اگر من جای اعظم سیستانی بودم انتحار میکردم

اما دیری نپائید که کاندید اکادمیسن هیجانی نیز پای خودش را درین معرکه داخل نمود وبا صدور احکام جزمی وهیجان آمیز یکطرف را تائید وطرف دیگر را بی تمیز وبی خرد خواند.
این کاندید اکادمیسن هیجانی کسی جز آقای محمد اعظم سیستانی نمی باشد. آقای سیستانی همان کسی را بی تمیز خوانده است که چندسال قبل برای دیدارش ازشهرگونتبرگ تا شهراستوکهولم چندین کیلو مترراه را گاه با قطار وگاه با اتوبوس پیموده بود وبا حالت زار وخسته درحضور همهء اشتراک کننده گان محفلی که ازطرف انجمن قلم درآن شهربخاطر تجلیل ازکارکرد های عبدالباری جهانی تدویریافته بود؛ بخاطرعوامفریبی و نفاق افگنی وتحریک احساسات آقای صبورالله سیاه سنگ علیه جهانی؛ بی هیچ مقدمه یی دستهای این انسان را که حالا بی تمیزش میخواند بوسید.
من چندسال قبل دریکی ازمقالات زنده یاد خانم لمبه که دراول ازطرفداران پروپاقرص آقای سیستانی بود ولی بعدا بخاطر موضعگیری های اپرچونیستی آقای سیستانی از وی برید مضمونی را در سایت افغانستان آزاد خوانده بودم که آن مرحومی چنین نوشته بود:
بعضی افراد بخاطر ضعف شخصیتی که دارند باید همیشه درزیرسایهء یک خدای ساختگی زیست نمایند. چنین اشخاص ضعیف النفس باید درهرمرحلهء زنده گی خویش خدایی را خود بیافرینند وحلقهء بنده گی وبرده گی وی را بگردن آویزند؛ البته خانم لمبه این عبارات را اززنده یاد إدوارد سعید فلسطینی اقتباس نموده بود. درادامه خانم لمبه نوشته بود که یکی ازچنین اشخاص زبون وذلیل محمد اعظم سیستانی می باشد؛ اوزمانی ازثنا گویان ببرک کارمل بود؛ وقتی او ازبین رفت؛ احمدشاه مسعود را به پرستش گرفت؛ وقتی که او نیز ازدنیا رفت؛ حالا ملالی جویا بحیث خدای خویش قبول کرده وبخاطر وی حاضر است هرچرند وپرندی را علیه اشخاص وگروه های سیاسی مختلف بی خریطه فیر کند. خانم لمبه زمانی این مطلب را نوشته بود که تازه اختلافات میان طرفداران زنده یاد (داد نورانی) و(ملالی جویا) درشهرکابل برسرموضعگیریهای ضد ونقیض خانم ملالی جویا اوج گرفته بود وسیستانی ازفرط هیجان واحساسات دیگر سراز پا نمی شناخت وهمی گفت که هرکی به ملالی جویا بگوید که بالای چشمش ابرو است من با او سرستیز دارم.
