روز جهانی کارگر و ادامه بیکاری در افغانستان

قبل از همه روز جهانی کارگر را به تمام کارگران ستمدیده ، رزمنده وانقلابی افغانستان که همواره برعلیه اشغالگران و رژیم دست نشانده اش مبارزه کرده اند و در جهت سرنگونی رژیم های مرتجع و دست نشانده آمپریالیزم از هرگونه تلاشی دریغ نورزیده اند را تبریک وتهنیت عرض میدارم.همه ساله کارگران به پیشواز اول می یا روز جهانی وهمبستگی کارگر گردهم میاییند و میکوشند تا برعلیه استبداد آمپریالیزم وارتجاع ، قهرمانانه مبازره کنند اول می یکی از روز های باارزش است که از سوی کارگران ، مردمان مترقی و جنبش های کارگری با راهپیمایی های بزرگ در سرتاسر جهان ، از آن به عنوان روز فرخنده تجلیل ویاد میگردد.

در حقیقت روز جهانی کارگر مصادف است با اعتراضات وسیع مردان و زنان کارگر وقهرمان، یادمان شورش کارگران امریکایی در اول می 1886 در شهر شیکاگوآمریکا است که همه ساله از سوی کارگران ومردمان مترقی طی راهپیمایی های بزرگ در مناطق مختلف جهان تجلیل میگردد. کارگران آمریکایی بتاریخ 4 می 1886 بخاطر پایین بودن حقوق کاری ، تعدیل شرایط کار و کاهش ساعات کاری شان دست به اعتصاب زدند. این اعتصاب بتاریخ اول می 1886 آغاز ودر چهارمین روز اعتصاب وتجمع کارگران ، بصورت وحشیانه توسط پلیس حکومت وقت آمریکا سرکوب گردیده و تعدادی زیاد را کشته ومجروح وسپس چهار نفر را اعدام نمودند. این اعتصاب در همه نقاط امریکا براه انداخته شده بود همه کارگران امریکایی در این اعتصاب شرکت نموده بودند در 1200 کارخانه امریکایی همزمان اعتصاب صورت گرفت که تنها کارگران معترض شیکاگوی به بیشتر از صدهزار کارگر میرسید.

این اعترض بهاری بود برای تمام کارگران تحت ستم که باعث شد تا مردان وزنان کارگر کم کم به حقوق انسانی خود اگاهی پیداکنند وبخاطر حقوق پایمال شده ی خویش مبارزه کرده وخواهان افزایش حقوق کار ، کاهش ساعت کار وبهبود شرایط کار شوند. از نخستین روزیکه اول ماه می بحیث روز جهانی کارگر نامگذاری گردیده بیش از یکصد وبیست سال می گذرد. تثبیت روز کارگر در اثر مبارزات پیگیر وشبانه روزی میلیون ها کارگر طی سال های متمادی در سراسر جهان بوجود آمده که در سال 1889 میلادی در دومین گنگره بین المللی کارگران در پاریس ، توسط انترناسیونال کارگری تایید گردید واول ماه می از سوی انترناسیونال بعنوان روز همبستگی جهانی کارگر واعلام همبستگی این طبقه در سراسر جهان تعین گردید. از آن زمان تا کنون اول ماه مه به روز راهپیمایی و نمایش پرشکوه همبستگی کارگران و زحمتکشان در سراسر جهان مبدل گردیده است. از سوی دیگر مبارزات کارگران در سراسر جهان مسیر پرپیج وخمی را پیموده وتاحدی نتایج مفید ودرخشانی را ببار آورده که انقلاب 17 اکتوبر در روسیه وانقلاب در چین اساس وپشتوانه مبارزات قهرمانانه کارگران جهان وانقلابی میباشد.

