جمعيت قبيله سالاران افغانستان

لازم ديدم نکاتی را درباره ی نوشته ی خواننده و نویسنده ای که بنام "سمير" آن را در کابل پرس نشر کرده و عده ای از خوانندگان کابل پرس که از طرفداران و يا اعضای راوا هستند ارايه کنم.

اين فقط نظرات من است و آقای شجاع، آقای نيک آيين و يا هر کسی که مورد نقد و حمله ی طرفداران و اعضای راوا قرار گرفته اند، پاسخ های خودشان را بايد داشته باشند.

اول اينکه خواننده و نويسنده ای که بنام سمير مطلبش را نشر کرده، مانند ساير طرفداران "جمعيت قبيله سالاران افغانستان" موسوم به راوا، کورکورانه از اين گروه دفاع و عليه منتقدان تاخته است. دفاع از راوا حق شماست اما اين حق به معنای اين نيست که شما اجازه داشته باشيد، دشنام ها و اتهام بستن های توخالی و پاچه گیری های راوا را جزو مبارزه برای عدالت قرار دهيد.

زمانی درباره راوا نوشتم" اپوزيسيونی نه چندان نيرومند". جمعیت قبيله از همان ابتدا با مرام پوليسی و استخباراتی، توهين کرده و اتهام های تو خالی می بندد. اين توهين ها و اتهام بستن ها به اندازه ای سخیف و بزدلانه بود که حتا تعدادی از طرفداران مهم راوا و نه عضو، شخصا و مستقيم به من گفته بودند راوا در اين باره اشتباه کرده است.

از راوا پرسیده می شود حساب و کتاب مالی شما چه می شود؟ پولی که بنام مردم گرسنه ی افغانستان از اين و آن می گیرید را چه می کنید و جزيياتش چيست. راوا مانند همیشه بجای پاسخ دشنام می دهد و خاک باد کرده و مسیر بحث را عوض می کند.

به راوا گفته می شود چرا مقابل دزدانی مانند انورالحق احدی و اشرف غنی احمدزی که شاهرگ های اقتصادی افغانستان را بدست داشته و دارند و به سبب دزدی های کلان آنان مردم از گرسنگی می ميرند و يا دختر کوچک خود را به فروش می رسانند، سکوت ذلت بار کرده و اين مايه ننگ يک گروه مدعی چپ است. پاسخ راوا مانند هميشه پوچ است. گويی دزدی های کلان اهميتی ندارد و باش تا به روزنامه نگار دشنام دهد و عقده گشایی کند. اولویت راوا تاختن به روزنامه نگار است و نه تاختن به احدی صاحب و احمدزی صاحب.

به راوا گفته می شود چرا تاکنون زلمی خليل زاد که حامی قبيله گرايان است و با دولت متبوعش آمريکا، آدمکشان طالب را حمایت مالی و معنوی کرده، مورد تاخت و تاز شما قرار نگرفته و بجای آن کرنش وار و موزه پاکانه، در نوشته هایتان وی را داکتر خطاب می کنيد و کسی از او می تراشید که گویی فرشته نجات است ؟ باز هم يک دليل پوچ از راوا که يک کارتون برای داکتر صاحب نشر کرده اند و حساب او با آمريکاست. کارتونی که به روشنی کرنش راوا و استفاده از نام و موقعيت وی را برای سرکوب جانيان غير قبيله ی راوا (رقبا)نشان می دهد. اين گروه چنان بزدلانه حساب او را فقط با آمريکا يکجا می کند که گويی خليل زاد همانی نيستند که علاوه بر حمايت هایش از جانیان در قالب دولت آمريکا، شخصا دست به اقدامات فروانی عليه مردم و به نفع قبيله زده و می زند.

