اولتیماتوم به پاکستان بسنده نیست، الزامی است چند راهکار عملی شود!
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
پس از حملات خونین گهواره قدرت"کابل" دیواراعتماد نسبی کابل-اسلام آباد فروریخت. حادثه خونین شاه شهیدوبه تعقیب آن ترورافسران پلیس ملی بعدانتحارمخرب درب ورودی میدان هوای کابل باورهای ضدپاکستانی را به شدت بلندبرد. دکترغنی، به نتیجه رسیدکه پاکستان به آنچه میگوید باور نداردوازفرستادن هئت بلندپایه به پاکستان جهت مشخص ساختن اهداف پاکستان درقبال ناامنی هاخبرداد. داکترعبدالله رک وراست ازسیاست های نادرست وبی انصافی های پاکستان پرده برداشت وبیان داشت تاهنوزهیج مدرک دردست نیست تانشان دهدپاکستان به صلح افغانستان باورمنداست وآنچه میگوید به آنچه میکندهمخوانی ندارد.
درهیاهوی این همه اما واگرها ذهن تعدادی جانب دیگری جولان میکندوبسیاری ازکاربران شبکه های اجتماعی از تحریم پاکستان سخن میگویند. رویدادهای پسین کابل چنان سنگین بودکه ذهینت هارا بسوی جنگ می کشاند وعده ی به گزینه جنگ تاکید دارند.
تحریم یاجنگ باپاکستان به نفع افغانستان است؟
میخواهم حقیقت را صاف وپوست کنده بگویم. عاشق چشم وابرو، قدوقامت پاکستانیان نیستم. من، پاکستان رادشتمن صده ها میدانم که هیجگاه به مردم افغانستان دلسوز نبود. پاکستان به تنبان آتشین شباهت دارد دور کردنش دشوار وپوشیدنش دشوارتریعنی بریدن ازپاکستان سنگین است. سخن ازتحریم. سخن ازجنگ. سخن ازترور وخون ریزی پاکستان گزینه ی مناسب نیست. ماهنوز نیازمندپاکستان هستیم. مریضان مان درپاکستان درمان می شوند. قریب به دو میلیون مهاجردرپاکستان داریم. درچنین شرایط تحریم وضع کردن به منافع مردم افغانستان نیست.
روزی یکی ازدوستان دربرگه رخنما"فیسبوک" نگاشته بود: (گاندی رهبرانقلابی وعدالتخواه هند روزی مردم را به خیابان دعوت میکنداولاخود لباسش راکه ساخت انگلستان بودآتش می زندوبعدبه مردم هدایت می دهدتابااین شیوه اموال تجاری انگستان راتحریم کنند.) استدلال دوست مان چنان بودکه باید نقش قدم گاندی تعقب شود وبرویم بسویی تحریم پاکستان.
من: اولا درافغانستان چنین آدم دلسوز ووطنپرست وتوانمند دیده نمی شود که طیف های مختلف جامعه را دور کالبدوحدت ملی جمع کند. دوم، پاکستان درچهاردهه جنگ درمتن جامعه افغانستان چنان نسل سازی کردکه دربیشتربازی هامعادله را مهره های وفاداربه پاکستان درداخل نظام افغانستان تغیرمی دهند. مثال زنده؛ مخالفین جنگنده ومنافقین داخل نظام. ازیک طرف مخالفین جنگنده به همکاری استخبارات بیرونی پیشروی دارند واز جانب دیگرموجودیت ستون پنجم دشمن دربدنه ی حکومت وحدت ملی مسئله راچنان سنگین ساخت که نمی شودآنچه را گاندی درهندکرد درافغانستان نتیجه دهد.
فقط اولتیماتوم برای پاکستان بسنده نیست، اگرکارداران وصاحبان قدرت درحکومت وحدت ملی صادق هستند. دروغ نمی گویند. تحریم نی. جنگ نی. چندپیشنهاد دارم بایدعملی کرد:
- افشاء سازی نمایند: اسناد ومدارک دست داشته پیرامون صدور تروریزم ازپاکستان به افغانستان وکشتن انبوه مردم به دست مهره های وفادار به پاکستان را به سازمان ملل تقدیم نمایند.
- درپروسه صلح تجدید نظرنمایند: مرگ رهبرنامرئی طالبان وبیعت گرفتن از طیف های مختلف طالبان در خاک پاکستان نشان داد که بازیگراصلی در جنگ افغانستان پاکستان است. ازسوی هم از زمان ایجادشورای عالی صلح تاکنون مذاکرات باطالبان نه تنهانتیجه نداد بلکه بیشترین قربانی را از مردم گرفت. پروسه صلح ازفارمول بینل افغانی بیرون کشیده شودوصلح میان دوکشورافغانستان-پاکستان باپادرمیانی سازمان ملل ازسرگرفته شود.
