Head of NDS is against freedom of the press,
isn’t it time to discharge and prosecute him?
Reading time: (Number of words: )
All the versions of this article: [English] [فارسى]
According to Afghanistan’s constitution and mass-media law, the Afghan Intelligence Service (NDS), Police, and Attorney General are not allowed to imprison or arrest journalists in Afghanistan. Only the Media Commission has the right to investigate accusations, and only then can cases be transferred to the Attorney General.
However, the Afghan Intelligence Service illegally pursues, arrests, prosecutes, and tortures local journalists every single day.
Two years ago, the NDS published a “letter of censorship” that warned journalists not write stories critical of the Afghan government. Soon after, they began to arrest and torture journalists.
In Helmand province, a journalist was arrested and spent an unlawful year in prison. Shortly after, NDS asked the chief editor of the daily newspaper, Arman Mile, to visit their headquarters, they detained Tolo TV staffers, and twice detained Kabul Press’s Editor-in-Chief. NDS’s most recent action was the arrest and imprisonment of Parwiz Kambakhsh, the young journalist from Balkh province who now faces a death sentence.
The NDS holds local journalists in the same cells as Al Qaeda and Taliban prisoners. The Afghan Human Right Commission Report and Amnesty International have confirmed the torture of prisoners in Afghan Jails, including the journalist prisoners.
According to reliable sources, high-ranking officials, especially Amrullah Saleh, are behind the torture and arrest of innocent journalists and reporters who criticize the government.
I ask all local media and journalists to write and raise their voice against the illegal actions of Afghan Intelligence Service.
Isn’t it time to discharge Mr. Amrullah Saleh, the head of NDS, and charge him with illegal proceedings against journalists and the free press?
Reporters without Borders has made a list of people around the world who oppose freedom of the press, isn’t it time to add Amrullah Saleh’s name too?
Forum posts
5 February 2008, 23:18, by عبدالباقی
این یک واقیعت مسلم است و فعلأ کلیه مردم افغانستان بدان پی برده اند که متأسفانه و متأسفانه اکثریت رسانه ها در شرایط کنونی افغانستان آلوده اند که ناشی از آلودگی تعداد کثیری از ژورنالیستان در افغانستان میشود. در تاریخ افغانستان ژورنالیستانی گذشته اند که نام شان با خط زرین در تاریخ نگاشته شده است. آنها کسانی بوده اند که مسلک شانرا وقف خدمت صادقانه در جهت منافع وطن و مردم شان نموده و به هیچ گونه آنچه که افغانیت، اصالت و رسالت ملی ، دینی و وجدانی شانرا زیر سوال قرار بدهد، سر فرو نگذاشته و علیه خود فروشی مبارزه نموده اند که مایه فخر نسل های امروزی میباشند. ژورنالیسانی بدین اوصاف اکنون هم وجود دارند ولی متآسفانه تعداد شان در اقلیت قرار دارد. برعکس، اکثریت طبقه ژورنالیست امروزی آلوده اند که هرکدام به نحوی به اصطلاح از میخ سازمان های استخباراتی کشور های بیرونی، احزاب سیاسی، گروه های شر افگن و تروریست مانند طالبان، القاعده، حزب اسلام گلبدین، گروپ های مافیایی، قاچاقبراین مواد مخدر و نیز ارگانهای که در نهان علیه منافع ملی افغانستان فعالیت دارند، میپرند. این نوشته صرف متوجه اینگونه ژورنالیستان میشود (هر کی به خود خورد از اینگونه است ، دزد سر خود پر دارد). اینگونه ژ ورنالیستان منافع شخصی خود را که جیب شانرا پر نماید بر منافع ملی ترجیع داده و هر موضوع خبری و رسانه یی را به نفع خویش و باداران خویش تفسیر و پخش مینمایند. اینها با استفاده از آزادی بیان هر تعفنی را که خلاف منافع ملی بوده و به منفعت خود یا باداران شان باشد پخش نموده و اگر کوچکترین انگشت انتقادی هم سوی شان دراز شود بدون اینکه تقصیر خویش را بازگو نمایند، فغان شان به آسمان بلند شده و با استفاده از مسلک شان از طرق مختلف میکوشند اعمال خائنانه خویشرا تحت پوشش آزادی بیان برائت داده و با ترفند های عوام فریبانه ذهنیت های را تغیر دهند. اینها خویش از منابع فساد، شر افگنی، نفاق افگنی، و آشوب های امروزی استند. واقعآ خنده آور است که اینها هرآنچه که خلاف منافع ملی بوده بنام ژورنالیست تحت پوشش آزادی بیان در جهت نفع شخصی و نفع حامیان شان انجام دهند و توقع هم داشته باشند که ارگان های امنیتی ناظر شان بوده و حق نداشته باشند که حتی در مورد از ایشان بازپرسی نمایند.
ملت افغانستان اصلأ نه تنها که این حق را برایشان نمیدهد بلکه این اعمال خائنانه شانرا به شدت محکوم مینماید. اینها قطعآ در راه ژورنالیزم نرفته و از اساسات آن آگهی ندارند و در حقیقت خویش جاسوسانی اند که برای جیب پر کردن خویش به نفع باداران خویش خبر چینی و نهاد ها و منابع رسانه یی را تآسیس نموده و تبلیغ های عوام فریبانه را راه اندازی مینمایند. جرم اینها با این همه نفاق افگنی ها، خود فروشی ها، و به اصطلاح کثافات را چوبک زدنها و تعفن را پخش کردن ها چندین برابر جرم یک تروریست، یک قاچاقبر مواد مخدر، یک آدم ربا، یک غارتگر .....و خائن دیگر میباشد ، زیرا آنها با انجام اینگونه اعمال همچو موریانه درون وطن و ملت را خورده و موارد زیر بنایی ملت را متزلزل و متلاشی میسازند که تاریخ بالای شان قضاوت نموده و قابل بخشش نمیباشند.
این نوشته از هیچ فردی جانب داری نمی نماید، اینکه کی در رأس یک مقام دولتی چه گونه است و چی میکند، هیچگاه از انظار تاریخ پنهان نمیماند.
آقای کامران میر هزار چرا خود بازگو نمی نماید که دلیل دستگیری اش چه بوده است، چرا خود به جرمش اعتراف نمی نماید که حالا فغانش به آسمان بلند شده است و ترفند میگوید و گر نه ارگان های امنیتی حق و ناحق کسی را باز داشت نخواهند نمود.
این نظر خواهی و آنچه که در بخش دری این مضمون قبلأ توسط آقای هزار نشر گردیده بود، کلأ عقده مندانه بوده و برای مقاصد شخصی و مراجع که وی را حمایت مینمایند است و آنهائیکه هم نظرهای منفی شانرا در همدستی با آقای هزار نگاشته اند همه و همه ناشی از عقده ها، مخالفت های شخصی، قومی مفکوره یی ویا حسادت های خودشان است و این نظریات هیچگاه از یک خط فکری واضح و روشن که برای عوام قناعت بخش باشد، بر نخاسته است و در عالم بی خبری مطلق و تحلیل نادرست تحریر یافته است.
6 February 2008, 04:37, by کامران ميرهزار
دقيقا با همين برداشت محدود شما از آزادی بيان و کار خبرنگاران، امنيت ملی افغانستان به خود اجازه ی محدود کردن آزادی بيان و فرستادن نامه های بلند بالا برای محدود کردن کار خبرنگاران و بازداشت، شکنجه و آزار و اذيت آنان را می دهد