فستیوال بین المللی ونیز و غیبت فیلم های افغانستان

این روز ها شهر جادویی ونیز در شمال ایتالیا میزبان هزاران سینماگر از سراسر جهان است. هفتادمین جشنواره ی بین المللی فیلم ونیز روز چهار شنبه 27 اگست سال جاری افتتاح شد. در جشنواره امسال ونیز 20 اثر سینمایی به رقابت می پردازند. این فیلم ها از کشورهای بریتانیا، کانادا، فرانسه، الجزایر، استرالیا، یونان، آلمان، اسرائیل، ایتالیا،جاپان، تایوان و ایالات متحده آمریکا در این جشنواره شرکت دارند.

آلبرتو باربِرا، رییس بخش هنری جشنواره ی ونیز به خبرنگاران گفت: "جشنواره ی امسال بسیار مفصل و متنوع است که با فیلم های بزرگی از هالیوود مانند فیلم افتتاحیه که به راستی فیلمی قوی است، همراه شده است. از سویی دیگر فیلم هایی با فرم های به شدت رادیکال از لحاظ بیان داریم."

جاذبه، به کارگردانی آلفونسو کوارون از مکزیک و با نقش آفرینی جورج کلونی و ساندرا بولاک برای نخستین بار و به عنوان افتتاحیه این جشنواره به نمایش در می آید. این فیلم داستان یک مهندس پزشکی و فضانوردی است که با یاری یکدیگر در تلاش اند تا از حادثه ای که سبب رهاشدنشان در فضا شده، جان سالم به در ببرند.

کابل پرس^? که در مقر این جشنواره ی بین المللی حضور دارد، با سه تن از جوانان افغانستانی که در این جشنواره ی به عنوان مهمان حضور داشتند صحبت کرده است.

گرچند در این فستیوال فیلمی از افغانستان در لیست فیلم ها دیده نمی شود اما، مصطفا کیا سینماگر جوان افغانستانی و رییس موسسه فیلم سازی "تیک تاک"، ادریس جویا خبرنگار مقیم آلمان و بصیر آهنگ روز نامه نگار و فعال حقوق بشر سه تن از جوانان افغانستان به عنوان سفیران این کشور حضور شان سبز بود.

مصطفا کیا با اظهار تاسف از عدم حضور فیلم سازان افغانستان در این جشنواره ی بین المللی؛ به کابل پرس گفت؛ "حضور در چنین جشنواره هایی برای فیلم سازان افغانستان و سینمای نوپای کشور ما بسیار مفید و آموزنده است. اینجا می توانیم از نزدیک با معروفترین چهره های سینمایی جهان آشنا شویم و از تجربیات سینمایی آنان برای رشد سینمای افغانستان استفاده کنیم."

مصطفا کیا ازسال 2000 به دنیای سینما رو آورده و در کارنامه ی خویش تا کنون بیش از ده فیلم را ثبت کرده است. فیلم گل پری، من یک معتاد هستم، نامرد، عینک آفتابی، بامیان دات کام، سیاه- سرخ و سبز و با من برقص از جمله ی فیلم های است که وی کار گردانی کرده است. از این میان فیلم گل پری در سال 2008 به عنوان یکی از ده فیلم برتر در جشنواره ی "رجینت پارک تورنتو" در کشور کانادا انتخاب شد و فیلم عینک آفتابی در سال 2011 در جشنواره "اکنون صدای زنان" در ایالات متحده آمریکا مقام سوم را از آن خود کرد. درونمایه ی فیلم هایی مصطفا کیا را موضوعات حقوق بشر و به خصوص وضعیت حقوق زن در افغانستان تشکیل می دهد. وی در فیلم "نامرد" زندگی چهره هایی چون داکتر سیما سمر رییس کمیسیون حقوق بشر افغانستان، داکتر ثریا دلیل وزیر صحت عامه ی افغانستان و خانم شینکی کروخیل وکیل پارلمان را به تصویر کشیده است. ایشان فیلم "بامن برقص" را در کشور برزیل در سال 2012 ساخته و در آن شرایط حقوق زن در این کشور را دنبال کرده است.
مصطفا کیا در فن عکاسی نیز چهره ای شناخته شده است. او در سال 2010 مقام اول را در مسابقه ی " Democracy Photo Challenge" در ایالات متحده ی امریکا از آن خود کرده است.

وی در جواب سوال کابل پرس درباره ی کارهای آینده اش چنین پاسخ گفت: در حال حاضر در مرحله ی پیش تولید یک فیلم مستند هستم که موضوع آن را نمی خواهم فاش کنم. اما امید وارم بتوانم این فیلم را برای سال بعد در جشنواره ی ونیز آماده کنم.

ادریس جویا عکاس وخبرنگار آزاد که در آلمان زندگی می کند یکی از فعال ترین روزنامه نگاران افغانستانی در این کشور است. جویا به علاوه همکاری با رسانه های آنلاین و چاپی با رادیو" موج شرق " در شهر "اشتوت گارت" نیز همکار است. او موضوعات حقوق بشر و آزادی بیان را دنبال می کند.