- دیورند را از سری راه بردارند: دغدغه پل اتک خواهی ولوی پشتونستان رانمی توان به قیمت خون میلیون ها انسان خریدولی آنچه میتواندبه این جنجال تاریخی نقطه پایان بگذارد؛ راهای منطقی وحقوقی است نه غر زدن های روبادرلباس شیر. دولت افغانستان ازهرراهی ممکن قضیه دیورندرایکطرفه کند. برای پایان بخشیدن به غده سرطانی"دیورند" می شود دوگزینه راروی میزگذاشت: یک، ازفارمول رفراندوم"همه پرسی" استفاده کرد، دیدگاه دوطرف مرزرا دریافت تافهمید کی باکیست اگراین فارمول موفق نبود افغانستان بی درنگ بااسناد که مدعی دیورند خواهی دارد به قضاوت سازمان ملل تسلم شودتااین جنجال تاریخی ریشه ی حل گردد.
- فرمان پاکسازی صادرکنند: اگردکتراشرف غنی، سرقمندان اعلاقوای مسلح کشوردرکفش هایش ریک ندارد دریک فرمان پرقوت به همه ارگان های کشفی وامنیتی دستوردهدتاهرکجای مخالفین دولت آشیانه دارند ویران وصاحبان شان ازسری راه برداشته شود. نیروهای امنیتی کشور به مرزچهارصدهزار نفرمی رسدوازمخالفین تاچهل هزارهم نمی باشند. جنگنده های وفادار به دولت اسلحه ثقیله دارند از مخالفین خفیفه. دولت نیروی هوای دارد مخالفین محروم اند. اگرصداقت وانگیزه در راس نظام باشد دریک ماه جغرافیای کشور ازلوث هراس افگنان پاکسازی می شود.
- بجای تحریم چی بایدکرد؟! سخن ازتحریم نگوید. تحریم به نفع مردم نیست. نیوتن میگوید:(هرعمل عکسل عمل دارد.) تحریم پاکستان از سوی افغانستان بی پاسخ نمی ماندوپاکستان سنگین ترازشما تحریم خواهدکرد ، پس چی گزینه روی دست گرفت؟
ازورود تولیدات بی کیفیت وکم کیفیت پاکستان به افغانستان خود داری شود. "کلدار" پاکستان اجازه چلش دربازار های جنوب کشور داده نشود. جلوقاچاق سنگ های قیمتی به پاکستان گرفته شود. کارخانه های معیاری در داخل کشور درست شود تا ازیک طرف تعداد بیکاران صاحب کار شوند وازسوی هم به رشد اقتصاد کشور مفید تمام می شود. سیاست اقتصادی درست را روی دست گیرید. تکس کالای که ازپاکستان داخل افغانستان میشود بلندببرید. - برنامه ی افغانستانیزشن راروی دست گیرند: قرارمعلومات پست ها مهم کاری بامعاشات بالا وامکانات زیاد دست خارجی هاست. ازاساتید دانشگاه های خصوصی تا موسسات وحتا دفاتردولتی دست بیرونی ها ومخصوصا پاکستانی هاست. درپالیسی وسیاست استخدام کارمندان درمکان ها کار دقت شودوحق اولیت به ساکنان بومی کشورداده شود، تطبق چنین پالیسی ازیک طرف فشاربردشمن است وازسوی هم تعدادبیکاران صاحب کارمی شوند.
- حساب وکتاب را باستون پنجم درداخل نظام بگیرند: مرگ ملامحمدعمروپهن شدن فرش سوگواری زیرریش ارگ وسپیدار نشان دادکه تار وپوداین حکومت را مخالفین در دست دارند. ازوکیل تا مشاورارشداقتصادی ریس جمهور وسرپرست شورای عالی صلح همه بلندگوی مخالفین دولت شده بودن باچنین چنددستگی وچندفکری نمی توان امیدپیشرفت کرد. پرونده خائنان ومنافقین بررسی وآنچه قانون لازم میدارد عملی شود.
درآخیربایدگفت؛ آنهائکه خواب جنگ را زیرلحاف خیالات خودنقش می بندندهنوزازپیامدجنگ نمی دانند. جنگ عامل تباهی ملت ها وفروریختن تمدن ها وبرهم زدن اقتصاد ورفاه اجتماعی است، اعلان جنگ دربرابرپاکستان به هیج قیمت به نفع مردم افغانستان نیست. بجای اینکه یک کشور فقیرچون افغانستان به مصاف جنگ بایک کشورهسته ای برود بهتراست خالیگاهای داخل خود را پرکندوآنچه دربالا بیان شد عملی نماید.