حالا بعدازگذشت چندین سال واقعا زمانیکه به نوشته های بی سر وبی ته آقای سیستانی انسان متوجه میشود همان قول زنده یاد خانم لمبه به یاد انسان می آید. چقدر یک انسان باید پست وبی وجدان باشد که بخاطر مطرح شدن درهردوره برای خودش خدایی را بیآفریند وآورا به تقدیس وتجلیل بنشیند. یک انسانی که مدعی است که او کاندید اکادمیسن دررشتهء تاریخ است؛ میخواهد حوادث تاریخی را بیطرفانه وبدون احساسات وهیجانات جنون آمیزقومی وقبیلوی به نقد بگیرد ولی ناگهان خودش را درانظار عامه مسخرهء خوردسالان وبزرگسالان میکند. واقعا من اگر عوض آقای سیستانی می بودم با نوشیدن یک جام زهر این دنیا را ترک میگفتم. زیرا زمانی من درزنده گی وحیات خودم بحیث یک نویسندهء مسایل تاریخی؛ اعتبار علمی خویش را از دست داده باشم؛ بعداز مرگ من دیگران دربارهء من چه قضاوتی خواهند کرد؟ تاریخ باید دربارهء من که اگر سیستانی می بودم چه قضاوت میکند که سیستانی صاحب صدها کیلو مترراه را به خاطر دستبوسی عبدالباری جهانی تا شهراستوکهولم پیمود ولی روز دیگر وی را بی تمیز خواند. تاریخ باید دربارهء من سیستانی چه قضاوتی کند که درروزشهادت زنده یاد احمدشاه مسعود قهرمان ؛ سیستانی دربدر بخانه های ایرانی های اپوزیسون دولت آخوندی تیلفون میکرد که صرف برای پنج دقیقه بوی وقت بدهند تا دررثای رشادت ها وقهرمانی های یگانه فرزند قله های هندوکش سخنرانی نماید ولی همینکه دید که بعداز وی دیگر ازبازمانده گان وی نفع برایش متصور نیست ؛ روح آن بیچاره را با ناجوانمردانه ترین اتهامات واهی ازخویش رنجاند؛ به سایت پیام وطن نوشت که وی بار دیگر این (چتلی) را نمیخورد. بالاخره آقای سیستانی این ضرب المثل عامیانه را چرا نشنیده است که : ازطفلی تا جوانی ازجوانی تاپیری ولی ازپیری تابکی؟ تا چه وقت انسان خودشرا مسخره بسازد؟ یکبار سیستانی صاحب داوود خانی شد. سیستانی صاحب پرچمی شد. سیستانی صاحب خلقی شد. سیستانی صاحب راوایی شد. سیستانی صاحب مداح مسعود گردید. سیستانی صاحب مداح وزیر فتح محمدخان گردید. بالاخره سیستانی صاحب مسخره کنندهء عنعنات پشتونولی درشهرمالموشد. آیا تمام این سیستانی ها دروجود یک انسان جمع شده می تواند؟ اگر خواننده گان عزیز همهء این مراحل آقای سیستانی صاحب را درنظربگیرند بدون شک درهریک ازین موضعگیریها ازنظرزمانی آنقدر فاصله میان این تغیرات وتحولات متضاد وجود ندارد. آقای سیستانی درهرکدام این مراحل زمانی دیده است که دیگر ازآن پهلو برایش نفع نمی رسد فورا به اندازهء یکصدو هشتاد درجه تغیر موضع داده است. سیستانی صاحب یکبار داوود خانی شد ولی دید که داوود خان نیز آنقدر درمیان پشتونها نفوذی ندارد واو نمیتواند با مقدس شمردن داوود خان دل فاشیستان اوغان را بدست آورد. زیرا پشتونها بقدرت رسیدن داوود را سرآغاز زوال تدریخی سلطه عنعنوی وقدرت قومی پشتونی خویش درکل افغانستان میدانند. سیستانی صاحب دانست که دیگر با این ثنا خوانی ها وستاییش نمودنهای داوود راه بجایی نمی برد.
حالا نوبت به شاه امان الله رسیده است که درین اواخر دختر وی بنام شاهدخت هندیه برای جبران گناهان واشتباهات پدرش به کمکهای خیریه به اطفال بی سرپرست ومصابین امراض صعب العلاج به افغانستان سفر میکند وآنها را برای تداوی به ایتالیا با خود می برد؛ سازمان راوا هم درین باره سخت به تشویش افتاده است وطی صدور اعلامیه ایی ازمردم پرسیده است که خانم شاهدخت هندیه بکدام حق دریک دولت مافیایی وسراپا فساد بحیث سفیر صلح تعین گردیده است ؟
چنان معلوم میشود که یک جنگ اعلام ناشده میان خدایان قبلی وامروزی جناب سیستانی صاحب براه افتیده است که حالا برای آقای سیستانی حفظ ونگهداشتن توازن رابطه میان خدایان قبلی وامروزی ؛ اورا به چالش کشیده است. دوسال قبل دلایل کوبندهء آقای وحید مژده به جناب سیستانی دربارهء فرار سپه سالار محمد نادر وصالح محمدخان ازموضع نظامی قلعهء استراتیژیک تل درمحاذ جنوب افغانستان درسومین جنگ با انگلیسها و واگذاری آن قلعه بدشمن بدون هیچ مقاومتی زوایای تاریک تاریخ را به خواننده گان آشکار نمود و واقعا إعجاب وتحسین خواننده گان سایتهای انترنتی را نسبت به آقای وحید مژده برانگیخت.