به راوا گفته می شود چرا شاگردی زن خليل زاد را می کنيد؟ آيا ممکن است کرنش راوا برابر خليل زاد، شاگردانگی شما باشد؟ باز راوا پاسخی می دهد که نسبت به دشنام ها و پاچه گيری های شناخته شده ی اين گروه، جز رنگی ديگر چيزی به ديده نمی آيد. در کوچکترين انتقادی که من در ابتدا از راوا داشتم، اين سازمان پوشالی، برخورد استخباراتی همراه با سرزنش و توهين داشت و حالا جسارت آن را ندارد تا انتقادی صريح و تند از خانم خليل زاد داشته باشد که مبادا باعث رنجش استاد و شوهرش شود.

به راوا گفته می شود تاکنون به خرد و کلان فارسی زبان تاخته ايد و دريغ از نوشتن مقاله ای در نقد سخنگوی آدمکشان طالب، اشرف غنی احمدزی. آن به ظاهر فرهنگی که عملا تريبون آدم کشان طالب بود و در زمانی که شاهرگ اقتصادی افغانستان به دستش بود و زمانی که مسووليت مستقيم نظارت بر نحوه مصرف ميلياردها دالر پول را داشت، دزدی و اختلاس به يکی از نقاط اوج خود رسيده بود. زمانی که اين جناب رييس دانشگاه کابل بود، جز نفاق و کوته بينی قبيله چيزی در انبان نداشت. حدود يکسال هم رييس غير قانونی دانشگاه بود. آيا راوا با تاختن و دشنام به افرادی که نسبت به خيانت های کلان اشرف غنی و رفقا، کاری انجام نداده اند، ثابت نمی کند که در گودال قبيله اسیر است؟

به راوايی ها گفته می شود فاروق وردک، نبض حکومت را بدست گرفته و به خيانت هایش بطور گسترده تر ادامه می دهد، راوا در اين مدت سکوت ذلت باری داشته و ترجيح داده به روزنامه نگار بتازد. راواییها در اوليت های خود عجب جاهایی را نشانه می گيرند که دقيقا هدف قبيله نيز همان است.

به راوا گفته می شود چرا مقابل مرتجعان کليدی و طالب پسند و القاعده پسند مانند حبيب رفيع، ضیا بومیا، نجیب منلی و صفیه صدیقی و...موضع نمی گيريد، باز هم جواب پوچ همراه عرض ارادت به استاد دیگرشان حبيب رفيع و اينکه چرا من امريکا ننوشته ام و آمريکا نوشته ام و همان تکرار موضع به ظاهر دشمن شان و در باطن "هم موضع"، جناب کريم خرم. حتا يک بی سواد راوايی، زبانی را که روشنفکران و مبارزين ايرانی بکار برده و می برند را به "لهجه ملايان" ايرانی تقليل داده که خود توهينی آشکار است.

به راوا گفته می شود چرا زمانی از "الله اکبر" و " بسم الله الرحمن الرحيم" دکان ساخته بوديد و چپ و راست در نشرات تان از اين عبارات استفاده می کرديد و اکنون مرام خود را تغيير داده و "فعلا" سکولار شده ايد؟ کلمات و عباراتی که دهه ها جانيان و دزدان چپاولگران با استفاده از آن، جان و مال و ناموس مردم را به يغما برده اند! پاسخ های سستی از طرفداران راوا می شنويم که استفاده از اين عبارات با سکولاريزم ضديتی ندارد و آن زمان فرق داشت و اينقدر دکان دين رونق نداشت. از اين دلايل من سست تر هيچگاه نديده بودم. اين يا دليل بی دانشی ست و يا دليل مغرضانه برخورد کردن و ناديده گرفتن تاراج و جنايات حاد عليه بشريت که با نام دين در اين سرزمين روی داده و پيش از تولد راوا بارها و بارها بوسيله ی محمد ظاهر خاين و دزد و کاکاهايش و پدرجانی اش و حتا پيش از آن به اوج رسيده بود.