ادریس جویا در برنامه های رادیویی اش به زبانهای آلمانی و انگلیسی وضعیت پناهجویان و پناهندگان را دنبال می کند. جویا در سال 2012 میلادی جایزه ی بهترین گزارشگر جوان در اروپا را از موسسه ی "گزارشگران جوان" دریافت کرد.

ادريس جويا تا کنون سه فيلم كوتاه به نام هاى كتاب خوانى، مكبّر و ملاقات را نیز ساخته است. فيلم كتاب خوانى به کارگردانی وی در سال 2011 جايزه بهترين فيلم خارجى در جشنواره دانشجويى شهر توبينگن آلمان را از آن خود کرد. جویا همچنان چندین نمايشگاه عكس نیز برگزار کرده است.

بصیر آهنگ روزنامه نگار و فعال حقوق بشر در ایتالیا زندگی می کند. آقای آهنگ با کارهای پیگیر حقوق بشری اش شهرت دارد و در کشور ایتالیا همه او را می شناسند.

آقای آهنگ در سال ۲۰۰۷ از دانشکده ی زبان وادبیات فارسی دانشگاه کابل فارغ‌التحصیل شد. او همزمان با درس‌های دانشگاه در کابل، با چندین رسانه ی داخلی و خارجی همکاری داشته و یکی از موسسین رادیوی محلی در ولسوالی مالستان نیز می‌باشد. آقای آهنگ به دلیل فعالیت‌های فرهنگی و حقوق بشری‌اش معروف است و در این راستا یکی تاثیر گذار ترین چهره‌های جوان به شمار می‌رود.

بصیر آهنگ اولین روزنامه نگار افغانستان است که با سفر به شهر پاترای یونان برای اولین بار وضعیت بد پناهجویان افغانستان در یونان را رسانه ی ساخت. وی در سال 2009 فیلم مستندی از وضعیت نا بسامان پناهجویان افغانستانی در یونان ساخت، پس از آنکه قسمتی از این فیلم مستند از تلویزیون دولتی ایتالیا "Rai" نشر گردید، خبرنگاران و موسسات حقوق بشری را وادار کرد تا به یونان بروند و وضعیت پناهجویان ونقض صریح حقوق آنان توسط پلیس یونان را زیر ذره بین داشته باشند.

آقای آهنگ در ماه «می» 2009 به همکاری چند وکیل دادگستری و فعالان حقوق بشر در ایتالیا، به دلیل برخوردهای توهین آمیز و نقض حقوق پناهجویان علیه دولت ایتالیا و دولت یونان در دادگاه حقوق بشر اتحادیه اروپا در استراسبورگ فرانسه شکایت کرد. در این شکایت نامه از دادگاه حقوق بشر اروپا خواسته شد تا با فشار بر دولت‌های ایتالیا و یونان از نقض سیستماتیک حقوق پناهجویان جلوگیری کند. در این شکایت نامه پروندهٔ ۵۴ تن از پناهجویان افغانستانی و سومالی که از سوی پلیس یونان و ایتالیا مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار گرفته بود نیز شامل بود که تاکنون این پروسه ادامه دارد و دادگاه حقوق بشر اروپا اصل ادعا را پذیرفته و تحقیق بالای پرونده‌های پناهجویان را ادامه می‌دهد.

از آقای آهنگ سه مقاله تحقیقی با موضوع حقوق بشر و بحران سیاسی و اجتماعی در افغانستان به زبان ایتالیایی منتشر شده است. این مقالات در کتاب‌های زیر که مجموع مقالات نویسندگان مختلف است به چاپ رسیده است.
جئوپولوتیک صلح "کشورهای ترس "2009 ونیز ایتالیا
Afghanistan Fede Cuore Ragione میلان 2012
آغاز دوباره "Ripartire" رُم2013

آقای آهنگ تا کنون صدها گزارش در باره وضعیت پناهجویان و مسایل حقوقی آن‌ها، وضعیت حقوق زنان افغانستان، آزادی بیان و نقض حقوق بشر به زبانهای فارسی، ایتالیایی و انگلیسی در رسانه‌های مختلف از جمله، کابل پرس، بی بی سی، رادیو زمانه، دویچه وله، شبکه سراسری مردم هزاره، چهره پناهنده، جمهوری سکوت، غرجستان، روزنامه افغانستان، روز نامه هشت صبح و غیره منتشر کرده که برخی از مقالاتش به زبانهای فرانسوی، آلمانی و عربی نیز ترجمه شده است. شبکهٔ خبری الجزیره در سال 2013 در یک مصاحبه ی اختصاصی او را کارشناس مسایل پناهجویان لقب داد. آقای آهنگ تاکنون در کانفرانس‌های متعددی در باره حقوق پناهجویان، مسایل افغانستان و حقوق زنان شرکت نموده و به خاطر فعالیت‌هایش مورد تقدیر موسسات حقوق بشری قرار گرفته است.