اما درمقاله ای که حالا جناب سیستانی آقای عبدالباری جهانی را بی تمیز خوانده است بازهم جناب سیستانی پافشاری دارند که نباید اشتباهات وکوتاهی شاه امان الله را نویسنده گان خصوصا پژوهشگران مسایل تاریخی برجسته سازند زهی حماقت!!!! وزهی چاپلوسی !!!!!!!!
تاکید آن کاندید اکادمیسن بزرگوار براین منطق استوار است که مؤرخان انگلیس هرچه دربارهء پشتونها وشاه امان الله نوشته اند از سر نفرت وکینه نسبت به آن شاه جوان وپشتونها نوشته اند وهیچگاه نقد درمورد اشتباهات شاه امان الله ازجانب انگلیسها قابل قبول نیست برای اینکه آنها دشمن اند.
قبل ازهرچیز دیگر این مطلب را میخواهم خدمت خواننده گان بعرض برسانم که به نظر این قلم دلایل آقای عبدالباری جهانی را با وصف تمام اختلافات فکری که باوی دارم؛ درهمین مورد شاه امان الله واشتباهات وی نسبت به محترم عبدالرحمن زمانی وسیستانی خیلی مستدل ومنطقی جلوه میکند. عبدالباری جهانی درجوابیه ایکه به آقای عبدالرحمن زمانی نوشته است می نویسد: که او ازاشخاصی مانند سیستانی هیچ گِله ایی ندارد و اولازم نمیداند که دربارهء خزعلیات سیستانی وقت خویش را ضایع کند؛ زیرا کسی که تربیه وادب خانواده گی داشته باشد به آبرو وحیثیت دیگران تعرض نمیکند ویک انسان را بی تمیز وبی خرد نمیخواند به همچواشخاصی چون سیستانی جواب دادن کار غیر عقلانی است. ولی آقای عبدالرحمن زمانی که درانتقادش از من (جهانی) الفاظ پوچ وسبک ر مانند سیستانی استعمال ننموده است نماینده گی از مهذب بودن ومودب بودن وی میکند.
عبدالباری جهانی بدین باور است که برجسته نمودن اشتباهات گذشته گان برای نسلهای فردای این کشور خیلی ضروری است؛ تا ازتکرار آن اشتباهات باید جلوگیری شود. عبدالباری جهانی نوشته است: اینکه ما تنها تمام گناهان وتقصیرات گذشته را بدوش انگلیس ها واز امروزی ها را بدوش پاکستان وایران بیندازیم وخودرا به این بهانه تبرئه نمائیم؛ پس هیچ خطا کار وخاین و وطنفروشی باقی نمی ماند وهرکسی بارگناهان خویش را بدوش کشورهای مداخل گر می اندازد. ما بااین کارخویش مردم را درتایکی باقی نگهمیداریم و کار خوب وعقلانی نمیکنیم.

این قلم (پرویز بهمن) صد درصد با آقای عبدالباری جهانی درین باره موافق می باشم واین را اعلام میدارم که درتاریخ بجز ازپیامبران الهی که به آنها وحی نازل میگردید دیگر درهیچ گوشهء ازجهان ودر هیچ گوشه ای ازتاریخ افغانستان شخصیتی که قدسیت آسمانی داشته باشد وجود ندارد؛ هرکی درقرن بیست ویک بخواهد رهبران قومی وقبیلوی وحزبی خویش را مقدس مآبانه به تجلیل بنشیند او نه تنها خاین به همان شخصیت تاریخی ویا همان رهبر است بلکه خاین به تاریخ تمام اقوام افغانستان ومنطقه می باشد.