کارگران بیکاردرافغانستان ومعضل بیکاری:

در کشور ما افغانستان ، در نتیجه ای وجود نظام های دیکتاتوری و فاشیست گذشته و نظام های ارتجاعی جنگ سالار ومزدور آلوده به فساد کنونی، زحمت کشان افغانستانی هیچگاه نتوانسته اند این روز بزرگ را بعنوان روز فرخنده وهمگام با ساییر کارگران جهان آزادانه برگذار نمایند، کارگران افغانستان یکی از محروم ترین قشرجامعه به شمار میرود که باگذشت هر روز این قشربه بزرگترین طبقات تحت ستم جهان مبدل میگردند وهمه روزه دامنه ای گسترده تری بخود گرفته وباتحمیل جنگ ، ویرانی ، محنت ، فقر وغیره بیشتر از پیش مورد استشمار قرار میگیرند. در افغانستان ، روز بین المللی کارگر زمانی فراه میرسد که کارگران افغانستانی بابحران بیکاری و فقر عظیم روبروبوده وبزرگترین قشر کارگرافغانستانی (طبقه جوان) کشور است که شدیدآ با بیکاری مشت وپنجه نرم میکنند و ونهایتآ بیکاری در بین جوانان افغانستانی به اوج خود رسیده ، نسل جوان کشور ونیروی عظیمی که همه روزه به زحمت کشان کشور ونیروی کار میپوندد وبرای امرار معاش جبرآ دست به مهاجرت های دسته جمعی زده وبه کشور های همسایه و جهان سرگردان با توهین وتحقیرها برای ادامه حیات تلاش میکنند.

از سوی دیگر در جدال دو کمپ امپریالیستی و ارتجاعی ، طبقات زحمت کش افغانستانی بیشتر قربانی شده وسهمی شان در سرمایه های امپریالیستی و مزدوران افغانستانی شان به شمول جنایت کاران جهادی جز استشمار شدید چیزی دیگر نبوده ونخواهد بود. همچنان سرمایه های امپریالیستی اشغالگران همواره یکی از عوامل اساسی استشمار و تشدید فقر برای طبقه زحمت کش جهان بصورت عام وزحمت کش افغانستان بصورت خاص میباشد. در شرایط کنونی طبقه زحمت کش افغانستان بهدف رسیدن به یک لقمه نان به هر دری میزنند تامبادا بتوانند از خطرمرگ حتمی وسوتغذی خود و خانواده خود، راه نجاتی بیابند. درحالیکه کاگران جهان صدها سال قبل برای بهبود شرایط کار و کاهش ساعت کار مبارزه میکردند. خواستار حقوق انسانی خویش میشدند به راهپیمایی های بزرگ دست میزدند و برای رسیدن به حقوق انسانی خویش از هر راه ممکن استفاده میکردند. اما متاسفانه زحمت کشان افغانستان با رویکار امدن نظام های فاشیستی و مزدور همچنان برای رسیدن به لقمه ای نانی تلاش میورزند و هیچگاه در فکر بهبود شرایط کار و افزایش حقوق کار نبوده ونخواهند بود. زیرا رژیم های مرتجع ودست نشانده اشغالگران قادر به اشتغال زایی نیست وهیچگاه کارگران افغانستانی از این بحران نجات نخواهد یافت.

در طی یک قرن گذشته در دوران رژیم های شاهی مستبد، جنایت کاران خلقی وپرچمی ، مرتجعین جهادی وطالبی ، اکنون استعمار کشور از سوی اشغالگران امپریالیستی ورژیم دست نشانده شان، هیچگاه پلان ها و برنامه ها برای اشتغال زایی نبوده بلکه برعکس برای چوروچپاول سرمایه های ملی ، فساد ، دزدی وزمین خواری ، جنگ وغیره تلاش ورزیده اند. از سوی دیگر متاسفانه در طی دو قرن اخیر هیچ نظام مردمی و کارا روی کار نیامده وهمواره برای حفظ بقای خویش از طریق غرق سرمایه های ملی و چورچپاول منابع طبیعی ودرنهایت باهمکاری باداران خارجی برای سرکوب طبقه زحمت کش و تحت ستم ادامه داده ومیدهند.

