كلوخ روی آب گذاشتن در غايله كوچی ها

همانطوري كه پيش بيني مي گرديد، سرانجام كوچي ها حملات گسترده خود را عليه مردم بيگناه مردم بهسود آغاز كردند. با توجه به خشك سالي گسترده اي كه امسال درافغانستان وجود دارد و كوههاي هزاره جات عاري از علف هاي كوهي براي چرا ي دامهاي كوچي ها است. با آنهم كوچي با تجهيزات كامل و آمادگي قبلي دوماه پيش خود را كناره هاي منطقه كجاب بهسود رساندند.از آنجايي كه كوههاي هزاره جات به دليل خشك سالي براي چراي كوچي ها آماده نبود، آنان طي اين مدت وارد بهسود نشدند، اما با توجه به خصوصيات كوچي ها از همان ابتدا احتمال مي رفت كه كوچي ها به دليل كينه و نفرتي از مردم محلي دارند، هنگام باز گشت بالاي آنان حمله نمايند و بارديگر تراژدي سال گذشته را تكرار كنند، جاي تعجب اين است كه با توجه به خود سري هاي و جناياتي كه كوچي ها در سال گذشته مرتكب شدند و چندين روستا را آتش زدند و اموال مردم را به غارت بردند، بازهم دولت افغانستان هيچ كاري دراين زمينه نكردند، در حالي كه در قدم اول و قبل از آن كه غايله حقوقي كوچي حل گردد، وظيفه دولت بود كه سلاح هاي لازم را دراختيار مردم محلي مي گذاشتند، تا بتوانند از خود شان در برابر حملات كوچي ها دفاع نمايند، زيرا دولت افغانستان وقتي مردم محلي را در برنامه دي دي آر خلع سلاح كردند واين مردم هيچ اسلحه اي براي دفاع از خود ندارند در چنين شرايطي وظيفه دولت افغانستان بود كه از شهروندان خود در برابر مهاجمان دفاع نمايند. اما متاسفانه نه تنها چنين امري تحقق يافت بلكه هم اكنون دست هاي زيادي در دورن دولت افغانستان وجود دارد كه به صورت مخفيانه به تقويت كوچي ها مي پردازند.

دولت افغانستان تنها كتله قومي و قبيله اي را كه دي دي آر يا خلع سلاح نكرد كوچي ها بود اين قبايل بيابان گرد همانطوري كه در طول سه دهه گذشته تا دندان مسلح بود، اكنون نيز نه تنها با اين سلاح هاي قديمي مسلح هستند بلكه از سلاح هاي سبك و نيمه سنگين مدرن و پيشرفته اي برخورد دار هستند كه مردم افغانستان تاكنون به آن آشنايي ندارند. زيرا دست هاي پنهاني كه كوچي ها را حمايت تسليحاتي مي كنند، ارتباط مستقيم با عوامل بيروني و خارجي دارند. گروه طالبان يكي از حاميان اصلي كوچي ها هستند و به اين بهانه تلاش دارند تا مناطق مركزي را درناامني و آشوب فروببرند و با ايجاد جنگ دراين منطقه برنفاق قومي و تنش هاي محلي دامن بزنند. طبيعي است دشمنان افغانستان همان هايي كه از طالبان حمايت مي كنند، تمام تلاش شان چه در گذشته و حال اين بوده است كه افغانستان را در گرداب هاي مختلف نفاق و تفرقه دچار سازند و اين مردم را چنان در آتش نفاق ها و فتنه هاي مختلف بسوزانند كه حتي استخوان هاي شان نيز تبديل به خاكستر شود. دراين ميان عوامل ناخود آگاه مانند طالبان و كوچي ها به راحتي وسيله اي براي دست هاي خارجي و دشمنان قسم خورده افغانستان مي گردند و نفاق و آشوب هاي قومي را درنقاط مختلف افغانستان دامن مي زنند.

دومين حامي كوچي ها متاسفانه دست هاي پنهاني در درون دولت است. چنانچه حاجي محمد محقق نيز براين مسئله تاكيد دارد و مي گويد:" اين قضیه وقتی تاسفبارتر می شود که آدم احساس می کند حکومت افغانستان در برابر این قضیه بی طرف نیست و از این تهاجم به طور مستقیم و غیر مستقیم حمایت می کند. نقطه بارز حمایت حکومت این است که آن ها(کوچی ها) از آن طرف مرز تا این جا مسلح می آیند؛ در حالی که قانون حکومت، قانون خلع سلاح است؛ قانون دی دی آر و دایاگ یک مساله بود که میلیون ها دالر برای آن خرج شد و دنیا ایستاد شد؛ اما برادران کوچی ما از این قضیه مستثنا قرار می گیرند". او مي گويد:" کوچی ها "فوق العاده مسلح اند" و انواع سلاح های سبک و سنگین باخود دارند و نیز از سوی بعضی حلقات داخل حکومت حمایت می شوند".