اما اشخاصی مانند اعظم سیستانی بخاطر بهرده برداری سیاسی ازنقش شخصیتهای تاریخی ضرورت دارد که هم در دوستی وهم در دشمنی تمام معیارهای اخلاقی وبیطرفی را درمورد اشخاص زیر پا کند لطفا به نوشته ای که درمورد وزیرفتح محمد نوشته است توجه کنید:

قرنها صبر بباید که تامام وطن
چون فتح خان وزیرباز بزاید پسری
بح بح! سیستانی به این هم بسنده نمیکند؛ او وزیر فتح محمد را که دراکثراوقات نقش ابلیس وشیطان رادر اختلافات داخلی پسران تیمورشاه بازی کرده است به ابومسلم خراسانی تشبیه میکند. درحالیکه ابومسلم خراسانی ازطرف دشمن خارجی به ظالمانه ترین شکل به شهادت رسید ولی وزیر فتح محمد بعداز جنگ اندازیها ونفاق افگنی هایش درمیان خاندان سدوزایی اعدام گردید سیستانی می نویسد:
"وزیر فتح محمد خان؛شخصیتی سخت فعال؛ متشبث؛ متین؛ استوار؛ باوقار؛ پرطاقت؛ متعهد؛ وطنپرست؛ سخاوتمند؛ ماجراجو؛ وجنگاور سخت دلیر وبی باک بود که دراکثریت جنگهای میهنی عهد شاه محمود سدوزایی ازمیدانهای کارزار پیروز وسربلند آمده است. به همین سبب اورا نابغهء نظامی قوای شاه محمود لقب داده بودند. وزیر فتح خان ازنظر سرنوشت خود؛ برخی همسانی ها با ابومسلم خراسانی وبابک خرمدین ودیگرمردان بزرگ تاریخی منطقه دارد. مثلا همچنانکه ابومسلم خراسانی؛ درصبحدم جوانی اش؛ کرسی خلافت را ازامویان بازورشمشیرگرفت وبه عباسیان بخشید ودرفرجام بدست خلیفهء حق نشناس عباسی ( منصور ذوانیقی) باخنجر تکه تکه شد ؛ وزیرفتح خان نیز مرد پولادین اراده بود که دوبار سلطنت را ازشاه زمان وشاه شجاع بانیروی شمشیرگرفت به کف شاه محمود سدوزایی گذاشت درفرجام بدستورشاه حق نشناس ابتدا کور وبعد بدنش بند بند قطع گردید"
درینجا آقای سیستانی بحیث یک نویسنده؛ درابتدا آنقدر وزیر فتح محمد خان را ستوده است که هیچ جایی برای اما واگر باقی نگذاشته است؛ بعداز آن نیز عملکرد شاه محمود سدوزایی را درحق وزیرفتح با منصور عباسی تشبیه کرده است که خواننده را صرف به یک جادهء تنگ حادثهء تاریخی هدایت میدهد که هیچ جایی برای پرسش وتحقیق بیشتر باقی نمیگذارد. اینکه هدف سیستانی ازین مدیحه سرایی چیست بحث جدا است ولی بحیث یک نویسندهء بیطرف وی بکدام حق حاضر گردیده است که فردی را که چندین قرن قبل ازوی میزیسته وقبل از او دنیارا وداع گفته است با چنان کلمات وصفات والقابی بنوازد که توگویی که آقای سیستانی درهمان عصر با آن وزیر فتح محمد ازنزدیک حشر ونشر داشته است. بدون شک این نوع قلمزنی حتی خیانت درحق خود پشتونهاست. همان پشتونهای که آقای سیستانی آنها را درشهرمالموی سویدن غیر متمدن میخواند واز اشتراک درمحافل مردسالارانهء آنها دیگر احساس شرم وننگ می کند.
امروز بالای تمام نویسنده گان وشاعران پشتون خصوصا آقای عبدالباری جهانی فرض است که همچو چهره های منافق وابلیس صفت را افشا نمایند ودیگر گول دفاعیه های کاذبانهء وی را بنام دفاع ازحقوق حقهء ملت پشتون نخورند. شاید پشتونها به اشخاص اپرچونیست واستفاده جویی چون سیستانی بحیث حامی حقوق شان ضرورتی نداشته باشند؛ کسی که حتی هویت قومی اش نیز ثابت ومعلوم نیست.
یاهو
بااحترام
پرویز بهمن
ایمیل تماس
parvisbehman rocketmail.com
منابع:
1 مقالهء آقای عبدالرحمن زمانی

2 مقالهء کاندید اکادمیسن سیستان هیجانی

3 مقالهء آقای عبدالباری جهانی