به راوا گفته می شود چرا در اين گروه که داعيه ی آزادی را دارد، سيستم کاملا بسته و ديکتاتورانه حاکم و هيچ انتخاباتی در اين گروه سياسی برگزار نشده است. مگر اين مرام همان گروه های وحشت و ترور و آدمکشی در افغانستان نبوده که باز راوا آن را تکرار می کند. راوا باز هم جواب پوچ و مسخره ای می دهد و نفرين می کند که در افتتاح هفته نامه چای داغ رهنورد زرياب را دعوت کرده بودم. به راوا پاسخ داده می شود اگر دعوت از رهنورد زرياب برای افتتاح يک هفته نامه جرم است، پس چرا شما در مراسم رسمی خود يکی مثل رهنورد زرياب را دعوت می کنيد، شورای نظاری را دعوت می کنيد و چند ان جی او سالار را و همه در صدر محافل تان قرار نشسته اند؟ پاسخ راوا پوچ است. خاک باد می کند و قرار نيست راوا تضاد هایش را بپذیرد، از منتقد سپاسگزار باشد و از مردم پوزش بخواهد. جمعيت قبيله سالاران افغانستان بايد بگويد چه تفاوتی میان دریافت جایزه و تقدير از کنگرس آمريکا و سفارت ايران است؟ جمعيت از سویی به رهنورد زریاب می تازد که در سفارت ايران تجليلش می کنند و همين جمعيت از دست آدمکشان آمريکایی تقدير نامه می گيرد. مگر همين آمريکایی ها نیستند که شما به ظاهر از سویی آن را نقد می کنید و از سوی دیگر سر در آخورشان کردید. نام اين تضاد نيست چيست؟ فتح کدام شاخ کوه است؟

به راوا گفته می شود به چه حقی خاين و دزدی مانند محمد ظاهر را چهره ی ملی می تراشيد و چه رابطه ای ميان شما و اين جانی و دزد وجود داشت، راوا يا سکوت ذلت بار می کند و يا خاک باد و البته مانند همیشه پاچه می گيرد و دشنام هم می دهد.

به راوا گفته می شود چرا مقابل کوچ اجباری که يکی از جنایات حاد عليه بشریت است و در بهسود روان است، سکوت می کند؟ راوا تاکنون موضعی نداشته و احتمالا در ریاکاری و همدستی با فاروق وردک و رفقا، يا سکوت کرده و یا موضوع چند کوچی را مطرح می کنند که سند مالکيت دارند و حق دارند. کوچی مانند هر عضو جامعه حقوق برابر و مشخص دارد، بله؛ ولی آنکه از مرکز فعالیت شما کشور پاکستان با سلاح سنگين و سبک به جان و مال مردم يورش می برد، کوچی نيست و آن اسنادی نيز که پادشاهان خاين با هدف کوچ اجباری و نسل کشی صادر کرده اند، سند نيست. سندی که محمد ظاهر خاين يا کاکاهايش و يا پدرانشان و يا داود جاه طلب صادر کرده باشد، مثل همين اسنادی ست که همين حالا در محاکم کابل با زور و پول صادر می شود.

