سلطه خاندانش دست به چه جنایاتی می‌زند؟
۲) داوود خان در دوران صدارتش همانند هاشم خان سرکوب و خفقان را حاکم ساخت. ‌آیا از آنهمه خودکامگی خونبار داوود خان بی‌اطلاع بود؟ یا آن را طبیعی و لازمه حکومت داری در افغانستان میدانست؟
۳) درک شما چیست که چرا عبدالخالق پدر تان را ترور کرد و ارزیابی شما از کار و شخصیت پدر تان چیست و چگونه آنچه را که غبار در زمینه بیان داشته رد می‌نمایید؟
۴) ضرورت وجود و تقویت آن دستگاه عریض و طویل و خون آشام استخبارات در جامعه‌ای بیسواد و گرسنه و بینوا چه بود؟
۵) اگر تظاهرات سوم عقرب به امر جنرال عبدالولی به خون کشیده شد، عکس‌العمل و اقدام شما چه بود؟ اگر حادثه مغایر خواست شما بود چرا شخصا درباره آن حرف نزدید؟
۶) تا به حال با کدام رهبران جهادی بنیادگرا دیدار داشته اید و به او چه گفته اید و چرا مخالف آنان هستید؟
۷) همیشه گفته میشد که شما علاقمند بودید به پاکستان آمده و سهم تان را در جنگ ضد روسی مستقیما ادا نمایید اما دولت پاکستان از آمدن شما جلوگیری می‌کرد. آیا این درست است؟ دولت پاکستان با چه بهانه هایی این حق شما را نقض می‌کرد؟ آیا به خاطر حل مسئله به رهبران امریکا که دولت پاکستان همواره تابعدار آنان بوده اند، رجوع کردید؟ تلاشهای مشخص شما برای تحقق رفتن به پاکستان چه بوده اند؟ آیا شما اساسا حاضر بودید از زندگی شاهانه در محیطی آرام و رویایی دل کنده و با زندگی در شرایطی نسبتا سختتر و محدودتر در پاکستان در مقاومت سهیم باشید؟
۸) پسران شما چه شدند؟ آیا شما هیچگاه از آنان نخواسته اید که حتما باید به نحوی به مردم شان مصدر کمکی مادی و سیاسی شوند؟
۹) آیا تحولات پیش از دهه دموکراسی (تصویب قانون اساسی و انتخابات و ...) چند سال پیشتر مدنظرتان بودند؟ چرا نه و اگر آری، کی مانع بود داوود خان یا سایر اعضای خاندان و دلایل شان چه بود؟ شما اگر قویا حامی آوردن دموکراسی و خلع ید سلطنت از حکومت بودید مانع چه بود که برای عملی کردن آن با تکیه روی مردم، قاطعانه تصمیم نگرفتید؟
۱۰) داوود خان برای شما ماهانه پول میفرستاد یا سالانه و چند بود؟ چرا شما پیشنهاد کمک شاه ایران و لیبیا را رد کردید؟
۱۱) وزیر مالیه وقت عبدالملک عبدالرحیم زی چرا محکوم و زندانی شد تا آخر در زندان ماند؟ چرا هیچکس نفهمید جرم او چه بود؟ چرا تمامی مسایل از این قبیل از چشم و گوش مردم پنهان نگهداشته می‌شدند؟
۱۳) چرا احمد شاه مسعود را بعد از مرگش با وصف تفکر اخوانی و ارتکاب جنایاتش در کابل، "فرزند" خود نامیدید؟ آیا این ناشی ازتصمیم شخصی بود یا مشورت اطرافیان تان؟
۱۴) ببرک کارمل بدون شک طرفدار شاهی مشروطه بود اما درست است که مستقیما با دربار رابطه داشت؟
۱۵) چرا در دوران سلطنت هیچگاه مصاحبه‌ای از شما با خبرنگاری داخلی یا خارجی به چاپ نرسید یا از رادیو پخش نشد؟
۱۶) علت اصلی عدم بغاوت ملایان را دردوران سلطنت تان چه میدانید، آیا آنان را تطمیع میکردید یا تهدید یا هردو، و نزدیکترین ملایان به دربارکیها بودند؟
۱۷) صرفنظر از پایان گرفتن سلطنت و ضربه دیدن منافع سلطنتی، دلیل مخالفت شما با جمهوری داوود چه بود با توجه به اینکه عمده ترین سیاستهای او دنباله سیاستهای او در دوره صدارتش به شمار می‌رفت؟
۱۸) ستار سیرت، زلمی رسول و کسانی نظیرآنان به درخواست شما، شما را احاطه کرده اند یا اینکه به سان مگسان دور شیرینی خود را به شما می‌چسبانند و شما هم از آنان استفاده میکنید؟
۱۹) چرا دستور دادید "افغانستان در مسیر تاریخ" نوشته‌ی میرغلام محمد غبار پس از چاپ جمعاوری گردد؟
آیا این ترس از حقیقت را نمی‌رساند؟ بهتر نبود که شما اگرادعاهای کتاب را مغرضانه و غلط می‌پنداشتید، از تاریخنویسان و نویسندگان وفاداربه شما مثل کشککی، سلجوقی، خلیلی، صدیق فرهنگ و غیره بخواهید با انتشار مقالاتی علیه آن ذهنیت مردم را روشن سازند؟ آیا از این کار خود امروز احساس پشیمانی می‌کنید؟ آیا این معتبرترین تاریخ را خوانده اید؟
۲۰) چرا یکی از شاخص های اصلی دوران سلطنت شما را بی‌اهمیت و کم رنگ نشاندادن شخصیت و کارکرد های امان اله خان و طرحهای او برای افغانستان تشکیل می‌داد؟ چند بار و در کجا با او دیده و روی چه مسایل صحبت داشتید؟
۲۱) مهمترین بخش خاطرات تان را که نوشته اید کدام است؟ کی در نظر دارید آن را انتشار بدهید؟ مسئولیت حفظ و تنظیم و انتشار آن به دوش کیست؟ )).