قرار گزارش ها کوچی ها امسال نيز در حمله به منطقه بهسود، شش قریه را کوچ داده و چهار قریه راچهار قریه را بنام های گیروی روزی، میرهزار، شیخ قلعه و کجکول را کاملاً به آتش کشیده اند. در این حمله 10 نفر از مردم محل کشته و 4 نفر به دست کوچی ها اسیر گردیده و هزاران خانواده ، مال و دارایی شان را برجا گذاشته و مرم فقط عیال خود را گرفته و از ترس گسترش آشوب و حملات كوچي ها از خانه هاي شان آواره شده اند و جنگ همچنان در منطقه ادامه دارد. دولت افغانستان همانطوري كه پارسال با برخورد دوپهلو صبر كرد تا غايله چور و چپاول و كشته شدن 13 تن از مردم محلي توسط كوچي ها اتفاق بيافتد، امسال نيز با برخورد مبهم و دو پهلو و حمايت پنهاني از كوچي ها آنچنان اين غايله را طول داد تا فاجعه ديگري دراين منطقه اتفاق افتاد، به دنبال آن هيئتي را براي خاموش كردن جنگ در منطقه فرستاده است. سئوال اساسي اين است در حالي كه فاجعه انساني سال گذشته ميان مردم و كوچي ها دراين منطقه اتفاق افتاده بود چرا دوت امسال براي حل اين مسئله اقدام جدي نكرد، آيا برخورد دوپهلو و مبهم دولت در قبال غايله كوچي ها در بهسود، به معني حمايت ضمني از ايجاد چنين آشوب توسط كوچي ها نيست؟ چرا هيئت هاي متعددي كه از پاسال تا امسال پس از وقوع اين حوادث اعزام گرديده اند، هيچ تاثيري نداشته است، آيا اين به معني اين نيست كه دولت افغانستان نمي خواهند اين غايله از طريق حقوقي و با آرامي و مذاكره حل گردد؟ چرا دولت به غايله كوچي گري درافغانستان پايان نمي دهد؟ اساسا كوچي گري چه نفعي درافغانستان جز زيان و عقب ماندگي و ايجاد نفاق ملي درافغانستان دارد؟

متاسفانه از برخورد دولت پهلوي افغانستان چنين برمي ايد كه برخي از مقامات دولتي هنوز هم به فكر استبداد و تبعيض هاي قومي گذشته است و كوچي را نوعي هيژموني و وسيله اي سلطه گري براي اعمال و خواسته هاي قومي و قبيله اي شان مي خواهند و گرنه در دنياي مدرن امروز اصل كوچي گري مردود است و زمان كوچي گري به ابديت تاريخ پيوسته است و اين تنها در افغانستان است كه هنوزهم توسط برخي كه سردرآخور برتري و استبداد قومي دراين كشور دارند، حمايت مي گردد.

در حالي كه افغانستان بد ترين شرايط ناامني و آشوب را پشت سر مي گذارند، دولت افغانستان به جاي آن كه غايله كوچي گري را به صورت اصولي و منطقي حل كند و به اين پديده پايان داده و به كوچي ها زمين بدهند، هرسال كلوخ روي آب گذاشته و از آن مي گذرد و چنين است كه هرسال مردم محلي فقير و بيچاره مورد تهاجم و غارت گري كوچي ها قرار گيرند.
طبيعي است تا زماني كه غايله كوچي به صورت اصولي حل نگردد و براي آنان زمين و ياخانه براي اسكان داده نشود و آنان مجبور به اسكان و دست برداشتن از زندگي كوچي گري نشوند، اين غايله هميشه وجود خواهد داشت. جاي تعجب اين است كه دولت افغانستان با طرح خام خود بجاي پايان دادن به غايله كوچي گري آن را تشويق مي كند، دادن سهم بيشتر براي كوچي ها در پارلمان و دادن نقش سياسي مستقل به آنان از امتيازاتي است كه آنان را به ادامه كوچي گري دركشور تشويق مي كند.

به هرحال همانطوري كه بسياري از كارشناسان بارها و بارها تاكيد كرده اند كه كوچي ها بايد اسكان اجباري داده شوند.اين قلم نيز تاكيد دارد كه كوچي ها بايد اسكان داده شود و افغانستان بايد به كشاورزي و دامپروري صنعتي روي بياورد و اين يگانه راه حلي است كه مي تواند معضله كوچي ها حل گردد و از تنش هاي قومي جلوگيري شود و مراتع افغانستان از تخريب و نابودي نجات پيدا كند و بدون اين روش اگر دولت افغانستان به هر روش ديگري دست بزنند، راهي جز شكست و ناكامي دربرابر اين غايله ندارد.