علاوتآ باروی کارآمدن رژیم دست نشانده اشغالگران وتبلیغات وسیع رژیم هم اکنون ارقامی رسمی منتشرشده از سوی رژیم وجود دارد که بیش از پنج میلیون انسان بیکار بدنبال پیدا کردن کار هستند این در حالی است که رژیم کنونی آلوده به فساد میلیونها دالر از بودجه ملی را بصورت گسترده فساد میکنند ویا مستقیمآ به سرمایه گذاری های خارجی میپردازند. در چندسال گذشته کابینه پوشالی خود اقرار نموده اند که از وزیر گرفته تاپائین تریم مقام دولتی علناءّ به فساد دست دارند. در چند روز گذشته نیز یکی از وزیرهای برحال رژیم از سوی اداره مبارزه با فساد حکومت دست نشانده، به زمین خواری متهم شد که گفته شده است این زمین بیشتر از صد میلیون دالر ارزش دارد. شما توجه داشته باشید هرگاه یک وزیر رژیم با چنین ارقام بالا فساد میکند بناءّ مجموع کابینه چه مبلغی را فساد خواهد کرد. به یقین بیلیون هادالر!

در حالی حاضرکشورما توسط دهها کشور اشغالگر امپریالیستی اشغال شده و وبیش از صد پنجاه هزار سرباز بیگانه در افغانستان مستقرمیباشند از طریق بازار آزاد امپریالیستی می کوشند افغانستان را به یک کشور گدا و یک جامعه مصرفی تبدیل نمایند وپایه های بورژوا کمپرادور مزدور خویش را محکم ساخته از طریق سرمایه های استشماری به استشمار توده های زحمت کش وفقیر کشور به ویژه کارگران بپردازند. در شرایط کنونی کمتر از یک میلیون کارگر افغانستانی در رشته های مختلفی کاراز قبیل ساختمان سازی ، سرک سازی ، کارخانه های تولیدی کوچک، معادن ، مخابرات ، باربری وغیره مصروف کار اند و تعدای کمی شان مصروف دهقانی اند که عمدتاءّ در دهات متمرکز میباشند بناءّ از جامعه سی میلیونی افغانستان تنها کم تر از یک میلیون انسان افغانستانی به کار دست رسی دارند ومتباقی فیصدی بیکار میباشند.

کارگران مهاجر وآواره افغانستانی:

درکنار کارگران داخلی کشور هم اکنون حدود بیشتر از سه میلیون مهاجر کارگر افغانستانی در دوکشور همسایه ایران و پاکستان مستقرمیباشند وبه بدترین شکل آن مورد استشمار قرار میگیرند این کارگران در بد ترین شرایط با کمترین حقوق مشغول شاقه ترین کارها میباشند. کارگران افغانستانی برعلاوه کار های شاقه در کارهای متفاوت از قبیل سرک سازی ، کوره های خشت پزی ، سنگبری، فرنیچرسازی ، قالین بافی ، باربری و غیره مصروف کاربوده باپذیرش توهین وتحقیر از طریق فروش و لیلام نیروی کارشان به سرمایه گذاران بیگانه ، ارزش اضافی تولید می کنند.

علاوتآ عده ای زیادی از کارگران افغانستانی مشغول کار در کشور های عربی میباشند که تعداد شان به صدهاهزار نفر میرسد این کارگران با تحمل رنج ومشقت زیاد در گرم ترین نقطه جهان با کمترین حقوق حدود شانزده ساعت کار را متحمل میشوند از طرف دیگر تعداد عظیم کارگران مهاجرافغانستانی بامشکلت های بزرگ رهسپار کشور های اروپای ، استرالیایی و امریکایی شده و برای یافتن سرپناه وبرای زنده نگهداشتن خانوده اش زندگی را به قیمار میگیرند. همه ساله تعداد انبوهی از جوانان کشور غرق دریا شده خوراک حیوانات دریایی میگردند. در چند ماه گذشته صدها پناهنده افغانستانی اعم از مرد و زن وپیروجوان به شمول کودکان از دست سگ جنگی های طالبان وبادارانش بخاطر نجات حیات خویش برای پیدا کردند سر پنا در مسیرکشور های غربی در آب ها غرق شده اند. وبالاخره اینکه چه تعداد از کارگران افغانستانی در کشورهای غربی و ساییر نقاط جهان از قبیل کشور های آسیای میانه و علی الخصوص روسیه مشغول کار هستند مشخص نیست به یقین بیشتر از میلیون نفر میباشد.