از سرکرده های سازمان پوشالی راوا می پرسم که شما در " ماه عسل " طولانی و چندین ساله ایکه با ظاهرشاه و جنرال عبدالولی قاتل داشتید چرا سوال های بالا را از ایشان نپرسیدید و در نشرات تان به آن موضوعات اشاره نکردید ؟ وقتیکه خود تان چنان کاری را نکردید و برعکس مداحی ظاهر شاه و مشاطه گری وی را پیشه ء خود ساختید ، حالا خجالت نمی کشید که بر کس دیگری می تازید و او را به خاطر طرح نکردن سوالات بالا " بازاری " ، " بی وجدان " و " مشاطه گر ظاهر شاه " میخوانید ؟! این کار شما نامی دیگری ندارد جز دیده درایی و بدبختانه دیده درایی یکی از خصوصیات اصلی شما سرکرده های سازمان پوشالی راوا می باشد .

اگر کسی دیگری که مشاطه گری ظاهرشاه خائن را نکرده باشد از عتیق رحیمی چنان خواهشاتی داشته باشد و او را انتقاد کند ، موضوع قابل بحثی نیست ، اما سرکرده های گروهک پوشالی راوا هرگز چنین حقی را ندارند . چونکه سرکرده های سازمان پوشالی راوا خود شان در شاه پرستی دست همه را از پشت بسته بودند و برای بازگشت آن شاه خائن لحظه شماری میکردند.