راوايی ها وقتی چيزی در نقدشان گفته شود، منتقد را با هر اتهام همراه با توهين و تحقير می خواهند، سرکوب کنند. اين روش خاص راواست. کوته بينان راوا در همسویی با قبيله می گويند کابل پرس^? و نويسنده ی اين سطور وابسته به رژيم ديکتاتور وآخوندی ايران است. جمعيت قبيله سالاران افغانستان، نمی تواند يک مثال بزند که اين چگونه رسانه ی وابسته ای ست که هر نوع انتقادی را به هر فرد و حکومتی که باشد نشر می کند. فقط يک مثال بياوريد که رژيم ايران پشت يک چنين رسانه ای باشد. گويی رژيم ايران که بزرگترين زندان روزنامه نگاران و روشنفکران را ساخته است، يکباره و اينبار در مورد کابل پرس طرفدار آزادی بيان شده است. اين تجزيه و تحليل فقط از يک ذهن مغرضی مانند ميرزای راوا ناشی می شود، ورنه نشرات کابل پرس برای رژيم آخوندی غير قابل تحمل است و ناشرش سرنوشت بهتری از روزنامه نگاران و روشنفکران منتقد ايران نخواهد داشت. يک گودی راوايی در بخش های پيام های کابل پرس نوشته بود که کابل پرس در ايران فيلتر نشده و گويی اين سند ايشان برای وابسته بودن کابل پرس است. اتفاقا من اين موضوع را از يکی از خوانندگان در ايران پرسيدم. اين گودی راوایی بايد بداند که حتا سايت رسمی جمعيت قبيله سالاران افغانستان موسوم به راوا نيز فيلتر نشده است. اين دليلشان نيز مانند "امريکا" نگفتن است که اگر بواسطه آمريکا گفتن، کسی وابسته ی رژيم ايران شود، قبيله سالاران هر کدام با بکار بردن کلمات انگليسی بجای استفاده از کلمات زيبا و روان فارسی، وابستگان انگليس و آمريکا بيش نيستند.

دلايل قبيله سالاران را فقط در دادگاه قبيله بايد برد تا مورد قبول باشد.

گاهی می بينم، راواييان (خلته های دشنام) طبق شعارهایی که می دهند بايد برای کوبيدن جانيان و دزدان بکار گرفته شوند. در اين صفحات کابل پرس راواييآن حاضرند مدت ها به توهين به کرامت انسانی و دشنام بپردازند اما دريغ از گذاشتن وقت برای نوشتن يک انتقاد در يک نوشته ی مستقل برای همين شاه کليد های دزدی، ارتجاع، کوچ اجباری و نژادپرستی که نامشان در بالا آمده است. گاهی هم در برخوردی مضحک می بينم کابل پرس را ناخواسته رقيبی برای سازمان پوشالی شان احساس کرده و گویی قرار است کابل پرس يک گروه سیاسی باشد و نه يک رسانه و در اين کژفهمی، عمر سی و اندی ساله ی سازمان پوشالی شان را مقابل عمر کابل پرس می گذارند. عدم درک کار يک رسانه که رسانه است و گروه سیاسی نيست، نشان ديگری از سطح همرديف جمعيت قبيله سالاران با ساير گروه های هم نسل اش است.

رسانه ای مانند کابل پرس که صدای های مخالف و موافق را بازتاب می دهد و حتا طرفداران راوا نيز آزادانه نظراتشان را در آن ابراز می کنند، از سطح شعور راوا و چند گروه طالبی-جهادی يا طالبی- القاعده ای بالاتر است و هرگاه راوا اين مساله را درک کرد، می فهمد که آزادی یک رسانه يعنی چه. در صورت محال و از جانبی که راوا تمام عقل و منطقش را برای وابسته نشان دادن کابل پرس گذاشته بود (است)، بايد گفت که عجب پشتیبانانی بايد پشت سر کابل پرس باشند که به شعور آزادی بيان رسيده اند.

دوست داشتم افرادی که مرا و کار مرا می شناسند و در حلقه ی راوا جای دارند، جسارت گوشزد کردن اين موارد را به رهبران اين سازمان پوشالی داشته باشند.

