نه زنده ی طالب از ماست و نه مرده ی او

سلامی به گرمی نان و تنور --- سلامی به یاران سنگ صبور
و سلامی به نزدیک یادان پیوسته دور.

همانگونه که همیشه آرزوی سلامتی و سرافرازی همۀ هموطنانم را داشته و دارم؛ برای شما همشهری های عزیز و مقاومم نیز سلامتی و سعادت تمنا میبرم. و وقتی دعا می کنم که کشورم به لطف خداوند دادگر، از منجلاب اینهمه بدبختی و تیره روزی خلاصی یابد، امن و امان آن خطۀ بهشتی که نام نامی اش با پایداری و مردانگی مردمان شریف و شجاعش استوار گره خورده است، از هرچه بلا و بدیست نیز همیشه ضمن آن دعا هست.
اینک همۀ باشندگان کشور ما و شهروندان جهان شاهد اند که در ده سال پسین، از دل عفریت جنگ پدیدۀ نامیمون و ویرانگر تهاجم انتحاری ( خود مرداری) سر برآورده و هر روز قربانیان بسیاری از جمع مظلوم ترین های جامعه می گیرد. ولی به نظر میرسد که هنوز عطش سیری ناپذیر بدسگالان برای خون و خونابه ی چشم ما،سیراب نگشته است و با درد و دریغ که هر روز گوشۀ دیگری از آن سرزمین زخم خورده آماج تیر کین اهریمن خویانِ بیگانه با انسانیت می گردد و پیکر های کشته گان است که سربه سر رویهم بخاک می افتند.

دیروز که به لطف خدای حق و در اثر شهامت و شجاعت دلیرمردان ایثارگر همشهری ما، بار دیگر مشت چنان محکمی به دهن دشمن جبون حواله شد که صدای ترک خوردن و شکستن جمجمه های بی مغز آنان تا اینسوی زمین به گوش همه رفت و خواب بی صفتان " خفته در سنجاب شاهی" را که با آدمیخواران مسلح طالبی دعوای برادری دارند، پشت دیوار های بلند کاخ ارگ آشفته ساخت، حس امید،افتخار و پیروزی دل ما و فرد فرد هموطنان را که مهر وطن و هموطن دارند را لبریز ساخت و لیک همه میدانیم که مرگ آن شش عفریت آدمیخوار سرانجام بحران کنونی نیست و دشمن هنوز درپی فرصت است تا باز همچو خفاش در نیمه شب، شتابان و هراسان بیاید و بخت خویش را برای کشتن تعداد بیشتر بی گناهان بیازماید.

در یازده سال گذشته همگامی با سیاست های نادرست ،نابخردانه و به دور از رای و تدبیرحاکمیت استبدادی کنونی از سوی آنانی که در برابر لشکر جهل طالبی و تروریستان بین المللی همدست آنان مردانه ایستادگی نموده و شالودۀ دولت فعلی را پی نهادند، جز فربه شوی دو سرطیف افراطی تمامیت خواهان، نتیجه دیگری نداشته است بنا راهکار ها را باید عوض کرد و همراهی و همگامی و حرف شنوی از رهبری سیاسی فاقد برنامه و استراتیژی و غیرمسوول را کنار گذاشت. میتوان در درون نظام بود و برای اصلاح آن کار کرد- البته اگر بتوان این ساختار مافیایی برسراقتدار را نظام خواند که بحث ایست جدا-.

من به عنوان شهروندی دور افتاده که پنجشیر زادگاهم است، برای آغاز کار اینجا پیشنهادی دارم که فکر می کنم عملی کردن آن پیامد های خوبی برای مردم و وطن ما خواهد داشت.
اگر به اشتباه نرفته باشم، اجساد پاره پاره ای مهاجمان انتحاری تا هنوز در جایی از مربوطات پنجشیر، نگهداری میشوند تا در مورد شان تصمیم گرفته شود.
به باور من شما مسوولان ارشد ولایت پنجشیر، که یقینا صاحب " فردیت" جدا از ساختار قدرت هستید؛از یکسو و به عنوان اعضاء اجتماع از سوی دیگر، میتوانید ابتکار براه انداختن یک حرکت نمادین را برای فرستادن پیام صریح و جدی به همۀ آنانی که به نوعی از طالب حمایت می کنند داشته باشید و بار دگر نقش تاریخی خویشرا در تغییر وضع موجود ایفا کنید.