اصلا موضوع این است که سرکرده های سازمان پوشالی راوا میدانند که لکه ننگین شاه پرستی در پیشانی شان نمایان است و حالا که شاه پرستی آب و نانی ندارد ، میخواهند آن لکه را به یک شکلی بپوشانند . اما به عوض اینکه صادقانه به اشتباه خود اعتراف نمایند و بگویند که در گذشته مشاطه گری ظاهر شاه را کرده اند و حالا از آن کار ننگین خویش پشیمان اند ، با دیده درایی به عتیق رحیمی می تازند و به مردم می نمایانند که گویی موضع مخالف ظاهر شاه و حکومت ظالمانه اش داشته اند و کس نباید ایشان را به شاه پرستی متهم سازد. سرکرده های سازمان پوشالی راوا باید بدانند که این گونه نیرنگ های شان نمیتواند کسی را بفریبد . گروهک پوشالی راوا از نظر فکری ، اخلاقی و سیاسی در موقیعت و مقامی نیست که به دیگران درس مبارزه و درس اخلاق و درس تفکر سیاسی و انقلابی بدهد. مهر جنایت و ترور بهترین کادر های انقلابی در جبین سرکرده های سازمان پوشالی راوا حک است ، مهر غارت پولهای یتیم و بیوه و مهاجر افغانستان ، مهر ننگین شاه پرستی ، مهر ننگین قبیله گرایی ، مهر ننگین شاگرد زلمی خلیل زاد و خانمش شدن ، مهر ننگین مدال ها و تقدیر نامه های امپریالیستی و ده ها مهر و لکه ء ننگین دیگر بر جبین سرکرده های سازمان پوشالی راوا حک است . این لکه ها با هیچ دیده درایی نمیتواند از جبین سرکرده های سازمان پوشالی پاک شود و ایشان هر قدر فحاشی کنند ، هر قدر به اتهام زنی و ترور شخصیت بپردازند قادر نخواهند شد خود را به مثابه یک نیرو واقعا انقلابی جا زنند . یک سازمان واقعا انقلابی هیچگاهی پو لهای جمع شده به نام یتیم و بیوه و مهاجر را غارت نمی کند ، یک سازمان واقعا انقلابی به پرسش های برحق شهروندان کشور برخورد توهین آمیز و غیر انسانی نمی کند و از پاسخ گفتن طفره نمی رود ، یک سازمان واقعا انقلابی کسی را به خاطر استفاده از کلمات زبان مادری اش نوکر این کشور و آن کشور نمی خواند ، یک سازمان واقعا انقلابی ارزش ها و موازین دیموکراتیک را در همه موارد معتبر میداند و بدان عمل می کند و از دیکتاتوری درون سازمانی پرهیز می نماید، یک سازمان واقعا انقلابی با حزب فاشیستی افغان ملت و دیگر قبیله سالاران مزدور امریکا و انگلیس به اشکال مختلف همنوایی نمیداشته باشد ، یک سازمان واقعا انقلابی در مقابل احدی ها ، فاروق وردک ها ، اشرف غنی ها ، حبیب رفیع ها و برادران کرزی و دیگر جنایتکاران و دزدان و قاچاقچیان مواد مخدر که وزارت خانه ها کلیدی مملکت را در دست دارند و باعث هزاران فساد و بدبختی می باشند سکوت مرگبار نمی کند ، یک سازمان انقلابی هیچگاهی ننگ شاگردی خلیل زاد و خانمش را به هیچ قیمتی نمی پذیرد ، یک سازمان واقعا انقلابی هیچوقتی و به هیچ قیمتی مدال ها و تقدیر نامه های دستگاه های ضد بشری امپریالیستی را به گردن نمی آویزد.

برای سرکرده های گروهک پوشالی راوا این بهتر است که سر در گریبان خود کنند و از آلودگی های خود کمی بشرمند ، موقعیت اخلاقی و فکری خود را بشناسند و از غوغاگری و هیاهو افگنی های غیر انسانی در مقابل دیگران اندکی بکاهند.

از عتیق رحیمی و آثارش حرفی نمی زنم ، از خوانندگان محترم ، از کسانی که آقای عتیق رحیمی را نمی شناسند ، تقاضا می کنم که در مورد ایشان تحقیق نمایند و آثارش را بخوانند و ببیند ، آنگاه خود قضاوت نمایند که یک انسان باوجدان ، با درد و با احساس میتواند آقای عتیق رحیمی را با کنایه ها به نام های " بازاری ، بی درد ، بی احساس و بی وجدان " و غیره یاد کند ؟ قضاوت با شماست .