زمانی در نوشته ای بدون اينکه قصدی داشته باشم، نوشته بودم " جنبش انقلابی زنان افغانستان". راوا بجای اينکه اشاره ای کوچک داشته باشد و با ارايه ی نظر خود بگويد که نظراتت اشتباه است و اين دليل هايش و نام گروه ما هم اين است، دشنام و توهين و تحقير راوا را دريافت کردم. حالا پس از چند سال می بينم حيف همان نام جنبش انقلابی زنان افغانستان و بهترين نامی که به ذهنم خطور می کند، "جمعيت قبيله سالاران افغانستان" است. تاسف من اين است که زمانی تصور می کردم، حداقل با شعارهایی که راوا از دموکراسی می دهد، می تواند يک گفتمان ايجاد کرد و نظری باشد و انتقادی هر چند مخالف ارايه شود. اما بارها ديدم و لمس کردم که پاسخ راوا به نظر و انتقاد، دشنام و توهين و پاچه گيری ست. با اين رفتار، راوا فقط ثابت کرد که گرچه به ظاهر شعارهای متفاوتی از ديگر گروه ها می دهد، اما سطح و اندازه ی يکسانی با گروه های ديگر مانند گروه های جهادی و طالبی دارد و در برخورد با منتقد از روش پوليسی و استخباراتی استفاده می کند. اگر راوا يک گروه مسلح بود، گويی منتقد با هر انتقاد، چند بار تيرباران شده بود. متاسفم. گویی شعور و درک راوا از حقوق بشر و مسايلی از اين دست، يک شعور ناقص است که حتا اگر مغرضانه هم نباشد، در نهايت به جبهه ی بنيادگرايان کمک می کند. جبهه ای که خود شعار مبارزه با آنان را می دهد. حقوق بشری که راوا می خواهد يعنی بدون آزادی بيان و بدون گفتن "تو" به اين جمعيت. "جمعيت قبيله سالاران افغانستان" سکوت خفت باری در مقابل سرکوب آزادی بيان و کشتار، تهديد، لت و کوب و بازداشت زندانيان داشته است. اين گروه تنها درباره بازداشت پرويز کامبخش از خود واکنش نشان داده که کاملا مشخص است که با توجه به حجم قابل توجه درخواست ها برای رهایی پرويز کامبخش در نقاط مختلف جهان و مشهور شدن اين ماجرا، راوا از آن يک سوء استفاده ی سياسی می کند. ورنه دريغ از واکنش اين گروه که داعيه ی دفاع از حقوق بشر و بويژه حقوق زنان را دارد، در موارد ديگر نقض صريح آزادی بيان، حداقل برابر کشته شدن زنان خبرنگار در افغانستان. گویی دفاع از خبرنگاران و آزادی بيان در مرام اين سازمان هيچ جايی ندارد. گویی آزادی بيان به رقيبش کمک می کند و با آزادی بیان اين سازمان پوشالی آخرين نفس های خود را خواهد کشید.

گاهی ديده ام برخی از طرفداران راوا می گويند ميرهزار تا پيام و يا نوشته ای درباره راوا در کابل پرس نشر می شود، آن را به عنوان سندی ديگر عليه راوا استفاده می کند. در جواب اين عده خوانندگان کابل پرس و البته طرفداران راوا بايد بگويم که خوبی آزادی بيان همين است. برای همين راوا بايد پاسخ بگويد که عبدالولی قصاب و سرکوبگر جريان دانشجویی چه ارتباطی با راوا می تواند داشته باشد که از آمدن او راوا خوشحال بود؟ تبانی با گروه واپسگرای "حرکت انقلاب اسلامی" مولوی محمد نبی محمدی برای يک گروه خود ممتاز خوانده جای شرم نيست؟ يا مساله ی ترور کادر های انقلابی سازمان رهایی توسط سران راوا چيست؟ چه توضيحاتی در اينباره راوا می تواند ارايه دهد؟ سکوت و نداشتن معلومات از دست داشتن مسعود در جنايات، آن هم پس از جنايات کابل چه معنایی دارد؟ و..

می بينيد که آزادی بيان و يک رسانه ی آزاد حداقل اين خوبی را دارد که پرسش ها از جوانب مختلف درباره ی موضوعی طرح شود و مسلم است که افراد و گروه هایی که در کابل پرس مورد نقد قرار می گيرند، مانند راوا قادر نيستند افکار عمومی را با چوب وابسته بودن و يا در خدمت جنايتکار بودن تنبیه کند.

تصاویر همه از سایت راوا برگرفته شده اند