سکوت ذلت بار خلیلی در قبال بهسود

پار سال وفتی که تلویزون نگاه، خبرهفدهمین سالروز تجلیل بابه در کابل را با تاخیر،و بعد از خبر تحویل دهی زندان بگرام به دولت افغانستان به نشر سپرد و آن هم در روز تجلیل، سوال های را در زهنم در رابطه با وفا داری خلیلی به
آرمان های رهبر شهید ایجاد کرد،
ولی با خود گفتم شاید کاری گردانندگان تلویزون باشد، کسانی که میگویند کم و بیش مسلکی هست ولی آرمانی نیست، اما با کدورت که بر دل ام پیدا شد دیگر هیچ گاه سراغ رسانه های که به استاد خلیلی وابسته است نرفتم، ولی همین دیروز بود که باز هم پی گیری خبر های جدید از بهسود ، مرا نا خواسته به سایت حزب وحدت مربوط آقای خلیلی کشاند ، با کمال نا باوری هر چه در میان سر خط اخبار صفحه ی سایت گشتم حتی یک جمله در باره اوضاع آشفته ی بهسود پیدا نشد، این بار دیگر کدورت گذشته ام به خشم تبدیل شد ، و سئو ذن ام نسبت به بی وفای خلیلی به مردم و رهبر شهید به یقین.

همه میدانیم که بهسود بازهم این روزها در آتش خشم دشمنان دیرین هزاره ها میسوزد ،و هنوز هم داستان فصاوت ظالم زاده گانِ قبیله ای برتر ادامه دارد، و بد تر ازان اینکه یخ زده گی غیرت هزاره ها هم به آن ایضافه شده است، و نیز روشن است که در و ضعیت حقوق شهر وندی هزاره ها نسبت به دوران های گذشته و بر نگرش
پشتون ها چه در دولت و یا هم در قالب کوچی و وطالب تغیرات چندان نیامده است، زمان عبدالرحمن هم هزاره ها را میکشت و اسیر میکرد و خانه های شان را آتش میزد، بدون این که از عواقب جنایات شان بیترسد، امروز هم همان کار را انجام میدهد با این تفاوت که دیگر اسیران هزاره را برای فروش نمیبرد و آن هم به خواطر نبود بازار خرید و فروش انسان است ،

پس واضح است که در چنین وضعیت سکوت مسئولین و مردمان هزاره معنای دیگری جز از ذلت پذیری نمتواند داشته باشد، و مردم حق دارد از رهبران شان بیپرسد که چرا سکوت؟ مگر ابعاد فاجیعه آن قدر بزرک نیست که عاملین آن را حد اقل محکوم کند و یا اخبار آنچه در بهسود اتفاق می افتد ارزش نشر و گذاشتن در سایت را ندارد؟ ویا اینکه بُعد فاجعه حتمن بزرک تر از افشار و زاول اروزگان باشد تا جناب خلیلی به خود آید؟ نمیدانم شاید.

در پایان این غزل، از لحاظ تکنیکی ناقص را به همه تقدیم میدارم

زخم خود را اي حريف اينبار كاري تر بزن
خواب ما سنگين شده تا دسته با خنجر بزن
چشم خود را بسته ايم بر روي زخم همد يگر
چشم ما را باز كن بر چشم ما نيشتر بزن
درد بي درد ي گرفته خيل ما را سال هاست
... ايل ما بي پاسبان است تيغ بر گير سر، بزن
ديو شب غفلت نكن تا ميتواني گرگ باش
جرم ما كه گوسفندايم كوريم و يا كر، بزن
نيست لازم چون زنان خانه ات، پوشي نقاب
بیشه خالیست از شفيع وصادق و سنگر، بزن
آن همه هيبت كه از ما ميديدي يادش بخير
شهرك و شهرت شكست آن كُوتل شيبر بيزن
تك سوار ما كه آتش ميپريد از سم اسپش
چند حقيري جای او ميدواند خر، بزن
مار هاي دوش خود را سير كن ضحاك وار
شهر خاليست ،خالي از مردانِ آهنگر، بزن
در سيد آباد خواهيم ديد ، روزي همديگر را
حال تو در بهسودم یک سر بکش یک سر بزن

طاهر هجران