چه خوب میشود اگر برای سازماندهی یک حرکت مدنی ضد جنگ با براه انداختن تظاهرات و راه پیمایی علیه سیاست های مزورانه و زیانبار ارگ نشینان که مصلحت های کلان کشور و هست و بود و آرامش مردم را سرراه برادران انتحاری شان قربان میکنند، همت بگمارید و آنگاه نعش های ناپاک آدم کشان انتحاری را بهر عبرت هم مسلکان و همفکران شان روی پشت موتر های بارکش انداخته با سردادن فریاد انزجار از طالب، بُرده و دم در ارگ بگذارید تا برادر شان در داخل ارگ و حامیان منطقوی و بین المللی تروریزم بدانند که کاسۀ صبر مردم ما لبریز شده و دیگر توان و حوصلۀ تحمل "حیله های دوپهلو " و قلدر بازی های قبیله سالاران را ندارند.
پیام بسیار روشن ای میتوان با این حرکت فرستاد " نه زنده ی طالب از ماست و نه مرده ی او را درد سر مضاعف برای ما بسازید."

یعنی با برنامه ریزی دقیق و از راه تفاهم با مردم زجرکشیده ی پنجشیر، سالنگ،کاپیسا، پروان الی کابل حرکتی برای نمایش خشم ،نارضایتی و انزجارمردم از طالب پروری و دشمن نوازی آنانی که قدرت سیاسی را در انحصار دارند براه افتد و این کاروان همراه با اجساد طالبان انتحاری جلو دروازۀ ارگ رفته و مردگان آدمکش را تسلیم زنده های مردم آزار نشسته براریکه قدرت کنند و عواقب ناخوشایند ادامۀ سیاست ویرانگر برادری با طالب را به آنانی که در یازده سال گذشته فرصت های فرا روی ما را برای برون رفت از وضع موجود برباد دادند گوشزد نمایند و با پیش گرفتن روش نافرمانی مدنی کاری برای جلوگیری از خونریزی بیشتر انجام دهند زیرا گفته اند:
" عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد".

در جهان امروز و عصر کنونی حرکت ها و نافرمانی مدنی جای تلاش برای " براندازی " را گرفته است و مردم متمدن توانسته اند با توسل به این روشها به خواسته های قانونی شان برسند و پیام شان را به گوش حاکمان برسانند و ایکاش مسوولان و مردم ولایت پنجشیر نیز با استفاده از حق قانونی شان برای تجمع و اعتراض و اعتصاب هوشدار شانرا به گوش تیم دولت و حامیان بین المللی آن برسانند.

به مردی که مُلک سراسر زمین
نیرزد که خونی چکد برزمین

میدانم که والیان ( استاندار) مامورین دولت اند و اصولن باید ممثل سیاست های رسمی دولت باشند، اما و متاسفانه که ساختار برسراقتدار از همۀ اصول و موازین دولتداری عدول نموده و با قانون شکنی و قانون گریزی خود به بزرگترین مانع برسرراه ایجاد جامعه و و دولت قانونمند در کشور مبدل شده است. شما میدانید که عمر هیچ حکومت استبدادی ابدی نبوده و بهتر است در این برهه از تاریخ همراهی با مردم را بر ماندن در کنار اهالی قبیله و قدرت ترجیح دهید تا شاید نام نیکی از شما در تاریخ بیادگار بماند.
چه مایه برسر این مُلک سروران بودند
چو دور عمر به سرشد در آمدند از پای
تو مرد باش و ببر با خود آنچه بتوانی
که دیگرانش به حسرت گذاشتند به جای
به چشم عقل من این خلق پادشاهان اند
که سایه برسرایشان فگنده ای چو همای
کف نیاز به حق برگشای و همت بند
که دست فتنه ببندد خدای کارگشای
بد اوفتند بدان لاجرم که در مثل است
که مار دست ندارد زقتل مار فسای
هرآن کست که آزار خلق فرماید
عدوی مملکت است او، به کشتنش فرمای
به کامه ی دل دشمن نشیند آن مغرور
که بشنود سخن دشمنان دوست نمای
دیار مشرق و مغرب مگیر و جنگ مجوی
دلی بدست کن و زنگ خاطری بزدای