حرف اخر:

با گذشت ده سال از اشغال کشور توسط کشور های امپریالیستی ، امپریالیست ها با اشتراک دهها کشور قدرت مند غربی دارای مجهز ترین ارتش و کماندوها نتوانسته اند کوچکترین تغیری در شرایط اجتماعی مردم کشور بوجود بیاورند همه روزه تعداد کثیری از افغانستانی ها در سرتاسر کشور جان های شیرین شان را از دست میدهند و آنعده ای که زنده میمانند برای زنده ماندن با مشکلات امنیتی مشت و پنجه نرم میکنند.

از طرف دیگر سیاست های رذیلانه و ناسالم رژیم و در راس آن رشوت خوران قرن را می توان در گسترش فقر وبیکاری برجسته دانسته و همه روزه افزایش خواهد یافت. علاوتاءّ روحیه ی ضد اشغال در بین طبقه تحت ستم هنوز زنده است وتوده ها بخاطر عدم بوجود آمدن تغیرات در زندگی روزمره شان از رژیم کنونی و اشغالگران به تنگ آمده اند و به دنبال بهانه ها میباشند. در چند دهه گذشته جنگ های خانمان سوز ارتجاعی آسیب های جدی را بر پیکر جامعه وارد کرده بود ولی دهه اشغال از سوی اشغالگران را میتوان خطرناکتر از سگ جنگی های جهادی قلم داد کرد. اکنون بعد از ده سال اشغال وجنایت ، اشغالگران آمپریالیست ورژیم دست نشانده اش خود اعتراف میکنند که در این ده سال هیچ کاری نتوانسته اند انجام بدهند تمام دست آورد های اشغالگران فقط یک رژیم آلوده به فساد است که ازهردرو دروازه اش بوی فساد به مشام میرسد وچنان به مردابی فساد غرق شده است که قادر به بیرون کشیدن پاهای خویش از این مرداب نمیباشند

معضل های بیکاری زمانی دامنگیر زحمت کشان افغانستان است که منابع طبیعی کشور به هزارها میلیارد دالر میرسد ولی با این همه سرمایه ملی رژیم پوشالی قادر به ایجاد شغل و اشتغال زایی نبوده ونمی باشد. در حقیقت همه رژیم های دست نشانده همواره به اساس منافع مردم کشورش نه بلکه بخاطر منافع باداران اش شکل میگیرد و به یقین بیشترین تمرکز روی خدمت به امپریالیزم را دارد. از طرف دیگر نداشتن یک اداره سالم و در راس آن افراد دلسوز به رژیم باعث شده تا نتوانند اندک قدمی را در راستایی اشتغال زایی و رفع بیکاری بردارند. افغانستان یکی از غنی ترین کشور های جهان از نگاه منابع طبیعی بشمار میرود ولی بنا به عدم موجودیت یک نظام مردم سالاری و دموکراتیک مردم افغانستان هم چنان یکی از محروم ترین و تحت ستم ترین مردمان جهان باقی بمانند و شهروندان زحمت کش افغانستانی برای پیدا کردند شغل و زنده ماندن رهسپار غربت شده با انواع توهین و تحقیر برای زنده ماندن مشت وپنجه نرم میکنند. بنآ تا انقلاب دموکراتیک نوین به رهبری طبقه کارگر روی کار نیامده و از طریق طبقه زحمت کش مردم سالاری شکل نگیرد همین آش است و همین کاسه.